HomeStandard Blog Whole Post (Page 487)

Aktorzy Narodowego Teatru Akademicznego im. Janki Kupały, w ramach trwającego Miesiąca Literatury Polskiej, zagrali 2 grudnia w Mińsku fragment dramatu Stanisława Wyspiańskiego „Wesele”.

"...ostał ci się ino sznur..."

„… ostał ci się ino sznur …”

Najbardziej znaną sztukę jednego z najwybitniejszych twórców okresu Młodej Polski przełożył na język białoruski znany działacz społeczny, poeta i tłumacz Lawon Barszczeuski.

Mikołaj Pinigin przedstawia reżysera Andreja Sauczankę

Mikołaj Pinigin przedstawia reżysera Andreja Sauczankę

Wyreżyserował przedstawienie białoruski reżyser Andrej Sauczanka, którego przedstawił publiczności kierownik artystyczny Narodowego Teatru Akademicznego im. Janki Kupały, Mikołaj Pinigin.

Spektakl zgromadził blisko stuosobową publiczność

Spektakl zgromadził blisko stuosobową publiczność

Fragment „Wesela”, zagrany przez białoruskich aktorów w języku białoruskim, jest najbardziej obfitującym w symbolizm odcinkiem dramatu czwartego polskiego wieszcza.

Wesele

Podczas spektaklu

Na scenie pojawiły się postacie Wernyhory, Chochoła, Stańczyka oraz „Czapka z piór”, Złoty róg, Chata bronowicka i inne symbole, wykorzystane w sztuce przez jej autora.

Wesele_1

Nieobecny na przedstawieniu tłumacz „Wesela” na język białoruski Lawon Barszczeuski przekazał list do widzów, w którym zaznaczył, iż prezentowany dramat Stanisława Wyspiańskiego powinien bardzo zainteresować Białorusinów.

Wesele_2

Wesele_3

Wesele_4

Tak się też stało, gdyż widownia niezwykle entuzjastycznie przyjęła przedstawienie, żywiołowo reagując na wypowiadane przez aktorów kwestie, i nie szczędziła braw, grającym w spektaklu artystom.

Wesele_5

Wesele_6

Wesele_7

Wydarzenie kulturalne zgromadziło blisko stuosobową publiczność, wśród której obecni byli przedstawiciele Ambasadu RP w Mińsku, Instytutu Polskiego w Mińsku, pracownicy współorganizatora Miesiąca Literatury Polskiej po stronie białoruskiej – wydawnictwa „ŁohwinaU”, uczniowie jednego z mińskich liceów, przedstawiciele białoruskich kręgów kulturalnych oraz tak zwani „zwykli” mieszkańcy białoruskiej stolicy.

Jerzy Czaban z Mińska

Aktorzy Narodowego Teatru Akademicznego im. Janki Kupały, w ramach trwającego Miesiąca Literatury Polskiej, zagrali 2 grudnia w Mińsku fragment dramatu Stanisława Wyspiańskiego „Wesele”. [caption id="attachment_7308" align="alignnone" width="480"] "

Zabawę andrzejkową, połączoną z programem artystycznym, konkursami, warsztatami i wystawą prac członków Stowarzyszenia Twórców Ludowych przy Oddziale Związku Polaków na Białorusi w Brześciu, zorganizowała 29 listopada w dworku Niemcewiczów w Skokach prezes stowarzyszenia Stanisława Karpol.

Stanisława Karpol, organizatorka zabawy, zaprasza gości do stołu

Stanisława Karpol, organizatorka zabawy, zaprasza gości do stołu

Impreza, w której wzięło udział około sześćdziesięciu Polaków z Brześcia i okolic, między innymi Kamieńca i Żabinki, nosiła nazwę „Zimowe Koronki”. W jej ramach organizatorzy przygotowali dla uczestników bogaty program: występ orkiestry Szkoły Muzycznej w Żabince, wystawę prac twórców ludowych, warsztaty wykonywania wyrobów z papieru i kartonu, choinkowych dekoracji, oraz konkursy i zabawy z udziałem gości.

Podczas zabawy

Podczas zabawy

Prawdziwą atrakcją dla zgromadzonych stał się konkurs wypieków, w którym wygrała rodzina Olszewskich z Brześcia.

Gra orkiestra Szkoły Muzycznej w Żabince

Gra zespół ze Szkoły Muzycznej w Żabince

Gospodyni „Zimowych Koronek” Stanisława Karpol zorganizowała dla wszystkich obecnych na zabawie wycieczkę po dworku Niemcewiczów, przy okazji której uczestnicy imprezy mogli poznać historię znanego polskiego rodu i jednego z najwybitniejszych jego przedstawicieli Juliana Ursyna Niemcewicza.

Tatiana Grysiewicz z Brześcia

Zabawę andrzejkową, połączoną z programem artystycznym, konkursami, warsztatami i wystawą prac członków Stowarzyszenia Twórców Ludowych przy Oddziale Związku Polaków na Białorusi w Brześciu, zorganizowała 29 listopada w dworku Niemcewiczów w Skokach prezes stowarzyszenia Stanisława Karpol. [caption id="attachment_7299" align="alignnone" width="480"] Stanisława Karpol, organizatorka zabawy, zaprasza gości do

Dyktando z języka polskiego odbyło się 30 listopada w Domu Polskim w Baranowiczach. Inicjatorem wydarzenia oświatowego i fundatorem nagród dla zwycięzców był Konsulat Generalny RP w Brześciu.

