logo
mobile-logo
HomeStandard Blog Whole Post
Społeczeństwo, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

Ministerstwo Spraw Zagranicznych Litwy poinformowało, że w ramach złożonego fake newsa publikowano fake newsy, rzekomo powiązane z litewską dyplomacją. Dochodzenie w tej sprawie prowadzą już na Litwie odpowiednie służby. Hakerzy, którzy zaatakowali konto na Twitterze Tomasza Sakiewicza, stronę „Poland Daily” oraz portal Związku Polaków na Białorusi Znadniemna.pl, zablokowali także szefowi „GP” dostęp do tweetdecka – aplikacji do zarządzania Twitterem. Jak dowiedział się portal Niezalezna.pl – atak na powiązany z Telewizją Republiką serwis „Poland Daily” został dokonany z Rygi, stolicy Łotwy.

Rasa Jakilaitiene, rzeczniczka litewskiego ministra spraw zagranicznych, powiedziała, że fałszywa wiadomość została umieszczona na polskiej stronie internetowej.

Fałszywe wiadomości pojawiły się na Polanddaily.com. W zamieszczonym tam artykule znalazła się uwaga ministra Linkeviciusa, w której twierdził, że na Białoruś trzeba wysłać siły pokojowe – powiedziała rzeczniczka.

Rzeczniczka litwewskiego MSZ zwróciła uwagę, że dla podniesienia wiarygodności fake newsa w artykule pojawiała się także wzmianka na temat polskiego ministra spraw zagranicznych.

Ministerstwo Spraw Zagranicznych Litwy wydało oświadczenie zaprzeczające fałszywym informacjom. Potwierdzono, że odpowiednie służby wszczęły już w tej sprawie dochodzenie.

Jest wysoce prawdopodobne, że trwa cyberatak informacyjny, który jest obecnie badany przez władze litewskie – czytamy w komunikacie.

Redaktor naczelny „Gazety Polskiej” stracił dostęp do konta (zmieniono hasło), na którym wstawiono odnośnik do artykułu zamieszczonego na portalu Znadniemna.pl, który prowadzi Związek Polaków na Białorusi. Ów artykuł to także cyberprowokacja. Dowiadujemy się z niego, że „Polska i Litwa wzywają NATO do wysłania wojsk na Białoruś”.

Podrobiony artykuł na portalu „Poland Daily” nosił tytuł „Polska i Litwa naciskają na wysłanie wojsk na Białoruś”. Napisany był w języku angielskim i podobnie jak publikacja wrzucona na Znadniemna.pl, dezinformował o rzekomych naciskach Polski, Litwy i Stanów Zjednoczonych na NATO. W tekście pojawiły się też nazwiska ministra spraw zagranicznych Polski Zbigniewa Rau oraz Swiatłany Cichanouskiej. Na zdjęciu głównym umieszczono szefa litewskiej dyplomacji Linasa Linkevičiusa.

To nie pierwszy rosyjski atak na media związane ze „Strefą Wolnego Słowa”. Przypomnijmy: w maju 2020 r. portal Niezalezna.pl dwukrotnie padł ofiarą rosyjskich hakerów, którzy zmieniali treść naszych publikacji.

Na naszą stronę (a także na portale Telewizji Republika, Radia Szczecin, olsztyn24.pl oraz stronę gminy Orzysz, gdzie znajduje się garnizon) wstawiono artykuł pt. Amerykanie „chwalą” pobyt w Drawsku. „Jedyne czym mogą strzelić to gumki od majtek”

Gdy opublikowaliśmy informację o tym ataku, Rosjanie dokonali kolejnego włamania, zmieniając ją na „newsa”, że Niezalezna.pl przyznaje się do autorstwa wcześniejszego artykułu.

To nie koniec działań Moskwy przeciwko naszym mediom. Pod koniec maja na anglojęzycznym prorosyjskim portalu „The Duran” ukazał się „wywiad”, przeprowadzony rzekomo przez Katarzynę Gójską dla „Gazety Polskiej”. Rozmówcą wicenaczelnej tygodnika miał być amerykański generał broni Christopher G. Cavoli, dowódca sił amerykańskich w Europie. Nie trzeba chyba dodawać, że rozmowa, w której Cavoli twierdzi, że Polska i kraje bałtyckie są fatalnie zorganizowane pod względem militarnym, została w całości wymyślona.

Znadniemna.pl za niezalezna.pl

0 Comments

Ministerstwo Spraw Zagranicznych Litwy poinformowało, że w ramach złożonego fake newsa publikowano fake newsy, rzekomo powiązane z litewską dyplomacją. Dochodzenie w tej sprawie prowadzą już na Litwie odpowiednie służby. Hakerzy, którzy zaatakowali konto na Twitterze Tomasza Sakiewicza, stronę „Poland Daily” oraz portal Związku Polaków na

Białoruś, Społeczeństwo, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

Debata pt. „Z widokiem na Białoruś”, dotycząca aktualnej sytuacji na Białorusi, odbyła się 24 marca w Biurze Parlamentu Europejskiego we Wrocławiu. Wydarzenie zostało zorganizowane przez  przedstawicielstwo Parlamentu Europejskiego we Wrocławiu, Przedstawicielstwo Regionalne Komisji Europejskiej oraz Fundację „Za Wolność Waszą i Naszą”.

W dyskusji wzięli udział Aleksander Milinkiewicz – białoruski opozycjonista, laureat Europejski Nagrody im. Sacharowa przyznawanej przez Parlament Europejski, prof. Nikołaj Iwanow, Prezes Fundacji „Za Wolność Waszą i Naszą” i Uładzimir Niaklajeu, białoruski literat oraz działacz społeczno-polityczny.

Uczestnicy Debaty: Aleksander Milinkiewicz, Mikołaj Iwanow i Uładzimir Niaklajeu

Debata cieszyła się dużym zainteresowaniem. Sala prezentacyjna Biura Parlamentu Europejskiego była wypełniona po brzegi. Dla tych, kto nie mógł być, zorganizowano transmisję debaty.

Na początku spotkania, jego uczestników oraz publiczność przywitał Leszek Gaś, dyrektor Biura Parlamentu Europejskiego we Wrocławiu.  Po nim stery spotkania przejął jego prowadzący dr Jakub Bornio z Katedry Studiów Europejskich, Wydziału Nauk Społecznych na Uniwersytecie Wrocławskim. Wprowadzając uczestników i publiczność w tematykę spotkania prowadzący podkreślił znaczenie Białorusi dla architektury bezpieczeństwa Europy, a konkretnie -bezpieczeństwa UE.  Zasygnalizował także najważniejsze zagadnienia, o których mieli debatować paneliści: Jak wygląda wnętrze Białorusi? Jakie procesy polityczne i społeczne zachodzą w tym kraju? Dlaczego  procesy te stały się intensywniejsze w roku 2020? Jaki jest wpływ wojny ukraińsko-rosyjskiej na Białoruś? Jaka jest przyszłość tego kraju? Te i inne tematy poruszali zaproszeni do debaty eksperci. Dyskusja odbywała się w dwóch językach – polskim i białoruskim.

