Standard Blog Whole Post - Portal Polaków na Białorusi

„Polonez” z koncertem w Kamiennej Górce

Śpiewa chór „Polonez”

W niedzielę, 18 stycznia, chór „Polonez” pod kierownictwem Janiny Bryczkowskiej wystąpił w kaplicy parafii pw. Matki Bożej Budsławskiej w stołecznej dzielnicy Kamienna Górka.

Podczas Mszy Świętej chór zaśpiewał wspólnie z parafianami, jako chór kościelny, a po nabożeństwie zaprezentował wiernym program artystyczny.

Koncert rozpoczął się od wykonania przez chórzystów pieśni, uznawanej za hymn białoruskich chrześcijan „Mahutny Boża”. Potem w języku polskim zostały wykonane kolędy z różnych stron świata.

Parafianie, dla których występ chóru „Polonez” podczas i po niedzielnej mszy św. stał się miłą niespodzianką, gromkimi brawami żegnali artystów.

Jerzy Czaban z Mińska

20 stycznia, 2015

1 Comment

Artyści, zrzeszeni przy Oddziale Związku Polaków na Białorusi w Mińsku, w okresie świąteczno-noworocznym nie ustają w prezentowaniu swojej twórczości wiernym parafii katolickich Mińska i okolic. [caption id="attachment_7848" align="alignnone" width="480"] Śpiewa chór "Polonez"[/caption] W niedzielę, 18 stycznia, chór „Polonez” pod kierownictwem Janiny Bryczkowskiej wystąpił w kaplicy parafii pw.

Oświata, Z-SUPERNEWS, Ziemia Grodzieńska

Jasełka w Hermaniszkach

Przemawia ksiądz proboszcz Giennadij Romaszko SAC

Jasełka, które we współpracy proboszczem parafii pw. Najświętszej Trójcy w Hermaniszkach, księdzem Giennadijem Romaszko SAC, wyreżyserowała miejscowa nauczycielka języka polskiego Renata Adamicka, wzbudziły szczery podziw zgromadzonej w kościele po niedzielnej Mszy Świętej publiczności.

Helena Dubowska, Renata Adamicka i Zbigniew Pruchniak

Ksiądz proboszcz Giennadij Romaszko, udostępniający dzieciakom pomieszczenia parafialne do nauki języka polskiego, witając gości, wśród których byli między innymi konsul RP w Grodnie Zbigniew Pruchniak, wiceprezes Związku Polaków na Białorusi Helena Dubowska, a także prezes Oddziału ZPB w Werenowie Antonina Mukłanowicz przed rozpoczęciem widowiska przypomniał obecnym historię powstania tradycji wystawiania jasełek, nawiązujących do średniowiecznych misteriów franciszkańskich.

Śpiewa Daria Doroszewa

Zanim na scenę wyszli najmłodsi artyści, zgromadzeni w świątyni mieli okazję wysłuchać przeboju Leonarda Cohena „Alleluja” przepięknie wykonanego w języku polskim przez utalentowaną Polkę z Werenowa – Darię Doroszewą.

Wprowadzeni w podniosły nastrój parafianie i goście z zapartym tchem w milczeniu czekali aż się odsłoni kurtyna i zobaczą oni pierwszą scenę widowiska przygotowanego przez dzieci.

Na jasełka złożyły się cztery odsłony. W pierwszej widzowie zobaczyli Marię i Józefa, przybyłych do Betlejem, szukających noclegu i znajdujących go w stajence.

Druga scena widowiska przedstawiła, czuwających przy stadzie pastuszków, którym aniołowie obwieścili o Narodzeniu Zbawcy.

W trzeciej, najbardziej dynamicznej odsłonie, widzowie zobaczyli historię króla Heroda, zazdrosnego o swoją władzę i koronę, zagrożoną przez pojawienie się prawdziwego Króla.

W centrum czwartej, najbardziej radosnej, odsłony jasełek był narodzony Pan Jezus, nad którym czuwała Jego Matka Maria.

Finałowa scena widowiska zgromadziła wszystkich uczestniczących w nim małych artystów, którym serdeczne podziękowania za wzruszające przedstawienie złożył konsul RP w Grodnie Zbigniew Pruchniak, a wiceprezes ZPB Helena Dubowska, na znak uznania dla młodych talentów, uczących się języka polskiego u nauczycielki Renaty Adamickiej w szkółce przy parafii, wręczyła dzieciakom prezenty od Zarządu Głównego Związku Polaków.

Helena Dubowska i Zbigniew Pruchniak wreczają prezenty młodym artystom

Znadniemna.pl

19 stycznia, 2015

0 Comments

Prawdziwą ucztą duchowo-artystyczną stało się dla społeczności Werenowa, parafian podwerenowskich Hermaniszek i przybyłych tu w minioną niedzielę gości z Grodna, Wołkowyska i Bieniakoń, wystawienie przez dzieci uczących się języka polskiego w Hermaniszkach widowiska o Bożym Narodzeniu. [caption id="attachment_7821" align="alignnone" width="480"] Przemawia ksiądz proboszcz Giennadij Romaszko SAC[/caption] Jasełka,

Kultura, Z-SUPERNEWS, Ziemia Grodzieńska

Piotr Kuźniak w hołdzie Czesławowi Niemenowi

17 stycznia, w 11. rocznicę śmierci Czesława Niemena, wybitnego syna Wasiliszek i Grodzieńszczyzny, kompozytora, autora szeregu największych polskich przebojów XX stulecia, w jego rodzinnej wsi odbył się koncert Piotra Kuźniaka, wokalisty najstarszego działającego w Polsce zespołu estradowego Trubadurzy.