Przed rozpoczęciem dyktanda

Przed rozpoczęciem dyktanda

Do napisania dyktanda zgłosiła się młodzież szkolna i dorośli, uczący się języka polskiego w różnych formach – głownie w szkołach społecznych – z Brześcia, Baranowicz, Pińska oraz Berezy.

Do zmagań z językiem polskim uczestnicy przystąpili w trzech grupach wiekowych: uczniowie szkół średnich – 7-9 klas, 10-11 klas oraz grupa dorosłych.

Dworek Mickiewiczów w Zaosiu

Dworek Mickiewiczów w Zaosiu

Po napisaniu dyktanda, wszyscy jego uczestnicy wyjechali na wycieczkę do Zaosia, gdzie zwiedzili dworek Mickiewiczów.

Konsul generalna RP w Brześciu Anna Nowakowska ogłasza zwycięsców

Konsul generalna RP w Brześciu Anna Nowakowska ogłasza zwycięsców

Po wycieczce do Zaosia wszyscy wrócili do Domu Polskiego w Baranowiczach, gdzie konsul generalna RP w Brześciu Anna Nowakowska ogłosiła zwycięzców i wręczyła im nagrody pamiątkowe.

Irena Głuchowska z Baranowicz

Dyktando z języka polskiego odbyło się 30 listopada w Domu Polskim w Baranowiczach. Inicjatorem wydarzenia oświatowego i fundatorem nagród dla zwycięzców był Konsulat Generalny RP w Brześciu. [caption id="attachment_7293" align="alignnone" width="480"] Przed rozpoczęciem dyktanda[/caption] Do napisania dyktanda zgłosiła się młodzież szkolna i dorośli, uczący się języka polskiego

Z ogromną satysfakcją prezentujemy Państwu kolejnego bohatera naszej rubryki – Michała Siagło, żołnierza Szwadronu Kawalerii Dywizyjnej (Krakusa) 1 Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego.

Michał Siagło na zdjęciu -pamiątce z wojska. zrobionego w Lidzie w 1936 roku

Michał Siagło na zdjęciu -pamiątce z wojska. zrobionym w Lidzie w 1936 roku

O Michale Siagło opowiedziała redakcji i dostarczyła zdjęcia oraz dokumenty – jego wnuczka, działaczka Oddziału Związku Polaków na Białorusi w Lidzie Irena Borowik.

Z relacji wnuczki bohatera dowiedzieliśmy się, że:

MICHAŁ SIAGŁO, syn Kazimierza, urodził się 20 lutego 1913 roku w miejscowości Malejkowszczyzna (w II RP – folwark w gminie Lida, powiatu lidzkiego, województwa nowogródzkiego, obecnie – wieś w sielsowiecie Krupowo, rejonu lidzkiego, obwodu grodzieńskiego).

Michał Siagło,pierwszy od prawej w górnym rzędzie tuż po poborze do wojska  - 1932 r.

Michał Siagło, pierwszy od prawej w górnym rzędzie, tuż po poborze do wojska – 1932 r.

Zasadniczą służbę wojskową Michał Siagło odbył, po osiągnięciu wieku poborowego, w Lidzie. Wtedy też zgłosił się na ochotnika do odbycia Przysposobienia Wojskowego Konnego (PWK) w rejonie Wilno i został przypisany do Szwadronu Kawalerii, stacjonującej w Wilnie 1. Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, czyli został Krakusem (oddziały PWK w czasie pokoju podlegały Państwowemu Urzędowi Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego). O tym, że był Krakusem Michał Siagło wspominał z dumą, gdy opowiadał o latach swojej młodości i o wojnie swoim dzieciom i wnukom.

Michal_Siaglo_1936_10_12_str

Michał Siagło, pierwszy od lewej, 1936 r.

Przed wybuchem II wojny światowej Michał Siagło został zmobilizowany do swojego szwadronu Krakusów, którym wówczas dowodził major Bronisław Kulik.

Szwadron Kawalerii 1. Dywizji Piechoty im. Marszałka Józefa Piłsudskiego przed wybuchem wojny. Zdjęcie pamiątkowe

Szwadron Kawalerii 1. Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego przed wybuchem wojny – zdjęcie pamiątkowe. Michał Siagło –  czwarty od lewej w trzecim od góry rzędzie

Michal_Siaglo_wspolne_02_str

Szwadron Kawalerii 1. Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego

Szlak bojowy 1. Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego jest dosyć dobrze opisany. Z Wikipedii dowiadujemy się na przykład, że dywizja działała w składzie Grupy Operacyjnej „Wyszków”. Przez pierwsze trzy dni wojny miała ograniczony kontakt z wrogiem, a jeszcze 4 września odpoczywała w lasach w rejonie Długosiodła.

Michal_Siaglo_wspolne_01_str

Pododdział Szwadronu Kawalerii 1. Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego

Bezpośrednia walka z niemieckim najeźdźcą zaczęła się dla naszego bohatera i jego towarzyszy broni dzień później, kiedy dowódca dywizji gen. brygady Wincenty Kowalski otrzymał rozkaz uderzenia z Różana (miasto nad Narwią w województwie mazowieckim) w kierunku prognozowanego natarcia wojsk niemieckich na Modlin.

Okazało się jednak, że Niemcy skierowały atak nie na Modlin, lecz na przeprawy mostowe przez Narew w Różanie i Pułtusku. 1. Dywizja Piechoty Legionów po zmianie rozkazu zdążyła zająć pozycje obronne na prawym brzegu Narwi, gdzie bohatersko powstrzymywała natarcie przewyższających sił wroga.