Nasza korespondent zanotowała dla Państwa najciekawsze fragmenty debaty.

Czym ostatnie wybory różniły się od poprzednich?

Aleksander Milinkiewicz

Aleksander Milinkiewicz: „To były potężne protesty, które zdziwiły cały świat i samych Białorusinów. W 2020 roku po raz pierwszy na Białorusi protestowała większość obywateli. Najważniejsze w tym było to, że ludzie odczuli swoją siłę, zrozumieli, że mogą być zjednoczeni, że mogą walczyć o swoje życie i życie swoich dzieci. Skutkiem tego upodmiotowienia się obywateli stało się stosowanie przez reżim polityki wewnętrznego terroru, który miał zniszczyć wizerunek Białorusi, walczącej o wolność, białoruskość i europejskość. Należy wierzyć, że nawet w strasznych warunkach represji tamta Białoruś nie zginęła. Strach jest  jednak potężny i uzasadniony, więc obecnie trudno się spodziewać, że protestujący wyjdą na ulice”.

Nikołaj Iwanow: „W 2020 roku miarka się przebrała, to było poniżenie całego własnego narodu, i dlatego ludzie wyszli na ulicyę Białorusini to najbliższy Polakom naród. Pomoc Polaków  dla Białorusi jest nie do przecenienia. 80% emigrantów z Białorusi, którzy musieli uciekać z własnego kraju, jest w Polsce. To wsparcie dla Białorusinów ze strony Polski jest zapowiedzią tego, że przyszłe stosunki Polski i Białorusi mogą być wspaniałe. Białorusini są Europejczykami”.

Dlaczego represje przybrały tak dużą skalę?

Aleksander Milinkiewicz: „Represje na Białorusi zaczęły się od razu po dojściu Łukaszenki do władzy. Potem albo się nasilały, albo słabły. Natomiast to, z czym mamy do czynienia obecnie, dzieje się dlatego, że dyktator przeżył kolosalną traumę w wyniku ostatnich wyborów. Udowodniły bowiem , że mylił się, więrząc, iż ma poparcie większości współobywateli. Represje są przejawem agonii dyktatorskiego reżimu. Tak się składa, że Łukaszenka lubi władzę nad życie i nie wyobraża sobie życia bez niej. On będzie kurczowo trzymał się władzy dopóki wspiera go Putin, koniec którego, wierzę, jest blisko, dzięki niesamowitej odwadze i bohaterstwu narodu ukraińskiego. Ale to nie znaczy, że jak nie będzie Putina, to od razu zniknie też Łukaszenka. W Rosji, niestety, panoszy się szalona faszystowska propaganda, która doprowadziła do faszyzacji społeczeństwa. Sytuacja Białorusi jest zatem wciąż niepewna, lecz wierzę, że Białoruś ma przyszłość.”

Uładzimir Niaklajeu

Uładzimir Niaklajeu: „Represje są narzędziem poniżenia i zemsty. Wcześniej wierzyliśmy, że nie będziemy siedzieć w więzieniu tak długo. Teraz sytuacja jest inna, może się tak zdarzyć, że ludzie będą siedzieć i piętnaście, i dwadzieścia lat.”

Nikołaj Iwanow: „Na Białorusi teraz panuje doskonały totalitaryzm. System Łukaszenki jest bardziej represyjny niż nawet system putinowski. Przez więzienia przeszło już około 50 tys. ludzi, ponad milion osób wyjechało z kraju, wyjeżdża elita intelektualna. To jest bardzo niebezpieczne dla losów narodu białoruskiego. To jest tragedia. Cieszymy się, że Polska przyjmuje tych ludzi, to wzmacnia naszą przyszłość, ale też nas niepokoi. Wolność nigdy nie przychodzi bez zapłacenia jakiejś ceny. Nie wiem, jak długo ta straszliwa łukaszenkowska noc będzie trwała na Białorusi. Reżim jednak padnie. Nie odbędzie się to bez krwi, ale – padnie.”

Co może zrobić dla demokracji na Białorusi Unia Europejska?

Aliaksandr Milinkiewicz:  Trzeba zrozumieć, że wszystko zależy nie od czynników zewnętrznych, tylko od Białorusinów. Dzięki ostatnim wyborom na Białorusi powstał zjednoczony naród, pojawili się nowi liderzy. To budzi we mnie optymizm. To nasz wielki potencjał.”

Uładzimir Niaklajeu: „Rozumiem, że Unia Europejska nie może wprowadzić wojsko na teren Białorusi, bo to byłaby nowa wojna światowa. Ale UE może pomóc zachować białoruską kulturę, którą tworzą artyści z Białorusi Powinno im się pomagać zarówno w Polsce, jak też w innych krajach Wspólnoty Europejskiej”.

Prof. Mikołaj Iwanow

Nikołaj Iwanow: „Na Białorusi trwa straszna wojna propagandowa mająca na celu pranie mózgu obywateli. To, co pokazują w telewizji białoruskiej, po prostu w głowie się nie mieści. Powinniśmy jako UE dziesięciokrotnie wzmocnić się w tej wojnie. Potrzebna jest nowa „Wolna Europa”, nowa telewizja, trzeba wzmocnić Belsat, żeby przekazywać prawdę narodowi białoruskiemu. I to jest jedyna nasza konkretna broń w walce z reżimem”.

 

Podczas debaty padały też pytania ze strony publiczności. Podnoszony był temat migrantów na granicy Polski i Białorusi, rozmawiano o stosunkach dyplomatycznych z Ukrainą, o przypadkach niesprawiedliwego traktowania na Zachodzie obywateli Białorusi. Szczególną uwagę poświęcono osobie Alesia Bialackiego, o którym mówiono, jako o  moralnym liderze Białorusinów, kimś,  kto burzy i pokonuje strach.

Nasza korespondent zadała pytanie dotyczące sytuacji Polaków na Białorusi, na które prelegenci odpowiedzieli tak:

Nikołaj Iwanow: „Łukaszenko prowadzi wojnę z własnym społeczeństwem. Dla niego wszyscy obywatele są wrogami, natomiast Polacy są wrogami podwójnymi. Każdy dyktator potrzebuje straszaka, do zastraszania społeczeństwa, i  zdaniem Łukaszenki Polacy do tej roli się nadają. Polacy to „piąta kolumna” –  tak propaganda rządowa przedstawia Polaków. Na tym polega nienawiść Łukaszenki do Polaków.”