Piotr Kuźniak

Na koncert Piotra Kuźniaka, który został zorganizowany przez prezesa Towarzystwa Kultury Polskiej Ziemi Lidzkiej Aleksandra Kołyszkę, przybyli do kościoła w Wasiliszkach nie tylko miejscowi Polacy, lecz także mieszkańcy Lidy i okolicznych wsi, między innymi – Wiewiórki.

Dla większości z widzów spotkanie z wokalistą Trubadurów było pierwszą okazją, aby zobaczyć i usłyszeć popularnego polskiego muzyka. Sam Piotr Kuźniak nie ukrywał, że spotkanie z mieszkańcami małej ojczyzny Czesława Niemena, zwłaszcza w rocznicę śmierci jednej z największych gwiazd polskiej muzyki minionego stulecia, traktuje jako zaszczyt.

Śpiewa Helena Oszmiańczuk

Wdzięczni za pamięć o swoim wybitnym ziomku, mieszkańcy Wasiliszek nie szczędzili braw dla artysty, a na znak uznania przygotowali dla Piotra Kuźniaka muzyczną niespodziankę. Stał się nią występ mieszkanki Wasiliszek Heleny Oszmiańczuk. Młoda piosenkarka po zakończeniu występu gościa z Polski przepięknie wykonała piosenkę Czesława Niemena „Wspomnienie”.

Weronika Arabczyk z Wasiliszek

19 stycznia, 2015

1 Comment

Społeczeństwo, Z-SUPERNEWS, Ziemia Grodzieńska

Wizyta prezydenta Sopotu u Rodaków na Białorusi

W miniony weekend, w dniach 16-18 stycznia, wieloletni przyjaciel Związku Polaków na Białorusi prezydent Sopotu Jacek Karnowski z małżonką Małgorzatą i delegacją Urzędu Miasta Sopotu odwiedził centralę ZPB w Grodnie oraz oddziały organizacji w Wołkowysku, Lidzie i Brześciu.

Janina Pilnik, prezes Towarzystwa Plastyków Polskich wita delegacje z Sopotu na czele z prezydentem Jackiem Karnowskim i konsula RP w Grodnie Zbigniewa Pruchniaka

Pierwszy dzień pobytu na Białorusi delegacja z Sopotu na czele z prezydentem miasta spędziła w Grodnie. Tu goście mieli okazję uczestniczyć w kilku spotkaniach z miejscowymi Polakami. Wzięli udział w spotkaniu opłatkowym, działającego przy ZPB Towarzystwa Plastyków Polskich, którego członkowie, dzięki przychylności władz miasta Sopotu, regularnie wystawiają swoje prace w galeriach Trójmiasta.

Przemawia Jacek Karnowski, prezydent Sopotu

Jeszcze tego samego wieczoru, w piątek 16 stycznia, małżonka prezydenta Sopotu Małgorzata Karnowska, jako doświadczony pedagog i metodyk nauczania, wraz z koleżanką z Centrum Edukacji Nauczycieli w Gdańsku Marzeną Jasińską, przeprowadziły w Polskiej Szkole Społecznej przy ZPB w Grodnie warsztaty dla nauczycieli języka polskiego z Grodna i okolic.

Marzena Jasińska i Małgorzata Karnowska (po prawej) prezentują gry edukacyjne

Małgorzata Karnowska zaprezentowała grodzieńskim kolegom gry edukacyjne, z których korzystają nauczyciele w Polsce, aby uatrakcyjnić proces nauczania dla swoich uczniów i przez zabawę pomóc im w lepszym przyswajaniu materiału. Pani trener nie tylko opisała sposób stosowania gier edukacyjnych w procesie nauczania, lecz także przekazała Polskiej Szkole Społecznej przy ZPB w Grodnie przywiezione z Sopotu zestawy gier oraz książeczki edukacyjne dla najmłodszych. Zachęciła koleżanki z Grodna do zapoznania się z ofertą producentów gier edukacyjnych, z którymi współpracują władze oświatowe Sopotu, i do sporządzenia listy potrzeb, aby miasto Sopot mogło ufundować nauczycielom języka polskiego z Białorusi potrzebne im w pracy zestawy gier.

Koleżanka pani prezydentowej Marzena Jasińska swoją część szkolenia poświęciła tematyce, dotyczącej budowania relacji między nauczycielem, a uczniem.
Po zakończeniu warsztatów cała delegacja Sopotu, na czele z prezydentem miasta, została zaproszona na spotkanie opłatkowe działającego przy ZPB Klubu Inteligencji Polskiej.