Wileńscy Krakusi, do których należał Michał Siagło, w sile 270 szabel, wzmocnieni kompanią karabinów maszynowych, bronili odcinka wzdłuż Narwi na prawo od pozycji 5 Pułku Piechoty do Lubiela. W dniach 6 – 7 września nasz bohater z kolegami broni wielokrotnie odpierali ataki nieprzyjaciela, ponosząc ogromne straty.

8 września obrońcy linii Narwi w rejonie Pułtuska i Zambska otrzymali rozkaz odwrotu do Wyszkowa, gdzie wraz z resztą dywizji zajęli pozycje obronne na Bugu.

Później nasz bohater brał udział między innymi w nocnych walkach o Kałuszyn, skąd wraz z towarzyszami broni przebijał się z okrążenia niemieckiego, by stoczyć ostatnią bitwę w składzie dywizji pod Jagodnem.

Przebijając się pod Jagodnem przez pierścień wojsk niemieckich 1. Dywizja Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego została zdziesiątkowana i przestała istnieć, jako pełnowartościowa jednostka.

15 września jej oddziały zebrały się w sile zaledwie trzech batalionów i wyruszyły w ciągłym kontakcie bojowym z Niemcami do lasów na zachód od Radzynia Podlaskiego.

Resztki dywizji, w składzie której walczył Krakus Michał Siagło, toczyły ciężkie walki aż do 23 września, kiedy nastąpiło ostateczne rozbicie oddziałów przez Niemców.

O bohaterstwie 1. Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego najlepiej świadczy ocena nieprzyjaciela. Z szacunku do twardej postawy towarzyszy broni Michała Siagło, Niemcy określali dywizję, w której walczył, mianem „żelaznej dywizji”.

Tylko nielicznym żołnierzom „żelaznej dywizji” udało się ocalać. Wśród nich znalazł się również nasz bohater, który przedostał się do rodzinnej Malejkowszczyzny pod Lidą, gdzie spędził resztę wojny, zajmując się gospodarstwem i wychowując dzieci.

W czasach sowieckich uczestnik kampanii wrześniowej, walczący jako Krakus w „żelaznej” 1 Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego, mieszkał w Lidzie i pracował na kolei. Przez władzę sowiecką nie był uznawany za uczestnika II wojny światowej.

Na szczęście doczekał się oficjalnego potwierdzenia swojego bohaterstwa w 1992 roku, kiedy to ówczesny Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Lech Wałęsa odznaczył go medalem „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939r.”

Legitymacja

Legitymacja, potwierdzająca odznaczenie Michała Siagło Medalem „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939” z podpisem Prezydenta RP Lecha Wałęsy

Michał Siagło odebrał zasłużoną nagrodę z rąk przedstawicieli polskiej dyplomacji w siedzibie władz rejonu lidzkiego, o czym relację opublikowała miejscowa „Lidzka Gazeta”, będąca organem prasowym władz rejonu.

"Lidzka Gazeta" z publikacją o odznaczeniu Michała Siagło

„Lidzka Gazeta” (numer z 1992r. ) z publikacją o odznaczeniu Michała Siagło Medalem „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939”

Medal Michała Siagło, przechowywany w rodzinie, jako pamiątka po dzielnym Krakusie wileńskim

Medal Michała Siagło, przechowywany w rodzinie, jako pamiątka po dzielnym Krakusie wileńskim

 

Michał Siagło, jako polski patriota, przekazał swoim wnukom nie tylko poczucie dumy z racji przynależności do Narodu Polskiego, lecz także pochodzące z przedwojennej Polski monety, między innymi z wizerunkiem Marszałka Józefa Piłsudskiego, które przechowywał przez całe życie jako cenne relikwie.

Monety przedwojenne, przechowywane przez Michała Siagło przez całe życie jako cenne relikwie

Monety przedwojenne, przechowywane przez Michała Siagło przez całe życie jako cenne relikwie

Zmarł Krakus z „żelaznej” 1. Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego 6 listopada 1992 roku – niedługo po tym, jak odebrał medal „Za Udział w Wojnie Obronnej 1939r.”

Cześć Jego Pamięci!

Znadniemna.pl na podstawie relacji i materiałów Ireny Borowik, wnuczki Michała Siagło

Z ogromną satysfakcją prezentujemy Państwu kolejnego bohatera naszej rubryki – Michała Siagło, żołnierza Szwadronu Kawalerii Dywizyjnej (Krakusa) 1 Dywizji Piechoty Legionów im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. [caption id="attachment_7268" align="alignnone" width="480"] Michał Siagło na zdjęciu -pamiątce z wojska. zrobionym w Lidzie w 1936 roku[/caption] O Michale Siagło opowiedziała redakcji

Drużyna Traugutt-Świsłocz urosła na faworyta tegorocznych rozgrywek mini ligi siatkówki dla starszej młodzieży szkolnej, która walczy o zdobycie Pucharu Klubu Sportowego „Sokół”, działającego przy Związku Polaków na Białorusi.

mecz_siatkowka_2

Drużyna Traugutt-Świsłocz (w niebieskich strojach) odpiera atak rywali z Sokoła-Obuchowo

W meczach, rozegranych 29 i 30 listopada w ramach mini ligi, brały udział drużyny z Sopoćkiń, Obuchowa, Grodna, Lidy, Wołkowyska i Świsłoczy. Zawodnicy Traugutta-Świsłocz odnieśli aż trzy zwycięstwa, nie oddając rywalom żadnego seta.

mecz_siatkowka_slider

Jeśli siatkarze ze Świsłoczy potrafią przedłużyć zwycięską serię w kolejnych spotkaniach mini ligi, to 21 grudnia, podczas meczów finałowych, będą faworytami w walce o główne trofeum turnieju. Zeszłorocznym zdobywcą Pucharu „Sokoła” jest drużyna Sokół–Obuchowo. Jej zawodnicy jednak , aby móc bronić tytuł w meczach finałowych, muszą wejść do pierwszej „czwórki” w rozgrywkach mini ligi.