Aliaksandr Milinkiewicz: „Jestem z Grodna, znam liderów ZPB – Tadeusza Gawina, Andżelikę Borys, znam osobiście Andrzeja Poczobuta i wielu innych. Powiem tak: dlaczego Łukaszenko tak nie lubi Związku Polaków? Jest kilka przyczyn podstawowych: Związek Polaków był od lat 90. największą powstałą z dołu prawdziwą organizacją społeczną.Liczyła ona ponad 30 tys. ludzi, którzy weszli w ruch polski żeby odradzać polskość. To było przede wszystkim w Grodnie, ale też po całej Białorusi. Władza nie lubi takich organizacji, w których ludzie sami wybierają sobie liderów. Władza chciała narzucić swego człowieka, ale Polacy się nie zgodzili, bo mieli duch walczący. I jeszcze jedna przyczyna: kiedy człowiek odradza narodowość, polską, białoruską, inną, on nie chce do Związku Radzieckiego. I dlatego była taka walka przeciw polskim szkołom, w których dzieci uczą się żyć w wolności, czują się Europejczykami. W moim ukochanym Grodnie – mieście królewskim – odrodzenie polskie i białoruskie zawsze szło obok siebie, wspieraliśmy się nawzajem: jak zamykano jedyną białoruską gazetę w Grodnie, w której wtedy pracował Andrzej Poczobut, to Polacy wyszli protestować, jak nie dali otworzyć polskiej szkoły w Nowogródku, to protestowali i Białorusini. I tak będzie zawsze. Bez wolnych Polaków na Białorusi nie będzie wolnych Białorusinów, i odwrotnie – to na przyszłość, optymistycznie – są podstawy. Andrzej Poczobut jest prawdziwym bohaterem, swoją postawą walczy z całym reżimem. Wierzę, że przetrwa i będzie na wolności.”

Marta Tyszkiewicz z Wrocławia, zdjęcia autorki

0 Comments

Debata pt. „Z widokiem na Białoruś", dotycząca aktualnej sytuacji na Białorusi, odbyła się 24 marca w Biurze Parlamentu Europejskiego we Wrocławiu. Wydarzenie zostało zorganizowane przez  przedstawicielstwo Parlamentu Europejskiego we Wrocławiu, Przedstawicielstwo Regionalne Komisji Europejskiej oraz Fundację „Za Wolność Waszą i Naszą”. W dyskusji wzięli udział

Białoruś, Historia, Z-SUPERNEWS

24 marca obchodzono w Polsce Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką. Święto jest wyrazem uznania  dla Polaków, którzy, okazując miłosierdzie i współczucie, pomagali Żydom, systematycznie mordowanym przez niemieckich oprawców w okresie II wojny światowej.

W Polsce za datę, upamiętniającą Polaków, ratujących żydowskich sąsiadów przed Holokaustem, wybrano dzień 24 marca. W tym dniu bowiem w 1944 roku  w miejscowości Markowa na Podkarpaciu niemieccy żandarmi zamordowali wielodzietną polską rodzinę Ulmów i ukrywających się u nich ośmioro Żydów. Dla Polaków śmierć była ceną za miłosierdzie i współczucie, okazane żydowskim sąsiadom.

Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką, został ustanowiony  przez Parlament z inicjatywy prezydenta Andrzeja Dudy w 2018 roku.

Święto, jak mówi ustawa, ustanowiono „W hołdzie Obywatelom Polskim – bohaterom, którzy w akcie heroicznej odwagi, niebywałego męstwa, współczucia i solidarności międzyludzkiej, wierni najwyższym wartościom etycznym, nakazom chrześcijańskiego miłosierdzia oraz etosowi suwerennej Rzeczypospolitej Polskiej, ratowali swoich żydowskich bliźnich od Zagłady zaplanowanej i realizowanej przez niemieckich okupantów”.

Zbrodnia niemieckich zwyrodnialców w Markowej stała się symbolem nazistówskich represji, stosowanych wobec Polaków, pomagających Żydom. W wyniku donosu granatowego policjanta, Niemcy zjawili się w gospodarstwie Wiktorii i Józefa Ulmów, wychowujących sześcioro dzieci i spodziewających się narodzin siódmego. Wyrokiem śmierci na Polaków stało się stwierdzenie przez Niemców faktu ukrywania przez Ulmów ośmiorga Żydów. Wszyscy zostali zamordowani na miejscu.

W 1995 r. Józef i Wiktoria Ulmowie otrzymali pośmiertnie tytuł Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata. 15 lat później Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył ich Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a ich imieniem nazwano pierwsze w Polsce Muzeum Polaków Ratujących Żydów, które otwarto 17 marca 2016 roku.

W uchwale towarzyszącej otwarciu  muzeum Sejm podkreślił, że „hołd dla sprawiedliwych Polaków jest jednocześnie wyraźnym przypomnieniem całemu światu, że w odróżnieniu od okupowanej zachodniej Europy na ziemiach polskich za nawet najmniejszą pomoc Żydom groziła kara śmierci”. Zgodnie z decyzją Papieża Franciszka dziewięcioro członków rodziny Ulmów zostanie beatyfikowanych 10 września 2023 roku.

Polscy Sprawiedliwi na Białorusi

Miłosierdzie i współczucie wobec Żydów, mordowanych przez niemieckich nazistów, były właściwe Polakom niezależnie od tego, w jakim kraju mieszkali.

Na terenie Białorusi  w czasie wojny zginęło 600-800 tys. Żydów. Największe getta znajdowały się w Grodnie, Mińsku, Nowogródku, Mirze, Pińsku, Brześciu, Baranowiczach, Wołkowysku.

Wśród 680 obywateli Białorusi, których uhonorowano tytułem Sprawiedliwy Wśród Narodów Świata Polacy stanowią dosyć liczną grupę. Są to: Celina Aniszkiewicz z dziećmi Wandą, Bolesławem i Józefem, Maria Czaplińska, Wincenty i Anna Ciechanowiczowie, Stanisława Danilewicz, Teresa Dolęga-Wrzosek, Jan Doylitko, Antonina Gabis, Stefania i Józef Gawronikowie, Maryla i Władysław Paszkiewiczowie, Ewa i Antoni Petraszowie, Barbara Romanowska, Antonina Rudakowska, Jadwiga Szegielska, Stefania Sokołowska, Edward Czaszcza. Ostatni mieszkał w Baranowiczach i uratował przed zagładą od 60 do 150 Żydów z miejscowego getta. Sam Edward Czaszcza zginął z rąk niemieckich oprawców w obozie koncentracyjnym w Koldyczewie.