Występ uczniów Polskiej Szkoły Społecznej przy ZPB w Grodnie

Prezes Klubu Anna Porzecka podziękowała gościom za obecność na tak szczególnym spotkaniu i zapowiedziała występ uczniów Polskiej Szkoły Społecznej, poświęcony tematyce Świąt Bożego Narodzenia. Zaprezentowany przez uczniów i przygotowany przez ich nauczycielkę Annę Litwinowicz bożonarodzeniowy program poetycko-muzyczny wprowadził wszystkich obecnych w nastrój świąteczny, po czym prezydent Jacek Karnowski miał okazję złożyć nauczycielom i działaczom ZPB życzenia świąteczno-noworoczne. Wdzięczność za wieloletnią współpracę z Sopotem wyraził obecny na spotkaniu opłatkowym prezes ZPB Mieczysław Jaśkiewicz.

Przemawia Jacek Karnowski prezydent Sopotu

Po tym, gdy wszyscy obecni podzielili się opłatkiem, składając sobie nawzajem życzenia z okazji minionych Świąt oraz zaczynającego się Nowego Roku, prezydent Sopotu wręczył obecnym na spotkaniu nauczycielkom języka polskiego noworoczne prezenty.

W drugim dniu pobytu delegacji Sopotu na Białorusi, goście znad polskiego Bałtyku wraz z prezesem Związku Polaków Mieczysławem Jaśkiewiczem udali się do Wołkowyska.

Zdjęcie pamiątkowe delegacji z Sopotu z działaczami Oddziału ZPB w Wołkowysku

Zwiedzanie miasta goście zaczęli od cmentarza wojskowego, na którym spotkali grupę działaczy miejscowego oddziału ZPB, z którymi zrobili pamiątkowe zdjęcie. Potem była wizyta w Polskiej Szkole. Niestety gościom nie udało się przy tej okazji wstąpić do dobudowanego do gmachu szkoły Domu Polskiego. Kontrolowany przez władze białoruskie ośrodek polskości był zamknięty. W szkole gości przywitała pani dyrektor Halina Bułaj oraz szef wołkowyskiego kuratorium oświaty Mikołaj Jarmolik. W pokoju nauczycielskim gospodarze rozmawiali z gośćmi o tym, jak odbywa się w szkole nauka w języku polskim oraz obejrzeli pracownię języka polskiego. Mikołaj Jarmolik zaproponował prezydentowi miasta Sopotu, aby ten odwiedził siedzibę miejscowych władz rejonowych i spotkał się z przewodniczącym Wołkowyskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego Michaiłem Sicko. Jacek Karnowski z chęcią przyjął zaproszenie. Zapraszając członków swojej delegacji do busa, którym podróżowali, prezydent Karnowski bardzo zaskoczył białoruskiego urzędnika. Ten nie mógł uwierzyć własnym oczom, kiedy zobaczył, że po ulokowaniu swoich podwładnych w samochodzie, prezydent Sopotu sam usiadł za kierownicą auta i wyruszył na spotkanie z szefem administracji rejonu wołkowyskiego.

Michaił Sicko niezwykle ciepło przywitał gości z Sopotu, rozmawiał z nimi po polsku i nawet zaprosił na obchody 1010. rocznicy miasta Wołkowysk, które odbędą się w lipcu bieżącego roku.

Po spotkaniach z oficjelami delegacja Sopotu miała jeszcze chęć obcowania z miejscowymi Polakami i udała się na spotkanie z działaczami Oddziału ZPB w Wołkowysku, któremu przewodziła prezes oddziału Maria Tiszkowska.

Życzenia świąteczno-noworoczne rodakom w Lidzie składa Jacek Karnowski, prezydent Sopotu

Z Wołkowyska goście z Sopotu, w towarzystwie prezesa ZPB Mieczysława Jaśkiewicza, udali się do kolejnego mocnego ośrodka polskości na Grodzieńszczyźnie – Lidy. Tam trafili na spotkanie świąteczno-noworoczne miejscowego oddziału ZPB, które odwiedził także konsul RP w Grodnie Krzysztof Adam Zieliński.

Pełni wrażeń od obcowania z rodakami z Białorusi sopocianie na czele ze swoim prezydentem wyjechali do Polaków Brześcia, gdzie czekali na nich działacze miejscowego oddziału ZPB.

Znadniemna.pl, zdjęcia: a.pis, IT-P z Grodna, Jerzego Czuprety z Wołkowyska i Aleksego Gila z Lidy

19 stycznia, 2015

1 Comment

Społeczeństwo, Ziemia Witebska

Głębokie na kolorowym zdjęciu z 1915 roku

Mieszkańcy Głębokiego na Brasławszczyźnie udowodnili, że są prawdziwymi patriotami swojej ziemi. Gdy okazało się, że na aukcji internetowej została wystawiona kolorowa pocztówka z panoramą ich miasteczka, sprzed I wojny światowej, nie zastanawiając się długo nad ceną, postanowili ją nabyć dla miejscowego muzeum.