Znadniemna.pl

Drużyna Traugutt-Świsłocz urosła na faworyta tegorocznych rozgrywek mini ligi siatkówki dla starszej młodzieży szkolnej, która walczy o zdobycie Pucharu Klubu Sportowego „Sokół”, działającego przy Związku Polaków na Białorusi. [caption id="attachment_7226" align="alignnone" width="480"] Drużyna Traugutt-Świsłocz (w niebieskich strojach) odpiera atak rywali z Sokoła-Obuchowo[/caption] W meczach, rozegranych 29 i

Certyfikat dla Związku Polaków na Białorusi, jako partnera merytorycznego programu „Wsparcie metodyczne nauczycieli polonijnych”, realizowanego przez Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” w ramach konkursu Ministerstwa Edukacji Narodowej odebrała przewodnicząca Rady Naczelnej ZPB Andżelika Borys w minioną sobotę, 29 listopada, na konferencji oświatowej w Pułtusku pt. „Dwujęzyczność w teorii i praktyce”.

Wiceprezes Stowarzyszenia "Wspólnota Polska" Dariusz Bonisławski i Andżelika Borys, przewodnicząca Rady Naczelnej ZPB, fot.: facebook.com

Wiceprezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Dariusz Bonisławski i Andżelika Borys, przewodnicząca Rady Naczelnej ZPB, fot.: facebook.com

Dokument, potwierdzający kompetencję ZPB, jako najbardziej odpowiedniego na Białorusi partnera „Wspólnoty Polskiej” w zakresie wsparcia metodycznego nauczycieli języka polskiego, wręczył działaczce polskiej z Białorusi wiceprezes Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” Dariusz Bonisławski.

Dariusz Bonisławski gratuluje  Andżelice Borys otrzymania Certyfikatu

Dariusz Bonisławski gratuluje Andżelice Borys otrzymania Certyfikatu partnera merytorycznego programu „Wsparcie metodyczne nauczycieli polonijnych”, fot. : facebook.com

– Oznacza to, że Związek Polaków, mimo tego, iż działa bez akceptacji władz w Mińsku, potrafi skutecznie realizować na Białorusi zadania, przewidziane programem MEN „Wsparcie metodyczne nauczycieli polonijnych” – tłumaczy sens wyróżnienia Andżelika Borys. Przewodnicząca Rady Naczelnej ZPB dodaje, iż w tym roku ZPB potrafił zorganizować cały cykl warsztatów metodycznych w Grodnie dla nauczycieli języka polskiego z całej Białorusi. – Dzięki nam w ciągu roku nauczyciele z Białorusi wielokrotnie wyjeżdżali także do Polski, gdzie uczestniczyli w szkoleniach i innych przedsięwzięciach oświatowych – dodaje Borys.

Zdjęcie pamiątkowe uczestników konferencji w Pułtusku, fot.: facebook. com

Zdjęcie pamiątkowe uczestników konferencji w Pułtusku, fot.: facebook. com

Wkład Andżeliki Borys i ZPB w rozwój oświaty polskiej na Białorusi został doceniony także przez Ministerstwo Edukacji Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej. Nasza koleżanka, jako jedyna przedstawicielka organizacji polskich na Białorusi weszła bowiem w skład Rady Oświaty Polonijnej przy MEN, której posiedzenie odbyło 27 listopada w Warszawie.

Zdjęcie pamiątkowe uczestników Rady Oświaty Polonijnej z udziałem Minister Edukacji Narodowej RP Joanny Kluzik-Rostkowskiej (w centrum), fot.: men.gov.pl

Zdjęcie pamiątkowe uczestników Rady Oświaty Polonijnej z udziałem Minister Edukacji Narodowej RP Joanny Kluzik-Rostkowskiej (w centrum), fot.: men.gov.pl

Do zadań Rady Oświaty Polonijnej przy MEN, której pracom przewodniczy Minister Edukacji Narodowej Joanna Kluzik-Rostkowska, należy m.in. przygotowywanie opinii dla Ministra na temat kierunków zmian w obszarze oświaty polskiej za granicą i przedstawianie propozycji rozwiązań w tym obszarze. Rada konsultuje też projekty aktów prawnych i opracowań zawierających propozycje systemowych zmian w tym zakresie.

Podczas posiedzenia Rady Oświaty Polonijnej przy MEN jej uczestnicy opowiadali o specyfice nauczania języka polskiego w swoich krajach zamieszkania. Andżelika Borys podkreślała miedzy innymi znaczenie Karty Polaka, jako instrumentu pobudzającego mieszkańców Białorusi, ubiegających się o ten dokument, do podjęcia nauki języka polskiego. – Wielu mieszkańców Białorusi uczestniczy w tych lekcjach, które na terenie kraju realizowane są nawet przez prywatne podmioty – mówiła Borys.

W posiedzeniu Rady Oświaty Polonijnej przy MEN uczestniczyli jej członkowie z m.in. USA, Belgii, Białorusi, Litwy, Łotwy, Francji, Argentyny, Rosji, Kanady i Niemiec.