Sprawiedliwi wśród Narodów Świata  – Polacy z Grodzieńszczyzny Hipolit Jaskielewicz i Maria Jaskielewicz – zostali rozstrzelani razem z dziećmi przez nazistów 16 października 1943 za to, że ukrywali w swoim gospodarstwie Żydów z getta w Grodnie, w którym zginęło 29 tysięcy osób, wówczas – połowa ludności miasta nad Niemnem.

Marta Tyszkiewicz na podstawie sejm.gov.pl/http://db.yadvashem.org, na zdjęciu: Rodzina Ulmów, fot.: Kancelaria Sejmu RP

0 Comments

24 marca obchodzono w Polsce Narodowy Dzień Pamięci Polaków ratujących Żydów pod okupacją niemiecką. Święto jest wyrazem uznania  dla Polaków, którzy, okazując miłosierdzie i współczucie, pomagali Żydom, systematycznie mordowanym przez niemieckich oprawców w okresie II wojny światowej. W Polsce za datę, upamiętniającą Polaków, ratujących żydowskich sąsiadów

Społeczeństwo, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

Rozsiana po świecie bałoruska diaspora zaplanowała szereg wydarzeń ku czci przypadającej na 25 marca 105. rocznicy proklamowania Białoruskiej Republiki Ludowej. Obchody zaplanowane są w także w największych miastach Polski: Trójmieście, Warszawie, Białymstoku, Wrocławiu i innych miejscowościach, w których działają  zorganoizowane społeczności Białorusinów.

Dzień Woli jest świętem, upamiętniającym wydarzenia, które poprzedzał I Zjazd Wszechbiałoruski, zorganizowany  pod koniec 1917 r.  w Mińsku przez białoruskie środowiska niepodległościowe. Później na wieść o wycofywaniu się wojsk bolszewickich 9 marca 1918 roku Komitet Wykonawczy Zjazdu wydał drugą hramotę konstytucyjną, w której proklamował utworzenie Białoruskiej Republiki Ludowej z granicami opartymi o tereny, na których Białorusini stanowili większość mieszkańców. Sam Komitet Wykonawczy przeobraził się w Radę Białoruskiej Republiki Ludowej (BRL), która 25 marca przyjęła uchwałę o proklamacji niepodległości.

Co roku, 25 marca, w rocznicę uchwalenia przez Radę BRL proklamacji niepodległości, środowiska opozycyjne i niezależne obchodzą Dzień Wolności, nieoficjalne święto niepodległości kraju. Aleksander Łukaszenka dla świętowania Dnia Niepodległości wybrał jednak inną datę – 3 lipca.  Jest to rocznica wkroczenia Armii Czerwonej do Mińska w 1944 r.

Świąteczne przedsięwzięcia z okazji 105. rocznicy proklamowania BRL odbędą się nie tylko w polskich miastach, ale także na Litwie, Łotwie, w Estonii, Kanadzie, USA, Izraelu, Czechach, Gruzji, Niemczech, Danii, Słowacji, Holandii, Słowacji i innych krajach. Projekt „Nowa Białoruś” przygotował światową mapę imprez z okazji Dnia Wolności.

Jedynym krajem, w którym nie jest w tym roku planowane jawne świętowanie Dnia Wolności, jest sama Białoruś. Zastraszone społeczeństwo Białorusi nie może publicznie manifestować przywiązania do  opozycyjnego święta  z powodu politycznych represji. Ostatni raz Białorusini masowo wzięli udział w obchodach rocznicy proklamowania niepodległości swojego kraju w 2020 r.

Po stłumieniu powyborczych protestów i rozpętaniu fali terroru politycznego w kolejnych latach na Białorusi nie odbywały się żadne rocznicowe akcje. Ich ewentualnym uczestnikom grożą areszt i represje.

Z okazji rocznicy proklamowania BRL do Białorusinów zwróciła się liderka opozycji Swiatłana Cichanouskaja.

– To święto naszej wspólnej wolności i niepodległości. Białoruś mogła zniknąć z kart historii. Próbowano nas zająć, skolonizować. By udowodnić nam, że my Białorusini nie istniejemy. Ale pokolenie po pokoleniu, raz po raz, nasi przodkowie znajdowali siłę, by ożywić swoją kulturę, język i państwo. A teraz nasza kolej, aby siebie ochronić – powiedziała Cichanouskaja.

Białoruska polityk zwróciła również uwagę na wydarzenia ostatnich lat, które zmieniły losy tysięcy.

– Lata 2020 i 2022 wiele zmieniły dla naszego kraju i dla całego regionu. Teraz znacznie więcej Białorusinów rozumie, że Białoruś nie potrzebuje „starszych braci”, a zwłaszcza wojen do dobrego życia. Białoruś zasługuje na to, by być niezależnym, demokratycznym państwem europejskim, tak jak nasi odnoszący sukcesy sąsiedzi – podkreśliła.

Przypomniała o wyborach i protestach w 2020 r. w których Białorusini wzięli udział na masową skalę. Jej zdaniem mimo represji i propagandy ta liczba się nie zmniejszyła. Jednak dla zwycięstwa, według Cichanouskiej, ruch na rzecz zmian powinien zyskać więcej zwolenników.

– A jeśli wydaje się, że jest to bardzo trudne, to chcę wam przypomnieć, że wezwanie naszego wybitnego poety Alesia Razanawa – „I czyń niemożliwe!” – i wy już zaczęliście je wypełniać. 105 lat temu również wielu wydawało się niemożliwe ogłoszenie niepodległości Białorusi. Ale tak się stało. Historia pokazała, że my, Białorusini, potrafimy dokonywać rzeczy niemożliwych i potrafimy Zwyciężać – dodała.

 

Znadniemna.pl na podst. Belsat.eu, na zdjęciu: 2018 rok, świętowanie 100. rocznicy proklamowania BRL w Mińsku, fot.: Belsat.eu

0 Comments

Rozsiana po świecie bałoruska diaspora zaplanowała szereg wydarzeń ku czci przypadającej na 25 marca 105. rocznicy proklamowania Białoruskiej Republiki Ludowej. Obchody zaplanowane są w także w największych miastach Polski: Trójmieście, Warszawie, Białymstoku, Wrocławiu i innych miejscowościach, w których działają  zorganoizowane społeczności Białorusinów. Dzień Woli jest świętem,

Białoruś, Oświata, Z-SUPERNEWS, Ziemia Grodzieńska

Białoruskie władze potrzebowały powtórki aukcji, aby sprzedać skonfiskowaną siedzibę zlikwidowanej wcześniej organizacji oświatowej Polska Macierz Szkolna (PMS) na Białorusi. Do licytacji gmachu w historycznym centrum Grodna o powierzchni 1053,7 metrów kwadratowych z przylegającą do obiektu działką o powierzchni prawie 12 arów, zgłosił się zaledwie jeden kupiec.