Kilka lat przed wybuchem wojny, handlarz książkami z Głębokiego, niejaki pan Rom ( w jego sklepie można było kupić książki i kalendarze wydane po białorusku) wydał serię kolorowych pocztówek z widoczkami Głębokiego – pisze Kastuś Szytal na łamach internetowego wydania Naszej Niwy.

Kolorowe zdjęcia były wówczas rzadkością. Najpierw robiło się zdjęcia czarno – białe, następnie artysta je kolorował, a dopiero potem była drukowana pocztówka

Kolorowe pocztówki ze zdjęciami placu Bazarowego i ulicy Dokszyckiej od dawna znane są mieszkańcom Głębokiego, pojawiały się w publikacjach historyczno – krajoznawczych. Kolorowa pocztówka przedstawiająca klasztor bazylianów w Berezweczu (obecnie w granicach Głębokiego – mieści się w nim więzienie – red.) jest przechowywana w muzeum historycznym w Brasławiu.

W grudniu 2014 roku, na aukcji internetowej ay.by ktoś wystawił pocztówkę, jakiej nikt w Głębokiem do tej pory nie widział. Kolorowe zdjęcie przedstawia zabudowania i kościół pw. Świętej Trójcy, który odbija się w spokojnej tafli Jeziora Kahalnego.

Pocztówka wysłana była z Głębokiego do Mińska 20 października 1915 roku, zaledwie kilka tygodni po pierwszej, trwającej dwa tygodnie okupacji miasteczka przez wojska niemieckie.

Sprzedawca wycenił pocztówkę na 85 dolarów, ale w trakcie negocjacji cena spadła do 50 dolarów. Gdy miejscowi krajoznawcy dowiedzieli się o jej istnieniu, postanowili zebrać pieniądze na cenny artefakt.

Zbiórkę pieniędzy koordynował i zakupem pocztówki zajął się nauczyciel i przewodnik turystyczny Jurij Kołbasicz.

„Jeśli mieszkańcy Białorusi mogli wykupić Statut Wielkiego Księstwa Litewskiego za 45 tys. dolarów, to dlaczego mieszkańcy Głębokiego nie mieliby wykupić pocztówki za 85 dolarów? – mówi Kołbasicz.

W sumie, na cenny zakup zrzuciło się 15 osób. 4 stycznia został on zlicytowany za 52 dolary. Za kilka dni zostanie przekazany do muzeum historyczno – etnograficznego.

Znadniemna.pl za Kresy24.pl/nn

16 stycznia, 2015

0 Comments

Kultura, Z-SUPERNEWS, Ziemia Witebska

Wyprawa artystów polskich z Mińska do Łuczaja

Artyści z zespołów muzycznych, działających przy Oddziale Związku Polaków na Białorusi w Mińsku, wybrali się 11 stycznia z koncertem do miejscowości Łuczaj w rejonie postawskim obwodu witebskiego. Zorganizowała wyprawę prezes stołecznego oddziału ZPB Helena Marczukiewicz.

Chór „Polonez”

W Łuczaju na gości z Mińska czekał proboszcz miejscowej parafii pw. św. Tadeusza Apostoła ks. Mikołaj Lipski. Artyści przybyli tuż przed rozpoczęciem mszy świętej, której przebieg uświetnili wspólnym śpiewem wraz z parafianami i przybyłymi na nabożeństwo katolikami z Szarkowszczyzny.

Po mszy św. ksiądz Mikołaj poprosił wiernych o pozostanie w świątyni, gdyż stołeczni goście przygotowali dla łuczajan koncert kolęd i pieśni religijnych. Koncert zaczął się od występu chóru „Polonez” pod kierownictwem Natalii Kriwoszejewej. Chórzyści zaśpiewali kolędy z różnych stron świata. Jednak najbardziej podniośle w ich wykonaniu zabrzmiała pieśń, uznawana za hymn wszystkich chrześcijan Białorusi – „Mahutny Boża”.

Po występie „Poloneza” uwagę widzów skupił na sobie zespół „Młode Babcie”. W ich wykonaniu łuczajanie usłyszeli między innymi kolędę „Dzień jeden w roku” na słowa Krzysztofa Dzikowskiego i muzykę Seweryna Krajewskiego.

Potem z dużym powodzeniem wystąpiła orkiestra dziecięca pod kierownictwem Walentyny Korżakowej. Orkiestra akompaniowała też do występu solistki Alesi Kasacz, która wykonała pieśni w kilku językach: „Ave Maria”, „Modlitwa o pokój”, „Boże Narodzenie to czas miłości”(po rosyjsku) oraz „Kupalinka” i „Mój kąt rodzinny” (po białorusku).

Śpiewa Alesia Kasacz

Po koncercie proboszcz ks. Mikołaj Lipski wystąpił, jak zauważyła Helena Marczukiewicz, „w charakterze Świętego Mikołaja” i zaprosił artystów, ku uciesze zwłaszcza tych najmłodszych z orkiestry dziecięcej, na słodki poczęstunek z gorącą herbatą i kawą.