Znadniemna.pl

Certyfikat dla Związku Polaków na Białorusi, jako partnera merytorycznego programu „Wsparcie metodyczne nauczycieli polonijnych”, realizowanego przez Stowarzyszenie „Wspólnota Polska” w ramach konkursu Ministerstwa Edukacji Narodowej odebrała przewodnicząca Rady Naczelnej ZPB Andżelika Borys w minioną sobotę, 29 listopada, na konferencji oświatowej w Pułtusku pt. „Dwujęzyczność w

Zapis o potrzebie solidaryzowania się z niezależnymi organizacjami i mediami Polaków na Białorusi znalazł się w tekście uchwały Konferencji „Przyszłość mediów polonijnych w Europie”, która odbyła się w dniach 28-30 listopada w szwedzkim Malmö.

Konferencja_w_Szwecji_uczestnicy

Zdjęcie pamiątkowe uczestników i gości konferencji

W międzynarodowym forum mediów, wydawanych przez organizacje i środowiska Polaków w Europie Zachodniej i Wschodniej uczestniczyli wydawcy i twórcy czasopism, portali internetowych, radia i telewizji z Austrii, Białorusi, Czech, Danii, Hiszpanii, Irlandii, Litwy, Niemiec, Rosji, Szwecji, Ukrainy, Wielkiej Brytanii oraz redaktorzy z mediów, wydawanych przez Stowarzyszenie „Wspólnota Polska”.

Konferencja_w_Szwecji_Pilat_Sygnarek

Teresa Sygnarek i Tadeusz Adam Pilat

Konferencja_w_Szwecji_sala_03

Podczas konferencji

Organizatorem Konferencji „Przyszłość mediów polonijnych w Europie” było Zrzeszenie Organizacji Polonijnych w Szwecji, a współorganizatorami Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Sztokholmie oraz Europejska Unia Wspólnot Polonijnych. Patronat honorowy nad wydarzeniem objął zaś Minister Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej Grzegorz Schetyna.

Konferencja_w_Szwecji_sala_01

Wśród gości konferencji, która zebrała około trzydziestu przedstawicieli mediów z 12 krajów Europy Zachodniej i Wschodniej, był przedstawiciel Senatu Rzeczypospolitej Polskiej, izby opiekującej się Polonią i Polakami za Granicą, senator Leszek Czarnobaj. Polski resort dyplomatyczny, przyznający fundusze między innymi na rozwój i funkcjonowanie mediów polonijnych na całym świecie, reprezentowali Wojciech Tyciński, zastępca dyrektora Departamentu Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą MSZ oraz Barbara Sośnicka, kierowniczka Wydziału Konsularnego przy Ambasadzie RP w Sztokholmie. W konferencji uczestniczyli też najwyżsi przedstawiciele Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych – Helena Miziniak, prezydent EUWP oraz Tadeusz Adam Pilat, prezydent honorowy EUWP.

Konferencja_w_Szwecji_Czarnobaj

Senator RP Leszek Czarnobaj

Konferencja_w_Szwecji_Wojciech_Tycinski_01

Wojciech Tyciński, zastępca dyrektora Departamentu Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą MSZ

Konferencja_w_Szwecji_Miziniak

Prezydent Europejskiej Unii Wspólnot Polonijnych Helena Miziniak

Konferencja_w_Szwecji_Pilat

Tadeusz Adam Pilat, prezydent honorowy EUWP

W obecności tak wysokich i wpływowych gości uczestnicy konferencji mieli okazję zaprezentować tworzone przez nich media oraz podyskutować o problemach funkcjonowania redakcji w poszczególnych krajach i społecznościach polonijnych. Z dyskusji wyłonił się obraz mediów polonijnych w Europie, który pokazał, że każde medium, niezależnie od kondycji finansowej i zasięgu oddziaływania, stanowi wartość niezastąpioną dla społeczności Polaków, zamieszkujących ten czy inny kraj. Z tego spostrzeżenia uczestnikom konferencji nasunęła się konstatacja, która znalazła odzwierciedlenie w tekście uchwały forum, a mianowicie – stwierdzenie, iż media, tworzone przez Polaków i dla Polaków w każdym kraju muszą być postrzegane, jako instytucje sprzyjające integracji i aktywizacji działalności środowisk Polaków, w których i dla których one funkcjonują. Przy czym duże zróżnicowanie mediów, wynikające z tego, że niektóre z nich osiągnęły sukces komercyjny, jak portal Polaków w Wielkiej Brytanii Londynek.net, a inne borykają się z problemami przeżycia, nie może stanowić podstawy do dyskryminacji, czy protekcjonalnego traktowania tych „słabszych” zarówno przez lepiej prosperujące media, organizacje polonijne, jak i instytucje Państwa Polskiego, odpowiedzialne za wspieranie Polonii i Polaków za Granicą.

Konferencja_w_Szwecji_Teresa_Sygnarek

Teresa Sygnarek, redaktor naczelna czasopisma „Polonia Nowa” (Szwecja)

Konferencja_w_Szwecji_Szwecja_Literaci

Janusz Szkwarek, portal E-Literaci (Szwecja)

Konferencja_w_Szwecji_Wielka_Brytania

Adrianna Chodakowska, redaktor naczelna portalu Londynek.net (Wielka Brytania)

Konferencja_w_Szwecji_Mariusz_Michalski

Mariusz Michalski, czasopismo „Polonika” (Austria)

Konferencja_w_Szwecji_Ukraina

Teresa Dutkiewicz, redaktor naczelna czasopisma „Nasze Drogi” (Ukraina)

Konferencja_w_Szwecji_Pis

Andrzej Pisalnik, redaktor naczelny portalu Znadniemna.pl (Białoruś)