Platforma aukcyjna Bankrottorg.by, licytująca nieruchomość, ufundowaną organizacji polskiej mniejszości narodowej na Białorusi przez podatników z Polski, nie ujawnia danych osobowych nabywcy skonfiskowanego miejscowym Polakom mienia. Z informacji dostępnych na stronie  sprzedawcy wynika, że kupiec zapłacił za siedzibę PMS cenę wywoławczą, która po pierwszej, nieudanej, próbie sprzedaży obiektu obniżono z ponad dwóch milionów rubli białoruskich (ok. 850 tys. dolarów USA) do 1 384 269.10 rubli (ok. pół miliona dolarów USA).

Wraz z prowizją sprzedawcy obiekt ostatecznie kosztował nieznanego nabywcę 1 453 482.56  rubli białoruskich.

W grodzieńskiej siedzibie PMS przed likwidacją organizacji mieściła się największa na świecie polska szkoła niepubliczna, zwana  Liceum Społecznym im. Elizy Orzeszkowej przy SZ „Polska Macierz Szkolna”.

Po likwidacji Polskiej Macierzy Szkolnej na Białorusi władze puściły pod młotek także należące do organizacji sprzęty szkolne oraz inne ufundowane przez Polskę obiekty nieruchomości, m.in. pomieszczenie Polskiej Szkoły Społecznej im. R. Kapuścińskiego przy PMS w Pińsku.

Znadniemna.pl na podstawie Bankrottorg.by

 

 

0 Comments

Białoruskie władze potrzebowały powtórki aukcji, aby sprzedać skonfiskowaną siedzibę zlikwidowanej wcześniej organizacji oświatowej Polska Macierz Szkolna (PMS) na Białorusi. Do licytacji gmachu w historycznym centrum Grodna o powierzchni 1053,7 metrów kwadratowych z przylegającą do obiektu działką o powierzchni prawie 12 arów, zgłosił się zaledwie jeden

Społeczeństwo, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

Dopóki Andrzej Poczobut jest więzieniu, dopóty będzie zamknięte przejście w Bobrownikach – podkreślił szef MSWiA Mariusz Kamiński. Na każde kolejne działania reżimu Białorusi przeciwko Polsce, obywatelom Polski lub mniejszości polskiej będziemy stosowali twarde odpowiedzi – zapowiedział.

Polska do odwołania zawiesiła ruch na polsko-białoruskim drogowym przejściu granicznym w Bobrownikach 10 lutego, dwa dni po skazaniu przez białoruski sąd dziennikarza i działacza polskiej mniejszości na Białorusi Andrzeja Poczobuta.

Minister spraw wewnętrznych i administracji na czwartkowej konferencji prasowej podkreślił, że strona białoruska otrzymała bardzo czytelny sygnał. „Dopóki Andrzej Poczobut jest w więzieniu, dopóty zamknięte będzie przejście w Bobrownikach” – oświadczył.

„Strona białoruska ma pełną jasność co do tego. Jeżeli Andrzej Poczobut jutro zostanie zwolniony, pojutrze będzie otwarte przejście w Bobrownikach” – dodał szef MSWiA.

Kamiński zapowiedział też dalsze kroki w razie kolejnych represji. „Jeżeli będą podejmowane kolejne działania przeciwko państwu polskiemu, przeciwko obywatelom państwa polskiego czy przeciwko naszym rodakom, którzy są obywatelami Białorusi, będziemy stosowali bardzo twarde odpowiedzi wobec reżimu” – podkreślił.

W lutym, po skazaniu Poczobuta przez białoruski sąd na osiem lat więzienia, szef MSWiA polecił służbom przygotowanie wniosków o wpisanie na listę sankcyjną kolejnych osób związanych z reżimem Alaksandra Łukaszenki odpowiedzialnych za represje wobec Polaków na Białorusi.

Jak przekazał w czwartek, lista tych osób w zasadzie jest gotowa i w najbliższym czasie będzie upubliczniona. O szczegółach minister ma informować na osobnym spotkaniu z mediami.

Na prowadzoną przez MSWiA listę sankcyjną wpisywani są ci, którzy wspierają – bezpośrednio lub pośrednio – rosyjską agresję na Ukrainę, a także naruszenia praw człowieka i represje w Rosji i na Białorusi. Dotąd wpisanych na listę, a tym samym objętych sankcjami – takimi jak zamrożenie środków finansowych czy zakaz wjazdu do Polski – zostało blisko 80 osób lub firm.

Po zamknięciu przejścia w Bobrownikach, 18 lutego, reżim białoruski wprowadził ograniczenia, przez które polscy przewoźnicy nie mogą korzystać z przejść granicznych na odcinku granicy Białorusi z Litwą i Łotwą. Ich pojazdy odprawiane są tylko na przejściu granicznym Kukuryki – Kozłowicze z terminalem w Koroszczynie.

W odpowiedzi Polska ograniczyła przejazd przez przejście w Kukurykach. Ruch towarowy jest tam otwarty wyłącznie dla pojazdów zarejestrowanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej oraz EFTA (Szwajcarii, Islandii, Norwegii i Liechtensteinie). Przewoźnicy spoza tych państw – w tym przewoźnicy białoruscy – mogą przejeżdżać z Polski na Białoruś i z Białorusi do Polski tylko przez Litwę i Łotwę.

Oprócz przejścia w Kukurykach na granicy Polski z Białorusią działa jeszcze jedno drogowe przejście w Terespolu, na którym odbywa się ruch osobowy. Tam nie wprowadzono nowych ograniczeń. Działają także przejścia kolejowe.

W czwartek wiceszef MSWiA Paweł Szefernaker zaznaczył, że rząd pracuje nad pomocą dla przedsiębiorców, którzy nie mogą prowadzić działalności przez sytuację na granicy.

49-letni Andrzej Poczobut, działacz polskiej mniejszości, członek władz Związku Polaków na Białorusi i znany dziennikarz z Grodna, został zatrzymany 25 marca 2021 r. i od tamtej pory stale przebywa w areszcie. 8 lutego  sąd w Grodnie skazał go na 8 lat kolonii karnej o zaostrzonym reżimie. Rozprawy były utajnione. Organizacje praw człowieka uznają Poczobuta za więźnia politycznego, a postępowanie wobec niego – za motywowane politycznie. Władze Polski oraz społeczność międzynarodowa apelują do władz Białorusi o uwolnienie aktywisty oraz zaprzestanie represji przedstawicieli mniejszości.