Przemawia Helena Marczukiewicz, prezes Oddziału ZPB w Mińsku

Wizyta w Łuczaju pozostanie na długo w pamięci Polaków z Mińska, nie tylko ze względu na ciepłe przyjęcie ze strony miejscowego proboszcza i parafian, lecz także z uwagi na to, że była to dla nich okazja wystąpienia w przepięknej zabytkowej świątyni, jaką jest kościół pw. św. Tadeusza Apostoła.

Kościół ten ufundowała Elżbieta Puzynina z Ogińskich. Został wzniesiony w latach 1766 – 1776 w stylu barokowym. W pierwszej połowie XIX wieku świątynię przebudowano w stylu klasycystycznym i przekazano misji jezuickiej. Po kasacji zakonu świątynia stała się kościołem parafialnym.

Kościół pw. św. Tadeusza Apostoła, fot.: radzima.org

Oto jak opisuje ten kościół znany polski krajoznawca i podróżnik Grzegorz Rąkowski: „Jest to trójnawowa bazylika z transeptem i półkoliście zamkniętym prezbiterium z dwiema zakrystiami. Fasadę flankują dwie trójkondygnacyjne wieże ozdobione pilastrami, płaskimi niszami i trójkątnymi frontonami. Górne kondygnacje wież swój obecny wygląd uzyskały w wyniku XIX wiecznej przebudowy; są cylindryczne, nakryte sferycznymi kopułami. Pomiędzy wieżami znajduje się attykowy szczyt z półokrągłym frontonem. Ciekawiej prezentują się barokowe szczyty ramion transeptu i prezbiterium. Elewacje ozdabiają pilastry, nisze, gzyms i fryz tryglifowy. Nawa nakryta jest sklepieniem kolebkowym z lunetami, a nawy boczne sklepieniami krzyżowymi. Sklepienie nad skrzyżowaniem naw ma kształt kopuły. Wnętrze zdobią cenne malowidła iluzjonistyczne i figuralne z końca XVIII wieku”.

W 1948 roku Sowieci zamknęli kościół. Stał nieczynny do roku 1989, kiedy na fali przebudowy został zwrócony wiernym. Ksiądz Mikołaj Lipski jest jego proboszczem od 2006 roku.

Maria Rewucka z Łuczaja, zdjęcia Aleksandra Wasilenki

16 stycznia, 2015

0 Comments

Historia, Z-SUPERNEWS, Ziemia Grodzieńska

„Dziadek w polskim mundurze”: Ignacy Synowiec

Miło jest nam zaprezentować Państwu kolejnego bohatera naszej rubryki – Ignacego Synowca, bohatera walk o odzyskanie przez Polskę Niepodległości, w okresie międzywojennym – strażnika więziennego w Lidzie.

Ignacy Synowiec

Informacji o Ignacym Synowcu i jego potomkach dostarczył do redakcji mieszkaniec Lidy, praprawnuk bohatera Aleksander Surwiła. Aleksander przekazał nam także zdjęcia swojego prapradziadka, zarówno portretowe – w mundurze, jak i takie, gdzie Ignacy Synowiec pozuje do kamery w towarzystwie żony i dzieci.

Praprawnuk Ignacego Synowca na podstawie wspomnień krewnych spisał krótkie życiorysy swoich przodków, poczynając od prapradziadka. Na podstawie tej relacji proponujemy Państwu zapoznać się z dostępnymi nam fragmentami życiorysu Ignacego Synowca oraz jego żony i dzieci, który uzupełniliśmy naszymi przypuszczeniami.
Na wstępie zaznaczmy, że niektóre nasze przypuszczenia mogą być błędne, ale mogą też być prawdziwe.

Zacznijmy tym nie mniej:

IGNACY SYNOWIEC urodził się w 1882 roku, przypuszczamy, że na terenie Wielkopolski w okolicach Jutrosina (obecnie – centrum gminy miejsko-wiejskiej Jutrosin w powiecie rawickim województwa wielkopolskiego). Jak zaznacza w swoim opisie jego praprawnuk – w młodości Ignacy Synowiec brał udział w walkach zbrojnych, za które miał nagrody.

Ignacy Synowiec

Zakładamy, że nasz bohater mógł brać udział w Powstaniu Wielkopolskim. Walczył najpierw w szeregach kompanii jutrosińskiej Wojsk Wielkopolskich, później – 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich, a jeszcze później – 69. Pułku Piechoty.

Grupa Powstańców Wielkopolskich 9 kompanii III Batalionu 11. Pułku Strzelców Wielkopolskich z 1919 roku. Fot.: mgok.jutrosin.eu

Jako powstaniec wielkopolski Ignacy Synowiec brał udział między innymi w I bitwie rawickiej w nocy z 3 na 4 lutego 1919 roku, podczas której został ranny.

Po zwycięstwie Powstania Wielkopolskiego nasz bohater pozostał na służbie wojskowej i 27 stycznia 1920 roku wraz z pułkiem udał się na front wschodni w rejon Lidy. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, podczas której awansował do stopnia sierżanta i za męstwo na polu walki został odznaczony srebrnym krzyżem Orderu „Virtuti Militari” V klasy.

Jeszcze przed powstaniem Ignacy Synowiec ożenił się z Marianną (nazwisko panieńskie Rog, ew. – Róg).