Konferencja_w_Szwecji_Dania

Wiesław Lewicki, redaktor i wydawca mediów w Niemczech i Belgii

Konferencja_w_Szwecji_Iness_Todryk_Pisalnik

Iness Todryk-Pisalnik, redaktor naczelna gazety „Głos znad Niemna na uchodźstwie” (Białoruś)

Konferencja_w_Szwecji_Niemcy_Zajac

Alexander Zając, redaktor naczelny i wydawca „Magazyn Polonia” (Niemcy)

Konferencja_w_Szwecji_Litwa

Mirosław Juchniewicz, dyrektor generalny Radia „Znad Wilii” (Litwa)

Konferencja_w_Szwecji_Irlandia

Wojciech Białek, dyrektor portalu Together-razem.org i Radia Razem life 103 FM (Irlandia)

Konferencja_w_Szwecji_Rosja_Konopielko

Teresa Konopielko, redaktor naczelna czasopisma „Gazeta Petersburska” (Rosja)

Konferencja_w_Szwecji_Czechy_Rylko

Jan Ryłko, wydawca czasopisma „Zwrot” (Czechy)

Konferencja_w_Szwecji_Hiszpania

Artur Hryniszyn, portal Nasz Dom (Hiszpania)

Konferencja_w_Szwecji_Irlandia_01

Aneta Kubas, zastępca redaktora naczelnego czasopisma „Polska Gazeta” (Irlandia)

Konferencja_w_Szwecji_Roman_Smigielski

Roman Śmigielski, redaktor naczelny i wydawca czasopisma „Informator Polski” i telewizji Polowizja.dk (Dania)

W trosce o harmonijny rozwój mediów polonijnych i sprawiedliwe rozdzielenie środków przyznawanych przez podatnika polskiego na ten cel, uczestnicy Konferencji „Przyszłość mediów polonijnych w Europie” sformułowali do Senatu RP oraz MSZ RP szereg rekomendacji, mających na celu doskonalenie procedur przyznawania dotacji dla mediów polonijnych oraz rozliczania otrzymywanych środków. Przy czym uczestnicy konferencji doskonale zdają sobie sprawę z niezwykle zróżnicowanej specyfiki funkcjonowania mediów w poszczególnych krajach, na przykład – na Białorusi, gdzie wydawnictwa Związku Polaków na Białorusi funkcjonują de facto w warunkach konspiracji i są narażone na szykany i represje ze strony władz w Mińsku.

Konferencja_w_Szwecji_sala_02

Tadeusz Adam Pilat zgłasza postulat dotyczący sytuacji mediów polskich na Białorusi do uchwały konferencji

W trosce o działających w warunkach dyktatury Aleksandra Łukaszenki kolegów z Białorusi przedstawiciele mediów polonijnych w Europie zobowiązali się do występowania wspólnym frontem w obronie mediów polskich na Białorusi w przypadku stosowania wobec nich represji przez panujący na Białorusi niedemokratyczny reżim polityczny. Odpowiedni zapis włączono do tekstu uchwały Konferencji „Przyszłość mediów polonijnych w Europie”, przyjętej jednogłośnie przez uczestników tego forum.

Konferencja_w_Szwecji_Teresa_Sygnarek_uchwala

Teresa Sygnarek prezentuje tekst uchwały konferencji

Konferencja_w_Szwecji_przedstawiciele_MSZ_Senatu

Goście konferencji: Barbara Sośnicka, kierownik Wydziału Konsularnego przy Ambasadzie RP w Sztokholmie, Wojciech Tyciński, zastępca dyrektora Departamentu Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą MSZ , Helena Miziniak, prezydent EUWP i senator RP Leszek Czarnobaj

W dokumencie końcowym Konferencji znalazł się także postulat o konieczności zwoływania podobnych spotkań z udziałem przedstawicieli mediów, zarówno ze wschodu, jak i zachodu Europy, nie rzadziej niż raz do roku. W tym celu uczestnicy Konferencji powołali grupę roboczą, odpowiedzialną za organizację przyszłych konferencji. Na czele grupy stanęła Teresa Sygnarek, prezes Zrzeszenia Organizacji Polonijnych w Szwecji, a jednocześnie redaktor naczelna ukazującego się w tym kraju czasopisma „Polonia Nowa”. W skład grupy, przygotowującej Konferencję „Przyszłość mediów polonijnych w Europie”- 2015 weszli także: Wiesław Lewicki (Belgia/Niemcy), Jan Ryłko (Czechy), Wojciech Białek (Irlandia) oraz Andrzej Pisalnik (Białoruś).

Znadniemna.pl

Zapis o potrzebie solidaryzowania się z niezależnymi organizacjami i mediami Polaków na Białorusi znalazł się w tekście uchwały Konferencji „Przyszłość mediów polonijnych w Europie”, która odbyła się w dniach 28-30 listopada w szwedzkim Malmö. [caption id="attachment_7169" align="alignnone" width="480"] Zdjęcie pamiątkowe uczestników i gości konferencji[/caption] W międzynarodowym forum

Działające przy Oddziale Związku Polaków na Białorusi w Mińsku chóry „Polonez” i „Tęcza” 22 listopada, w Święto św. Cecylii – Patronki chórów kościelnych, odwiedziły Sokółkę na Podlasiu. Artyści z Mińska nawiedzili przy tej okazji miejscowy kościół parafialny św. Antoniego Padewskiego, słynący z cudownej Hostii.