 Znadniemna.pl za PAP

0 Comments

Dopóki Andrzej Poczobut jest więzieniu, dopóty będzie zamknięte przejście w Bobrownikach - podkreślił szef MSWiA Mariusz Kamiński. Na każde kolejne działania reżimu Białorusi przeciwko Polsce, obywatelom Polski lub mniejszości polskiej będziemy stosowali twarde odpowiedzi - zapowiedział. Polska do odwołania zawiesiła ruch na polsko-białoruskim drogowym przejściu granicznym

Społeczeństwo, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

Natalia Pinczuk, małżonka białoruskiego dysydenta, laureata ubiegłorocznej Pokojowej Nagrody Nobla Alesia Bialackiego, w czwartek, 23 marca, odwiedziła siedzibę naszego wydawcy – Fundacji Wolność i Demokracja. (WiD).

Żona Alesia Bialackiego nie przypadkowo w swoim napiętym grafiku spotkań „wykroiła” czas na wizytę w Fundacji WiD. Rzecz w tym, że Fundacja WiD jest wieloletnim partnerem, prowadzonego przez Alesia Bialackiego Centrum Obrony Praw Człowieka „Wiasna” oraz sił demokratycznych na Białorusi, które wspiera w walce z opresyjnym reżimem dyktatora Aleksandra Łukaszenki.

„Wizyta pani Natalii to dla nas wyjątkowe wydarzenie. Dziś wspólnie deklarujemy jedność w nieustannej walce o przyświecające nam wartości – wolność i demokrację” – podkreśliła na facebookowym profilu Fundacji WiD jej prezes Lilia Luboniewicz.

Wizytę Natalii Pinczuk w Fundacji WiD poprzedziły spotkania z przedstawicielami najwyższych władz  Rzeczypospolitej Polskiej – premierem RP Mateuszem Morawieckim, szefem  MSZ Zbigniewem Rau, a także z Prezydentem RP Andrzejem Dudą.

Znadniemna.pl na podstawie Facebook.com/Fundacja WID

0 Comments

Natalia Pinczuk, małżonka białoruskiego dysydenta, laureata ubiegłorocznej Pokojowej Nagrody Nobla Alesia Bialackiego, w czwartek, 23 marca, odwiedziła siedzibę naszego wydawcy – Fundacji Wolność i Demokracja. (WiD). Żona Alesia Bialackiego nie przypadkowo w swoim napiętym grafiku spotkań „wykroiła” czas na wizytę w Fundacji WiD. Rzecz w tym,

Społeczeństwo, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

Prezydent Polski Andrzej Duda spotkał się wczoraj, 22 marca, z Natalią Pinczuk, małżonką białoruskiego dysydenta, laureata Pokojowej Nagrody Nobla Alesia Bialackiego.

Natalia Pinczuk i Andrzej Duda, prezydent RP. Fot.: Przemysław Keler/KPRP

Prezydent RP przekazał wyrazy uznania i szacunku wobec niezłomnej postawy Alesia Bialackiego, który od lat walczy o prawa człowieka na Białorusi, za co został skazany w pokazowym procesie na 10 lat pozbawienia wolności w więzieniu o zaostrzonym rygorze.

Podczas spotkania. Fot.: Przemysław Keler/KPRP

Andrzej Duda zapewnił też o nieustającym wsparciu Polski dla narodu białoruskiego i jego uzasadnionych aspiracji do życia w wolnym, demokratycznym państwie.

Wcześniej Natalia Pinczuk spotkała się z premierem RP Mateuszem Morawieckim oraz szefem MSZ Zbigniewem Rau.

Aleś Bialacki, białoruski obrońca praw człowieka, twórca Białoruskiego Centrum Obrony Praw Człowieka „Wiasna” i laureat ubiegłorocznej Pokojowej Nagrody Nobla, został na początku marca skazany przez sąd w Mińsku na karę 10 lat kolonii karnej. Trzej inni aktywiści, współpracownicy Bialackiego, zostali skazani na kary od 7 do 9 lat więzienia. Skazani zostali już wcześniej uznani za więźniów sumienia, a sprawa karna wobec „Wiasny” – za motywowaną politycznie.

Znadniemna.pl za prezydent.pl/fot.: Przemysław Keler/KPRP

0 Comments

Prezydent Polski Andrzej Duda spotkał się wczoraj, 22 marca, z Natalią Pinczuk, małżonką białoruskiego dysydenta, laureata Pokojowej Nagrody Nobla Alesia Bialackiego. [caption id="attachment_60448" align="alignnone" width="480"] Natalia Pinczuk i Andrzej Duda, prezydent RP. Fot.: Przemysław Keler/KPRP[/caption] Prezydent RP przekazał wyrazy uznania i szacunku wobec niezłomnej postawy Alesia Bialackiego,

Białoruś, Historia, Z-SUPERNEWS

Na dzisiaj, 22 marca, przypada 80. rocznica zbrodni w białoruskiej wsi Chatyń. W uroczystościach upamiętniających to wydarzenie na Białorusi biorą udział najwyżsi dostojnicy państwowi, do memoriału upamiętniającego ofiary nazistowskiej zbrodni sprzed 80-ciu lat udał się także sam białoruski dyktator  Aleksander Łukaszenka.

– W ten tragiczny dzień – 22 marca – wspominamy mieszkańców wsi Chatyń, tysięcy innych wsi i miast, które zostały brutalnie zniszczone przez hitlerowców podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej. Ta wojna podstępnie wdarła się do naszego domu i zabrała co trzeciego Białorusina – oznajmił Łukaszenka z okazji okrągłej rocznicy tragedii. Wskazał, że „80 lat temu, w słoneczny wiosenny dzień, nazistowskie brygady karne podeszły do wioski, aby dokonać krwawej masakry niewinnych cywilów”.

Łukaszenka stwierdził, że „po latach gorycz i złość wciąż tam są”. „Szczególnie dzisiaj, gdy plaga nazizmu rozprzestrzeniła się wśród najemników, zdrajców i zbrodniarzy i zbliżyła się do naszych granic. Białorusini mogą skonfrontować ich z duchem powszechnego oporu. Jej symbolem jest człowiek niezwyciężony, który zmartwychwstał żywy z ognia, trzymając w ramionach ciało zmarłego syna, niesie w czasie przesłanie wiecznego potępienia faszyzmu” – oświadczył dyktator.

Co mówił o masakrze w Chatyniu ostatni świadek tragedii

Mężczyzną, uwiecznionym w pomniku, o którym wspomniał Łukaszenka, był kowal Józef Kamiński – jedyny dorosły mieszkaniec Chatynia, któremu udało się uniknąć śmierci.