Marianna Synowiec

Po wojnie małżeństwo Ignacego i Marianny Synowców zamieszkało w Opocznie (niedaleko Łodzi). Mieli czworo dzieci – córkę Franciszkę i synów: Stanisława, Jana oraz Tadeusza.

Ignacy, jako weteran walk o niepodległość, „posiadający staż wojskowy obywatel polski o nieskazitelnej przeszłości”, zatrudnił się w służbie więziennej. Ukończył Oficerską Szkołę Więziennictwa Ministerstwa Sprawiedliwości, o czym świadczy widoczna na mundurze naszego bohatera odznaka pamiątkowa tej uczelni.

Odznaka pamiątkowa Oficerskiej Szkoły Więziennictwa Ministerstwa Sprawiedliwości. Fot.:wcn.pl

W 1926 roku Ignacy Synowiec dostał pracę w Lidzie, do której przeniósł się wraz z żoną i dziećmi.

W dolnym rzędzie od lewej: Marianna Synowiec, Tadeusz Synowiec, corka Jana i Franciszki Maksymowicz z domu Synowiec – Regina Maksymowicz, Jan Synowiec, Ignacy Synowiec (na mundurze widać Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości oraz odznakę pamiątkową Oficerskiej Szkoły Więziennictwa Ministerstwa Sprawiedliwości. W górnym rzędzie od lewej: Stanisław Synowiec, Franciszka Maksymowicz z domu Synowiec i Jan Maksymowicz

Niestety, weteran walk o Niepodległość Polski nie pożył długo. Zmarł w Lidzie w 1935 roku, w wieku 57 lat.

Musiał być dobrym ojcem i patriotą, o czym świadczą losy jego dzieci:

Franciszka Maksymowicz, z domu Synowiec, wyszła za mąż za kolejarza – Polaka Jana Maksymowicza, który, ratując się przed reżimem stalinowskim, przedostał się do Lidy zza wschodniej granicy, po tym jak jego brat Józef Maksymowicz został wysłany na Syberię. Franciszka Maksymowicz miała z mężem ośmioro dzieci i wielu wnuków oraz prawnuków, którzy do dzisiaj pamiętają o swoich polskich korzeniach i pielęgnują polskie tradycje. Zmarła Franciszka w Lidzie w 1994 roku, osiemnaście lat po tym jak zmarł jej mąż Jan Maksymowicz.

Stanisław Synowiec, starszy syn Ignacego, podczas II wojny światowej walczył prawdopodobnie w szeregach Armii Krajowej. Zginął w 1942 roku, został pochowany w Lidzie.

Jan Synowiec, średni syn Ignacego, w 1941 roku przed napadem Niemiec na ZSRR wraz mamą został zesłany do Kazachstanu. W 1943, gdy na Wschodzie formowało się Ludowe Wojsko Polskie (LWP), wstąpił w jego szeregi. Jako żołnierz LWP Jan Synowiec walczył w największych bitwach stoczonych przez tę formację, między innymi w bitwie pod Lenino, pod Dęblinem, gdzie został ranny. Także wyzwalał wschodnie tereny Polski, walcząc w bitwie o Nysę Łużycką. Za udział w bitwach II wojny światowej syn powstańca wielkopolskiego został odznaczony wieloma nagrodami, między innymi Krzyżem Walecznych oraz Orderem Odrodzenia Polski. Po wojnie Jan Synowiec zamieszkał w Gdyni, do której ściągnął mamę Mariannę, która repatriowała się z ZSRR. Wdowa po Ignacym Synowcu zmarła w Gdyni w 1956 roku, gdzie też została pochowana. Jan Synowiec robił tymczasem karierę, jako oficer Marynarki Wojennej, w której dosłużył się do stopnia komandora porucznika. Zmarł Jan Synowiec w 1971 roku po ciężkiej chorobie. Został pochowany w Gdyni.

Dramatycznie, ale względnie szczęśliwie, potoczył się los najmłodszego syna naszego bohatera – Tadeusza Synowca. Wybuch II wojny światowej zastał Tadeusza w Białymstoku, gdzie ten się uczył w jednej z uczelni technicznych. Administracja uczelni, wobec groźby nadejścia Niemców kazała uczniom uciekać z miasta. Wraz z kolegami Tadeusz wyruszył w podróż wagonami towarowymi. Po pewnym czasie przybyli na północ ZSRR, aż w okolice Archangielska. Zamieszkali w jednej ze wsi. Po jakimś czasie Tadeuszowi udało się wejść na pokład statku, który wyruszał do mórz południowych. Dopłynął do Morza Śródziemnego, gdzie w jednym z portów musiał spotkać polskich żołnierzy z Armii Andersa. Zaciągnął się do niej, walcząc między innymi pod Monte Cassino. Po zakończeniu wojny Tadeusz Synowiec osiedlił się w Anglii w Cambridge, gdzie założył rodzinę i miał dwie córki i syna. Najmłodszy syn Ignacego Synowca zmarł 10 lipca 1998 roku w Cambridge, gdzie też został pochowany na miejscowym cmentarzu katolickim.