Podczas występu polskich artystów z Mińska w sokólskim kościele św. Antoniego Padewskiego

Podczas występu polskich artystów z Mińska w sokólskim kościele św. Antoniego Padewskiego

Przywitani niezwykle ciepło przez proboszcza, ks. Stanisława Gniedziejkę polscy artyści z Białorusi zostali poproszeni o występ w murach świątyni przed miejscowymi parafianami. „Święta Cecylia, Patronko droga, pomóż nam śpiewem sławić Boga!” – tymi słowami, powtórzonymi przez wszystkich chórzystów, rozpoczęła koncert, nie kryjąc wzruszenia z powodu obecności w szczególnym miejscu, prowadząca Olga Jabłońska.

Polska działaczka mówi, że wszyscy chórzyści niezwykle głęboko przeżyli możliwość zaśpiewania w sokólskim kościele, słynącym z cudownej Hostii, na której w październiku 2008 roku wystąpiła plama, sprawiająca wrażenie krwi. Zjawisko, okrzyknięto wówczas cudem eucharystycznym, po czym plamę, występującą na Hostii, poddano badaniom, które potwierdziły, iż cząstka Serca Pańskiego zawiera substancję, identyczną tej, która występuje między innymi na Całunie Turyńskim, czyli – krwi Chrystusa.

Wierni w całej Polsce uwierzyli zresztą w cud eucharystyczny jeszcze przed przeprowadzeniem badań i od 2008 roku nawiedzają kościół w Sokółce, aby modlić się przed cudowną Hostią, słynącą z setek cudownych uzdrowień oraz nawróceń duchowych.

– Nie wiem, czy komuś z naszej grupy miną dolegliwości zdrowotne po modlitwie w kościele św. Antoniego w Sokółce. Mogę zagwarantować natomiast, że przystępowanie do Komunii Świętej dla każdego z nas będzie odtąd jeszcze głębszym niż dotychczas przeżyciem duchowym – przyznaje kierowniczka grupy artystów polskich z Mińska.

Tatiana Wołoszyna z Sokółki

Działające przy Oddziale Związku Polaków na Białorusi w Mińsku chóry „Polonez” i „Tęcza” 22 listopada, w Święto św. Cecylii - Patronki chórów kościelnych, odwiedziły Sokółkę na Podlasiu. Artyści z Mińska nawiedzili przy tej okazji miejscowy kościół parafialny św. Antoniego Padewskiego, słynący z cudownej Hostii. [caption id="attachment_7162"

Ramki cyfrowe do zdjęć, ufundowane przez Konsulat Generalny RP w Grodnie, otrzymały laureatki eliminacji do republikańskiego etapu Konkursu Recytatorskiego im. A. Mickiewicza dla Polaków z Zagranicy „KRESY” – uczennice Polskiej Szkoły Społecznej przy Związku Polaków na Białorusi w Grodnie.

Konkurs_Kresy

Nauczycielka Agnieszka Moroz gratuluje Marcie Marciszewskiej

Wśród uczniów grodzieńskiej placówki oświatowej ZPB największymi zdolnościami recytowania poezji Adama Mickiewicza i innych polskich autorów wykazały się Jana Dzienisiewicz, uczennica 9C klasy oraz Marta Marciszewska, uczennica klasy 10B.

Konkurs_Kresy_05

Jana Dzienisiewicz z nagrodą – ramką cyfrową do zdjęć

Obie laureatki z wdzięcznością przyjęły zasłużone nagrody i gratulacje z rąk swoich nauczycielek.

– Tego typu konkursy bardzo motywują uczniów do zgłębiania wiedzy o literaturze polskiej oraz pomagają w doskonaleniu poprawnej wymowy – mówi dyrektor PSS przy ZPB w Grodnie, Helena Dubowska.

Konkurs recytatorski „KRESY” jest jedynym na świecie przedsięwzięciem, które od 20 lat promuje polską poezję wśród Polaków mieszkających poza krajem. Organizatorem Konkursu jest Podlaski Oddział Stowarzyszenia „Wspólnota Polska” w Białymstoku.

„KRESY” to w środowiskach polskich wyjątkowe święto polskiego języka i kultury, okazja do spotkania i dyskusji. Nieustającą, choć nie jedyną, inspiracją w Konkursie jest poezja Adama Mickiewicza. Wersy z „Pana Tadeusza” czy „Dziadów», co roku recytatorzy odkrywają na nowo.

Znadniemna.pl

Ramki cyfrowe do zdjęć, ufundowane przez Konsulat Generalny RP w Grodnie, otrzymały laureatki eliminacji do republikańskiego etapu Konkursu Recytatorskiego im. A. Mickiewicza dla Polaków z Zagranicy „KRESY” - uczennice Polskiej Szkoły Społecznej przy Związku Polaków na Białorusi w Grodnie. [caption id="attachment_7157" align="alignnone" width="480"] Nauczycielka Agnieszka Moroz

Zaledwie przez kilka tygodni stał we wsi Kulbaki pod Grodnem w stanie nienaruszonym pomnik ku czci ostatniego obrońcy Grodzieńszczyzny przed Sowietami podporucznika Mieczysława Niedzińskiego „Rena” i jego żołnierzy.

Dewastacja_tablicy_w_Kulbakach_03

Tak wygłąda zdewastowany pomnik dzisiaj

Około tygodnia temu w nocy nieznani sprawcy wyrwali z kilkutonowego głazu, stojącego na prywatnej posesji działaczki Związku Polaków na Białorusi, Sybiraczki Elwiry Cituk, poświęconą w wigilię Dnia Wszystkich Świętych tablicę, upamiętniającą żołnierzy polskiego podziemia antykomunistycznego z Grodna.