Polski dziennikarz Marek A. Koprowski, specjalizujący się w tematyce wschodniej, opublikował świadectwo nieżyjącej już Polki ze Słonimia Leonardy Rewkowskiej, która powołując się na rozmowę ze świadkiem tragedii w Chatyniu opowiedziała:

„Ja też odwiedziłam białoruski Chatyń. Spotkałam tam ostatniego żywego świadka tragedii, która tam się rozegrała. Nazywał się Józef Kamiński i opowiadał wycieczkom, co się w nim zdarzyło. Gdy usłyszał, że mówię po polsku, podszedł do mnie i ukradkiem powiedział, że zbrodni w Chatyniu dokonali nie Niemcy, ale sowieccy partyzanci, przebrani w niemieckie mundury. Ofiary z Chatynia miały po prostu przykryć zbrodnię w Katyniu. Każdy kto miał zetknąć się ze słowem Katyń miał go kojarzyć ze zbrodnią Niemców w Chatyniu…”

Leonarda Rewkowska, która żyła wówczas na północnej Białorusi pod przybranym nazwiskiem, bo na rodzinnej Słonimszczyźnie KGB aż do 1992 roku poszukiwało ją jako wroga ludu, przez wiele lat fakt rozmowy z Józefem Kamińskim utrzymywała w największej tajemnicy. Twierdzenie, że to sowieccy partyzanci popełnili zbrodnię w Chatyniu, było bowiem takim samym przestępstwem jak sugestia, ze zbrodnię katyńską popełniło NKWD.

Masakra w Chatyniu a zbrodnia katyńska

Józef Kamiński prawdopodobnie nigdy nie odważył się ujawnić niewygodnej dla Sowietów wersji zbrodni, popełnionej w Chatyniu. Nie wie, albo udaje, że nie wie o tym także oddający hołd ofiarom masakry w okrągła rocznicę tragedii białoruski dyktator. Zarówno Łukaszenka, jak też jego nadworni historycy i komentatorzy, nawet słowem nie wspominają o tym, że tragedia spalonej białoruskiej wioski w rejonie łohojskim stała się nie tylko symbolem niemieckiego bestialstwa i zezwierzęcenia względem ludności cywilnej. Stała się też symbolem sowieckiej manipulacji, mającej na celu odciągnięcie uwagi opinii publicznej od innej, wstydliwej dla Sowietów, tragedii – zagłady polskich obywateli, głównie oficerów, których NKWD rozstrzelało na rozkaz Stalina w 1940 roku.

Podpisując ściśle tajny dokument o zagładzie Polaków wiosną 1940 roku, sowiecki zbrodniarz, wówczas przyjaciel i sojusznik innego zbrodniarza – Adolfa Hitlera, skazał na śmierć około 22 tysięcy polskich obywateli, z czego ponad połowa z nich była oficerami wojska i policji. W Katyniu, Charkowie oraz Miednoje funkcjonariusze NKWD mordowali członków polskiej elity strzałem w tył głowy. Ciała zakopywano w tajemnicy. Ponad rok później wojska niemieckie zaatakowały Związek Radziecki i w kwietniu 1943 roku, dzięki pomocy lokalnej ludności, na okupowanych terenach zostały odkryte masowe groby polskich jeńców wojennych.

Hitler wykorzystał ten fakt propagandowo i ogłosił światu potworną zbrodnię katyńską, dokonaną przez bolszewików w 1940 roku.

Chatyń po angielsku to Khatyn

Po nastąpieniu przełomu na froncie i powrocie do Smoleńska Armii Czerwonej, w okupowanej przez ZSRR Polsce zaczęła obowiązywać nowa prawda dotycząca Katynia. Według Moskwy polscy oficerowie byli ofiarami hitlerowców i zginęli dopiero w 1941 roku, kiedy zachodnie rubieże Związku Radzieckiego były już pod kontrolą Niemców. Ta wersja, znana jako kłamstwo katyńskie,  obowiązywała w bloku wschodnim aż do upadku komunizmu. Kreml to kłamstwo pielęgnował, a częścią kampanii dezinformacyjnej stało się wybudowanie w 1969 roku memoriału w miejscowości Chatyń na Białorusi. Goście z całego świata, także ci zza żelaznej kurtyny, składali tam hołd, ale nie  zamordowanym polskim oficerom, lecz białoruskim ofiarom wojennym.

Władze Związku Radzieckiego nieprzypadkowo gościom z zagranicy opowiadały o tragedii, jaka miała miejsce właśnie w Chatyniu, leżącym niecałe sto kilometrów od Mińska. Chatyń po angielsku pisze się Khatyn, co zadecydowało o tym, iż wśród tysięcy białoruskich miejscowości, zniszczonych przez nazistów, na miejsce pamięci wybrano wioskę z podobnie brzmiącą nazwą – Chatyń. „W ten sposób, chciano ludzi dosłownie otumanić, umocnić ich skojarzenie zbrodni katyńskiej z niemieckimi okupantami” – napisała rosyjska historyk Natalia Lebiediewa we wspólnej pracy Polsko-Rosyjskiej Grupy do Spraw Trudnych pt. „Białe plamy – czarne plamy” z 2010 roku.

Wpadka prezydenta Nixona

Radzieckim manipulacjom, mającym zatrzeć wiedzę oraz pamięć o zbrodni katyńskiej i zastąpić ją opowieściami o ofiarach masakry w Chatyniu, byli poddawani nie tylko masowo przywożeni do memoriału spalonej wioski turyści. Ofiarą manipulacji padł nawet prezydent USA Richard Nixon, który w lipcu 1974 roku na fali zimnowojennej odwilży odwiedził Związek Radziecki i chciał oddać hołd zamordowanym polskim oficerom. Rządzący wówczas na Kremlu Leonid Breżniew namówił amerykańskiego prezydenta, żeby ten odwiedził kompleks pamięci w miejscowości Chatyń i złożył tam kwiaty pod pomnikiem ofiar wojny.

Amerykańska delegacja spełniła tę prośbę i wzorowo odegrała spektakl wyreżyserowany przez radziecką propagandę. Światowe media opisały, jak Nixon oddał hołd ofiarom nazistowskiej okupacji. Jedynie „New York Times”, relacjonując historyczną wizytę, zauważył, że: „Nixon odwiedza Chatyń, radzieckie mauzoleum, a nie las katyński”.