Taka jest historia życia powstańca wielkopolskiego Ignacego Synowca i jego potomków.

Cześć Ich Pamięci!

Znadniemna.pl na podstawie materiałów, udostępnionych przez Aleksandra Surwiłę, praprawnuka Ignacego Synowca

16 stycznia, 2015

5 komentarzy

Miło jest nam zaprezentować Państwu kolejnego bohatera naszej rubryki - Ignacego Synowca, bohatera walk o odzyskanie przez Polskę Niepodległości, w okresie międzywojennym – strażnika więziennego w Lidzie. [caption id="attachment_7754" align="alignnone" width="480"] Ignacy Synowiec[/caption] Informacji o Ignacym Synowcu i jego potomkach dostarczył do redakcji mieszkaniec Lidy, praprawnuk bohatera

Społeczeństwo

Białoruscy radni nie mogą mieć Karty Polaka

Członkowie lokalnych rad deputowanych na Białorusi nie będą mogli otrzymywać Karty Polaka. Odpowiednie zmiany w ustawodawstwie zostały opublikowane na Państwowym Portalu Prawnym.

Zgodnie ze znowelizowaną ustawą o statusie deputowanego lokalnej rady deputowanych, nie może on „otrzymywać od innych państw dokumentów, przyznających prawa do ulg i preferencji w związku z poglądami politycznymi i religijnymi albo przynależnością narodową, a także korzystania z takich ulg i preferencji, jeśli co innego nie wynika z międzynarodowym umów Republiki Białoruś”. Dokument został opublikowany na Narodowym Portalu Prawnym.

Deputowany, który już posiada takie dokumenty, „jest zobowiązany zdać je na czas wypełniania swoich obowiązków do wspomnianego lokalnego organu władzy wykonawczej i administracyjnej”.

W czerwcu ubiegłego roku Białoruś zakazała korzystania z Karty Polaka żołnierzom i ratownikom. W październiku 2012 r. wszedł w życie podobny zakaz dotyczący członków parlamentu i urzędników.

Portal internetowy „TUT.BY” zwraca uwagę, że działania białoruskich władz mające na celu ograniczenie funkcjonowania Karty Polaka rozpoczęły się w 2011 roku. Wtedy białoruski Sąd Konstytucyjny uznał, że polska ustawa o Karcie Polaka jest niezgodna z prawem międzynarodowym. „Szereg prawników i polscy dyplomaci uznali decyzję Sądu Konstytucyjnego za bezprecedensową gdyż zgodnie z ogólnymi zasadami sądy jednego kraju nie mogą wypowiadać na temat prawodawstwa innego państwa” – pisze portal TUT.by.

Karta Polaka weszła w życie w marcu 2008 roku. Jest to dokument potwierdzający przynależność do narodu polskiego i przyznający jego posiadaczowi pewne przywileje dotyczące m.in. uzyskania wizy do Polski, podjęcia w Polsce pracy czy działalności gospodarczej. O Kartę mogą ubiegać się obywatele państw byłego ZSRR. Jak wyjaśnia ustawa, stanowi to spełnienie „moralnego obowiązku wobec Polaków na Wschodzie, którzy na skutek zmiennych losów naszej Ojczyzny utracili obywatelstwo polskie”.

Od dnia wejścia w życie ustawy o Karcie Polaka do 15 maja 2014 roku polskie urzędy konsularne przyjęły około 140 tys. wniosków o KP. Wnioskodawcy odebrali 110 tys. Kart Polaka. Najwięcej wniosków (ok. 63 tys.) złożono na Białorusi, na Ukrainie (ok. 60 tys.), w krajach bałtyckich (m.in. na Litwie 5 917, na Łotwie 1 562). Na terytorium Federacji Rosyjskiej złożono 3 665 wniosków, a w Kazachstanie – 1 828.

Znadniemna.pl za PAP/IAR/agkm

14 stycznia, 2015

0 Comments

Członkowie lokalnych rad deputowanych na Białorusi nie będą mogli otrzymywać Karty Polaka. Odpowiednie zmiany w ustawodawstwie zostały opublikowane na Państwowym Portalu Prawnym. Zgodnie ze znowelizowaną ustawą o statusie deputowanego lokalnej rady deputowanych, nie może on "otrzymywać od innych państw dokumentów, przyznających prawa do ulg i preferencji

Oświata, Z-SUPERNEWS, Ziemia Grodzieńska

Szlakiem Karola Wojtyły

Dziewięć dni ferii zimowych w miejscach, związanych z żywotem św. Jana Pawła II – jeszcze jako Karola Wojtyły, spędziły w styczniu lidzkie dzieci, uczące się języka polskiego oraz młodzi sportowcy z Klubu Sportowego „Sokół”.

Grupa dzieci polskich z Lidy w Zakopanem

Podczas pobytu w Polsce, zorganizowanego przez oddział Warszawski Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” we współpracy z Oddziałem ZPB w Lidzie, młodzi lidzianie odwiedzili Warszawę, Kraków, Wadowice oraz Zakopane.

