22 maja 1888 roku w Grodnie urodził się dwukrotny reprezentant Polski i jednokrotny – Rosji w Igrzyskach Olimpijskich, brązowy medalista Olimpiady w Amsterdamie (1928), znakomity jeździec i podpułkownik Wojska Polskiego Karol Rómmel.
Olimpijczyk z Grodna pochodził ze starej kurlandzkiej szlachty. Urodził się w rodzinie Karola Aleksandra Rummela (1855–1917), generała rosyjskiej armii i Marii z Marcinkiewiczów.
Jego starszym bratem był generał dywizji Wojska Polskiego Juliusz Rómmel (1881-1967). W roku 1918 Karol pod wpływem brata Juliusza zmienił pisownię rodowego nazwiska, zastępując w nim „u” literą „ó”.
Generał Juliusz Rómmel, starszy brat Karola, również urodzony grodnianin, fot.: Wikipedia Commons
Karol Rómmel, jeszcze jako Rummel w 1906 roku ukończył Korpus Kadetów w Odessie, po którym został absolwentem Pawłowskiej Junkerskiej Szkoły Piechoty w Petersburgu, studiując tamże malarstwo i rysunek na Akademii Sztuk Pięknych. Razem z braćmi Juliuszem, Wilhelmem, Waldemarem i Janem nasz bohater pełnił zawodową służbę wojskową w Armii Imperium Rosyjskiego. W 1914 roku w stopniu rotmistrza służył w 14. Małorosyjskim pułku kirasjerów/dragonów w Kaliszu. Z armii rosyjskiej odszedł w roku 1917 w stopniu pułkownika.
W roku 1919 Karol Rómmel wstąpił do Wojska Polskiego, w którym został zweryfikowany w lipcu tegoż roku w stopniu majora.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził 8. pułkiem ułanów. Następnie był instruktorem jazdy w szkołach oficerskich kawalerii w Przemyślu, Starej Wsi i w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.
W roku 1924 urodzony grodnianin pełnił służbę w 1. pułku szwoleżerów Józefa Piłsudskiego w Warszawie. Z dniem 31 grudnia 1929 roku przeniesiono go w stan spoczynku.
Grupa oficerów kawalerii – widoczni od lewej: rtm. Adam Królikiewicz, por. Władysław Zgorzelski, rtm. Henryk Dobrzański, ppłk. Karol Rómmel, rtm Zdzisław Dziadulski, por. Kazimierz Szosland, rtm. Edmund Chojecki. Reprodukcja., fot.: Narcyz Witczak-Witaczyński/Wikipedia Commons
Karol Rómmel wyczynowo uprawiał jeździectwo sportowe. Trzykrotnie brał udział w Igrzyskach Olimpijskich.
Na Igrzyskach Olimpijskich w Sztokholmie w roku 1912, startował jeszcze w reprezentacji Rosji, Wówczas był o krok od złotego medalu w skokach przez przeszkody. Pod koniec bezbłędnego drugiego przejazdu, jego koń Siablik pośliznął się na mokrym podłożu (ostatnia przeszkodą był rów z wodą) i upadł, a Rómmel złamał sześć żeber: mimo to wsiadł na konia i półprzytomny dokończył występ. Został sklasyfikowany na 15. miejscu. Postawa i wola walki jeźdźca zyskały wielki aplauz publiczności, a król Szwecji Gustaw V odwiedził go w szpitalu i wręczył mu kopię złotego medalu olimpijskiego.
Na Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu w roku 1924, już jako reprezentant Polski, zajął w skokach przez przeszkody indywidualnie 10. miejsce, a z drużyną – 6. miejsce (jego ówcześni partnerzy drużynowi to: Zdzisław Dziadulski, Adam Królikiewicz, Kazimierz Szosland), natomiast w kategorii WKKW (Wszechstronny Konkurs Konia Wierzchowego) przyznano mu indywidualne 10. miejsce, a jego drużyna uplasowała na 7. Miejscu. Karol Rómmel był wtedy organizatorem i w istocie trenerem polskiej ekipy jeździeckiej.
Karol Rómmel, 1934 rok, fot.: Wikipedia Commons
Pod koniec kariery sportowej na Igrzyskach Olimpijskich w Amsterdamie w roku 1928 doświadczony jeździec zdobył wreszcie medal olimpijski. Startując na koniu Donneuse, w WKKW indywidualnie zajął wprawdzie dalekie, 26. miejsce, ale drużyna grodnianina (partnerzy: Michał Woysym-Antoniewicz i Józef Trenkwald) zdobyła wówczas brązowy medal. Tym razem naszemu bohaterowi dopisało szczęście – cross był niezwykle trudny i ukończyły go w komplecie tylko reprezentacje Holandii, Norwegii oraz Polski, co zapewniło Polakom medal, mimo iż indywidualnie zajęli 15., 25. i 26. miejsce. Zawody ukończyło wtedy 28 jeźdźców na 46 startujących.
W Plebiscycie Przeglądu Sportowego w roku 1927 Karol Rómmel zajął drugie miejsce.
W roku 1931, po ukończeniu kariery olimpijskiej, trzykrotny olimpijczyk na koniu Caraibe brał udział w sławnej gonitwie Wielka Pardubicka (przeszkodowy wyścig konny, który rozgrywany jest corocznie od 1874 roku w Pardubicach w Czechach, w drugą niedzielę października). Wyścigu Karol Rómmel, niestety nie ukończył. Na trasie miał trzy upadki, a następnie koń odmówił skoku.
Karierę sportową Karol Rómmel łączył z pracą trenerską. W okresie międzywojennym był trenerem polskich jeźdźców, przygotowujących się do Igrzysk Olimpijskich.
W czasie II wojny światowej sławny jeździec był więziony w niemieckich obozach koncentracyjnych KL Dachau i KL Gusen I (Mauthausen). Po wojnie pracował jako trener (m.in. w Sopocie), a pod jego opieką wyrosło wielu wybitnych polskich jeźdźców.
Urodzony grodnianin występował także w filmach jako konsultant i aktor niezawodowy. Przyczynił się do powstania takich filmów jak: „Lotna”, „Krzyżacy”, „Milczenie” i „Tarpany”).
Karol Rómmel zmarł 7 marca 1967 w Elblągu. Pochowany został na Centralnym Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu (rejon XII, taras III-1-8/9).
Grób Karola Rómmela i jego żony Marii Rómmlowej na Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu, Stan z dnia 12 czerwca 2022 roku, fot.: Wikipedia,org
Znadniemna.pl na podstawie Wikipedia.org
22 maja 1888 roku w Grodnie urodził się dwukrotny reprezentant Polski i jednokrotny - Rosji w Igrzyskach Olimpijskich, brązowy medalista Olimpiady w Amsterdamie (1928), znakomity jeździec i podpułkownik Wojska Polskiego Karol Rómmel.
Olimpijczyk z Grodna pochodził ze starej kurlandzkiej szlachty. Urodził się w rodzinie Karola Aleksandra