 Znadniemna.pl na podstawie BiełTA/Wprost.pl/Tvn24.pl, na zdjęciu pomnik symbolizujący tragedię w Chatyniu, którego prototypem stał się jej jedyny dorosły świadek  Józef Kamiński, fot.: Wikimedia Commons

0 Comments

Na dzisiaj, 22 marca, przypada 80. rocznica zbrodni w białoruskiej wsi Chatyń. W uroczystościach upamiętniających to wydarzenie na Białorusi biorą udział najwyżsi dostojnicy państwowi, do memoriału upamiętniającego ofiary nazistowskiej zbrodni sprzed 80-ciu lat udał się także sam białoruski dyktator  Aleksander Łukaszenka. - W ten tragiczny dzień

Filmy, Z-SUPERNEWS, Znalezione w Sieci

Litewskie Archiwum Akt Specjalnych opublikowało na stronie internetowej „Elektroninis pavardžių archyvas” (https://lyapavardes.archyvai.lt) nazwiska osób, które w latach 1941, 1945-1953 znalazły się na liście osób, kwalifikujących się do wywózki na Syberię. Listy te są przechowywane w archiwum Centrum Informacyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Litewskiej SRR (MVD).

„Przechowywane w archiwum wykazy nie zachowały się w całości, a niektóre listy zawierają niewiele informacji. Spośród sporządzonych w 1941 roku wykazów zachowały się jedynie listy osób z Wilna i Kowna oraz z powiatów możejskiego i uciańskiego, które miały być zesłane. Niewiele można znaleźć informacji na listach sporządzonych w latach 1945-1948 według powiatów. W niektórych wykazach wpisane są tylko dane głów rodzin, które miały być zesłane, w innych podane są dane wszystkich członków rodzin, ale brakuje niektórych danych ankietowych (rok urodzenia, miejsce itp.)” – informuje Litewskie Archiwum Akt Specjalnych.

Jak podano w komunikacie, wykazów z niektórych powiatów, np. wyłkowyskiego, w ogóle nie ma. Wykazy sporządzone w 1949 roku i później zawierają znacznie więcej informacji. Listy są sporządzone według powiatów, a niektóre powiaty są podzielone na gminy. Na listach są wpisane nie tylko głowy rodzin, ale także wszyscy członkowie rodziny, którzy mieszkali razem i prowadzili wspólne gospodarstwo rolne, wskazany jest ich rok urodzenia lub wiek, miejsce zamieszkania. Wykazy z lat 1950-1953 były sporządzone według nowego podziału administracyjnego Litewskiej SRR, według okręgów i rejonów. Spisy z tego okresu zawierają niemal wszystkie informacje o składzie rodzin, które miały być deportowane, a także dane ankietowe wszystkich członków rodzin.

Litewskie Archiwum Akt Specjalnych zwraca uwagę na to, że w wykazach sporządzonych w latach 1941, 1945-1948 dzieci praktycznie nie są wymieniane. W spisach, ułożonych po 1949 roku, dzieci są już wymienione: na listach niektórych powiatów – od ok. 1. roku życia, w innych – od 3. roku życia.

„Listy osób, które miały być zesłane, są zdigitalizowane i publicznie dostępne, dlatego po odnalezieniu nazwiska osoby poszukiwanej w Elektronicznym Archiwum Nazwisk, listę, na której jest ono zapisane, można przeglądać w Czytelni Cyfrowej Elektronicznego Archiwum Informacyjnego (https://eais.archyvai.lt/repo-ext), w którym można czytać dokumenty bez ograniczeń” – informuje Litewskie Archiwum Akt Specjalnych.

Serwis „Elektroniczne Archiwum Nazwisk” („Elektroninis pavardžių archyvas”) powstał w ramach projektu współfinansowanego przez Litewską Radę Kultury.

Znadniemna.pl za l24.lt/Fot.: archyvai.lt 

0 Comments

Litewskie Archiwum Akt Specjalnych opublikowało na stronie internetowej „Elektroninis pavardžių archyvas” (https://lyapavardes.archyvai.lt) nazwiska osób, które w latach 1941, 1945-1953 znalazły się na liście osób, kwalifikujących się do wywózki na Syberię. Listy te są przechowywane w archiwum Centrum Informacyjnego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Litewskiej SRR (MVD). „Przechowywane w

Społeczeństwo, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

Premier Mateusz Morawiecki spotkał się we wtorek, 21 marca, z Natalią Pinczuk, żoną przebywającego w białoruskim więzieniu laureata Pokojowej Nagrody Nobla Alesia Bialackiego. Musimy nadal wspierać opozycję demokratyczną na Białorusi, tego wymaga polska racja stanu i ludzka przyzwoitość – oświadczył premier.

O spotkaniu z żoną białoruskiego opozycjonisty, szef polskiego rządu poinformował na Facebooku. „Spotkałem się dziś z Natalią Pinczuk, żoną laureata Pokojowej Nagrody Nobla Alesia Bialackiego, którą otrzymał za swoją długoletnią działalność na rzecz praw człowieka na Białorusi” – napisał Morawiecki.

Podkreślił, że pani Natalia to głos białoruskiej opozycji. „To niezwykle silna, charyzmatyczna kobieta, która mówi i przekazuje to, czego jej mąż nie może, bo aktualnie przebywa w białoruskim więzieniu, skazany na 10 lat w politycznym, pokazowym procesie” – dodał.

Zaznaczył, że „mimo wyzwań i trudności, jakie przynosi codziennie wojna na Ukrainie i represji Łukaszenki wobec Białorusinów, musimy nadal wspierać opozycję demokratyczną za naszą wschodnią granicą”. „Tego wymaga polska racja stanu. Tego wymaga ludzka przyzwoitość. Tego wymagają przyszłość i bezpieczeństwo Europy” – napisał premier.

We wtorek po południu – jak zapowiedziało MSZ – odbędzie się konferencja prasowa Natalii Pinczuk w siedzibie resortu dyplomacji.

Aleś Bialacki to białoruski obrońca praw człowieka, twórca Centrum praw człowieka „Wiasna” i laureat ubiegłorocznej Pokojowej Nagrody Nobla. Na początku marca został skazany przez sąd w Mińsku na karę 10 lat kolonii karnej. Trzej inni aktywiści, współpracownicy Bialackiego, zostali skazani na kary od 7 do 9 lat więzienia. Wszyscy jeszcze przed ogłoszeniem wyroków zostali  uznani za więźniów sumienia, a sprawa karna wobec Wiasny – za prześladowanie motywowane politycznie.

Znadniemna.pl za PAP, na zdjęciu: Mateusz Morawiecki na spotkaniu z Natalią Pinczuk, fot.: Facebook/Mateusz Morawiecki

0 Comments

Premier Mateusz Morawiecki spotkał się we wtorek, 21 marca, z Natalią Pinczuk, żoną przebywającego w białoruskim więzieniu laureata Pokojowej Nagrody Nobla Alesia Bialackiego. Musimy nadal wspierać opozycję demokratyczną na Białorusi, tego wymaga polska racja stanu i ludzka przyzwoitość - oświadczył premier. O spotkaniu z żoną białoruskiego

Skip to content