Dewastacja_tablicy_w_Kulbakach_04

Pomnik i tablicę, ufundowaną przez warszawską Fundację „Wolność i Demokracja”, postawił w Kulbakach Związek Polaków na Białorusi. Miejsce pod pomnik udostępniła na działce przy swoim domu Elwira Cituk, 83-letnia działaczka Stowarzyszenia Sybiraków – Ofiar Represji Politycznych przy ZPB. Kobieta zauważyła skutki działań barbarzyńców około tygodnia temu rano, kiedy poszła do pomnika Mieczysława Niedzińskiego „Rena”, aby odmówić różaniec za dusze żołnierzy, poległych w jej rodzinnej wsi za Polskę.

Dewastacja_tablicy_w_Kulbakach

– Był jeszcze zmierzch i już zaczęłam się modlić, kiedy zobaczyłam, że coś jest nie tak z pomnikiem – opowiada Elwira Cituk. Kobieta zmartwiła się, nie mogąc uwierzyć, że komuś podniosła się ręka na poświęcony pomnik. Z rozmów pani Elwiry z sąsiadami wynikało, że nikt nie zauważył obecności na jej posesji nocnych świętokradców. – Na szczęście po kilku dniach ludzie z wioski znaleźli tablicę. Była rzucona w rowie przy drodze – opowiada pani Elwira.

Odnalezioną przez mieszkańców Kulbak tablicę ku czci ich ostatniego obrońcy przed Sowietami przekazano na przechowanie prezesowi ZPB Mieczysławowi Jaśkiewiczowi. – Tablica wróci na swoje miejsce na wiosnę. Być może zorganizujemy wielką uroczystość jej ponownego poświęcenia 8 maja przyszłego roku, czyli w 67. rocznicę śmierci Mieczysława Niedzińskiego „Rena” – oświadczył prezes ZPB.

Dewastacja_tablicy_w_Kulbakach_05

Tablica, którą wydarli z pomnika nieznani sprawcy

Akt świętokradztwa wobec pomnika „Rena” zbiegł się w czasie z innym działaniem barbarzyńskim nieopodal Kulbak, gdzie w miejscu bitwy z maja 1948 roku, w której oddział Mieczysława Niedzińskiego „Rena” został rozbity przez wielokrotnie przewyższające siły NKWD, krzyż ku czci polskich żołnierzy postawił prezes działającego przy ZPB Komitetu Ochrony Miejsc Pamięci Narodowej Józef Porzecki. Krzyż postawiony przez Józefa Porzeckiego został ścięty przez nieznanych sprawców i wywieziony w nieznane miejsce.

Dewastacja_tablicy_w_Kulbakach_02

Działania nieznanych sprawców w Kulbakach przypominają inny akt barbarzyństwa, do którego doszło półtora roku temu w rejonie szczuczyńskim. Wówczas nieznani sprawcy zniszczyli ustanowiony we wsi Raczkowszczyzna przez ZPB  krzyż ku pamięci poległego tu w 1949 roku ostatniego dowódcy połączonego oddziału AK Lida – Szczuczyn Anatola Radziwonika „Olecha”.

Wtedy dopiero podczas procesu w sądzie rejonu szczuczyńskiego, do którego za upamiętnienie polskich żołnierzy zostali pozwani prezes ZPB Mieczysław Jaśkiewicz oraz prezes Stowarzyszenia Żołnierzy Armii Krajowej przy ZPB kpt. Weronika Sebastianowicz, udało się na podstawie zeznań miejscowych milicjantów wywnioskować, że krzyż ku czci „Olecha” zniszczyli „potomkowie ofiar” żołnierzy polskiego podziemia niepodległościowego, czyli potomkowie NKWD-zistów albo duchowi spadkobiercy tej zbrodniczej formacji.

Wiadomo, że z niechlubnym dziedzictwem NKWD we współczesnej Białorusi identyfikują się funkcjonariusze białoruskiego KGB. Niedawno, w połowie listopada, szefa tej instytucji generała Walerego Wakulczyka prezydent Białorusi Aleksander Łukaszenko ostrzegał, iż niepokoi go sytuacja na Grodzieńszczyźnie. Głowa państwa kazała Wakulczykowi, aby zajął się sytuacją w obwodzie grodzieńskim także pod kątem rozeznania nastrojów wśród mniejszości polskiej, zamieszkującej ten region.

Dewastacja_tablicy_w_Kulbakach_06

Uroczystość poświęcenia pomnika przez kapelana ZPB ks. Aleksandra Szemeta w dniu 31 października 2014 roku

Nie można zatem wykluczać, iż akt barbarzyństwa w Kulbakach jest skutkiem działań podwładnych generała Wakulczyka wobec mniejszości polskiej. Zwłaszcza, że zgadzałoby się to z teorią, że za świętokradztwem wobec upamiętnień polskich żołnierzy, poległych po wojnie z rąk NKWD, stoją duchowi spadkobiercy tej zbrodniczej organizacji.

Znadniemna.pl

Zaledwie przez kilka tygodni stał we wsi Kulbaki pod Grodnem w stanie nienaruszonym pomnik ku czci ostatniego obrońcy Grodzieńszczyzny przed Sowietami podporucznika Mieczysława Niedzińskiego „Rena” i jego żołnierzy. [caption id="attachment_7148" align="alignnone" width="480"] Tak wygłąda zdewastowany pomnik dzisiaj[/caption] Około tygodnia temu w nocy nieznani sprawcy wyrwali z kilkutonowego

Skip to content