Przy okazji wyjazdów do poszczególnych miast mogli poznawać ich historię, kulturę, zabytki oraz tradycje miejscowej społeczności. Podczas wycieczek do Krakowa, Wadowic, ale też w Zakopanem, gdzie dzieci mieszkały przez czas pobytu w Polsce, szczególnie interesowały ich pamiątki o pobycie w tych miejscach Karola Wojtyły, św. Jana Pawła II. W Zakopanem dla dzieci z Lidy zostało zorganizowane spotkanie z góralami, którzy opowiedzieli o swojej kulturze i tradycjach, uświadamiając małym lidzianom bogactwo i różnorodność kulturalną Narodu Polskiego, którego częścią są także goście z Lidy.

Opiekunami grupy dzieci polskich z Lidy, podczas pobytu w Polsce, byli działacze Oddziału ZPB w tym mieście. „Wszystkie dzieciaki będą niezwykle ciepło wspominać te ferie zimowe” – mówi jedna z opiekunek.

Z Zakopanego – Irena Biernacka, kierownik grupy i prezes Oddziału ZPB w Lidzie

14 stycznia, 2015

0 Comments

Dziewięć dni ferii zimowych w miejscach, związanych z żywotem św. Jana Pawła II - jeszcze jako Karola Wojtyły, spędziły w styczniu lidzkie dzieci, uczące się języka polskiego oraz młodzi sportowcy z Klubu Sportowego „Sokół”. [caption id="attachment_7747" align="alignnone" width="480"] Grupa dzieci polskich z Lidy w Zakopanem[/caption] Podczas pobytu

Oświata, Wiadomości z Polski

Nagroda im. Lwa Sapiehy, Wschodnia Szkoła Zimowa, Stypendia Wschodnie

Szanowni Państwo!

Studium Europy Wschodniej UW

ogłasza Jubileuszowy XV-ty doroczny konkurs na STYPENDIA WSCHODNIE dla kandydatów z: Europy Wschodniej, Bałkanów, Kaukazu i Azji Środkowej.

Stypendia będą przeznaczone na odbycie 2-letnich magisterskich „STUDIÓW WSCHODNICH UW” w okresie 2015-2017.

Warunki i zakres stypendium oraz wymagania stawiane kandydatom znajdziecie Państwo na stronie internetowej: http://www.studium.uw.edu.pl/

Kapituła Nagrody im. Lwa Sapiehy

ogłasza nabór kandydatur do nagrody na rok akademicki 2015/16.

Nagroda im. Lwa Sapiehy pod Patronatem Prezydenta RP ma na celu honorowanie wybitnych zasług obywateli Białorusi w kształtowaniu i rozwoju społeczeństwa obywatelskiego na Białorusi oraz budowaniu niepodległej, demokratycznej Białorusi – skierowanej ku Europie, uwzględniającej najlepsze
tradycje historyczne Rzeczypospolitej Obojga Narodów oraz w kształtowaniu i rozwoju społeczeństwa obywatelskiego w Europie Środkowej i Wschodniej.

Zgłoszenia, zawierające opis zasług i osiągnięć kandydata – od organizacji, instytucji, stowarzyszeń etc. lub osób prywatnych, a także zgłoszenia samych ubiegających się o Nagrodę (pod warunkiem poparcia przez instytucje lub osoby zaufania publicznego) prosimy nadsyłać do Studium Europy Wschodniej
do dn. 5 lutego 2015 r. na adres [email protected].
Więcej informacji nas tronie internetowej: http://www.studium.uw.edu.pl/

Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego we Wrocławiu i Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego

ogłaszają nabór do kolejnej edycji WSCHODNIEJ SZKOŁY ZIMOWEJ.

Wschodnia Szkoła Zimowa przeznaczona jest dla studentów ostatniego roku studiów humanistycznych, którzy nie przekroczyli 25. roku życia – przygotowujących prace magisterskie (dyplomowe) z zakresu historii i współczesności Europy Środkowej i Wschodniej (historia, politologia, stosunki międzynarodowe, filologia, socjologia, literatura, kulturoznawstwo, etnologia, geografia, prawo, ekonomia).

Zajęcia w ramach Szkoły będą odbywać się w WARSZAWIE oraz we WROCŁAWIU – WOJNOWICACH w terminie od 1 do 14 MARCA 2015 r.

Termin zgłaszania się do Szkoły mija 20 stycznia 2015r.

Więcej szczegółów na : www.studium.uw.edu.pl lub www.kew.org.pl

Wszelkie pytania proszę kierować pod adres: [email protected]

Znadniemna.pl

13 stycznia, 2015

0 Comments

Szanowni Państwo! Studium Europy Wschodniej UW ogłasza Jubileuszowy XV-ty doroczny konkurs na STYPENDIA WSCHODNIE dla kandydatów z: Europy Wschodniej, Bałkanów, Kaukazu i Azji Środkowej. Stypendia będą przeznaczone na odbycie 2-letnich magisterskich "STUDIÓW WSCHODNICH UW" w okresie 2015-2017. Warunki i zakres stypendium oraz wymagania stawiane kandydatom znajdziecie Państwo na