HomeStandard Blog Whole Post (Page 440)

Konferencja Katolickich Biskupów Białorusi wyraziła głębokie zaniepokojenie oskarżeniami władz białoruskich pod adresem polskich księży i samego Kościoła na Białorusi, uznając je za wzniecanie wrogości międzywyznaniowej.

Lukaszenko_Kondrusiewicz

– My, podobnie jak katoliccy wierni, z głębokim zaniepokojeniem przyjmujemy te zarzuty, które uważamy za nieuzasadnione obrażanie Kościoła katolickiego oraz za wzniecanie międzyetnicznej i międzywyznaniowej wrogości – napisali biskupi w wydanym w piątek oświadczeniu.

Aleksandr Łukaszenka oświadczył w czwartek, że jest niezbyt zadowolony z pracy niektórych polskich księży katolickich, gdyż czasem zajmują się nie tym, czym powinni.

Wcześniej próby uprawiania polityki zarzucił niektórym księżom z Polski pełnomocnik rządu Białorusi ds. religii i narodowości Leanid Hulaka.

Powiedział też, że można odnieść wrażenie, iż kierownictwo Kościoła katolickiego na Białorusi nie jest zainteresowane przygotowaniem własnych kadr, bo w białoruskich seminariach jest niewielu studentów.

Biskupi w piątkowym oświadczeniu podkreślili, że w 1989 r. na Białorusi służyło około 60 miejscowych duchownych katolickich, a teraz jest ich 360, co oznacza sześciokrotny wzrost. – Czyż nie jest to dowód na to, że nasz Kościół wkłada wiele wysiłków w przygotowanie miejscowych duchownych? – zapytali.

Zaznaczyli, że w czasach sowieckich na Białorusi z powodu braku seminariów nie można było przygotowywać księży do służby. – Dzięki Bogu teraz jest to możliwe, ale trzeba pamiętać, że duchowieństwo to nie zawód, tylko powołanie i nikogo nie można posłać do seminarium siłą – zauważyli biskupi.

– Nasz Kościół jeszcze potrzebuje pomocy duchownych z zagranicy. Ale odradzamy Kościół białoruski i księża z zagranicy zajmują się działalnością pasterską wśród obywateli naszego kraju, dobroczynnością, budują i odnawiają świątynie, których ze sobą nie zabiorą, tylko zostawią tutaj. Bez ich pomocy wielu wiernych zostałoby bez opieki pasterskiej – zaznaczyli biskupi.

Dodali, że zapraszają także duchownych z innych państw niż Polska, ale związku z ogólnym niedostatkiem duchownych jest to „praktycznie niemożliwe”. I zauważyli: „W poszczególnych przypadkach niektórzy księża, jacy mogli przyjechać, nie otrzymali zgody władz na służbę”.

Biskupi zwrócili się w związku z tym z prośbą do Hulaki, by przedstawił konkretne fakty na potwierdzenie swoich zarzutów, oraz z propozycją, by w przyszłości merytorycznie omawiał podobne problemy bezpośrednio z nimi.

– Mimo istniejących trudności wyrażamy nadzieję na dalszy konstruktywny rozwój w duchu dialogu stosunków między Kościołem katolickim a państwem i obywatelami, także z innymi wyznaniami, przede wszystkim z białoruską Cerkwią prawosławną dla dobra naszego narodu, jego etycznego wychowania, konsolidacji społeczeństwa oraz rozwoju międzywyznaniowego i międzyetnicznego pokoju – zakończyli biskupi.

Łukaszenka o kazaniach

Łukaszenka, wypowiadając się w czwartek na temat stosunków władz z Kościołem powiedział, że „są problemy, ale nie są one katastroficzne i nie do rozwiązania”. – Spokojnie tu rozwiążemy sprawy, w tym także z obywatelami Polski, którzy wygłaszają kazania, pracując w Kościele katolickim – dodał.

Powiedział, że jest niezbyt zadowolony z pracy niektórych polskich księży katolickich, gdyż czasem zajmują się nie tym, czym powinni. Zaznaczył, że w rozmowach z przedstawicielami Stolicy Apostolskiej postulował, by więcej białoruskich duchownych było przygotowywanych do służby w Kościele katolickim.

Podkreślił też, że władze Białorusi mają dobre stosunki zarówno z prawosławnymi, jak i katolikami. – Mamy znakomite stosunki i takie będą – zapewnił.

Hulaka, zarzucając próby uprawiania polityki niektórym polskim księżom, oznajmił, że w takich przypadkach nie jest udzielana zgoda na dalsze przebywanie danego duchownego na Białorusi. Dodał, że dochodzi również do takich nieprawidłowości jak odprawianie mszy poza regionem, w którym danemu duchownemu zezwolono na pełnienie służby. Według niego nie wszyscy księża cudzoziemcy władają też na odpowiednim poziomie którymś z języków państwowych, czyli rosyjskim lub białoruskim. Wspomniał także o wykroczeniach administracyjnych, popełnianych przede wszystkim przez księży z Polski, m.in. o jeździe pod wpływem alkoholu.

Dodał, że w Białorusi służy obecnie ponad 430 księży, z czego 113 to cudzoziemcy, z reguły z Polski.

Według szacunków metropolity mińsko-mohylewskiego abpa Tadeusza Kondrusiewicza katolicy stanowią około 15 proc. spośród około 9,5 mln mieszkańców Białorusi.

Znadniemna.pl za PAP

Konferencja Katolickich Biskupów Białorusi wyraziła głębokie zaniepokojenie oskarżeniami władz białoruskich pod adresem polskich księży i samego Kościoła na Białorusi, uznając je za wzniecanie wrogości międzywyznaniowej. - My, podobnie jak katoliccy wierni, z głębokim zaniepokojeniem przyjmujemy te zarzuty, które uważamy za nieuzasadnione obrażanie Kościoła katolickiego oraz za

Występ zespołu „Młode Babcie”, działającego przy Oddziale Związku Polaków na Białorusi w Mińsku, odbył się 25 stycznia w kaplicy parafii Matki Bożej Budsławskiej w Kamiennej Górce – dzielnicy białoruskiej stolicy. Koncert był poświęcony minionym Dniom Babci i Dziadka.

Śpiewają "Młode babcie"... i dziadkowie

Śpiewają „Młode babcie” i dziadkowie

Lubiany przez publiczność zespół „Młode Babcie” (kierownictwo artystyczne – Maria Rewucka) zawitał do parafii Matki Bożej Budsławskiej na niedzielną Mszę świętą.

Zgromadzeni na nabożeństwie parafianie nie spieszyli się rozchodzić po domach, kiedy dowiedzieli się, że w świątyni odbędzie się występ artystów.

Mlode_babcie

W programie koncertu dominowały kolędy, śpiewane przez „Młode Babcie” i zaprzyjaźnionych z zespołem dziadków wspólnie z parafianami. Można powiedzieć, że występ był żywą ilustracją do znanej piosenki: „Śpiewa babcia, śpiewa dziadek, śpiewam ja. Jak to miło, gdy piosenkę każdy zna”.

Artystom udało się stworzyć prawdziwie świąteczną atmosferę.

Na zakończenie koncertu zespół wykonał kolędę z repertuaru „Czerwonych Gitar” pt. „Dzień jeden w roku”, zbierając niezwykle gorący aplauz wdzięcznej, choć trochę zmarzniętej publiczności.

Występy działających przy ZPB artystów w kaplicy Matki Bożej Budsławskiej w Kamiennej Górce stają się dobrą tradycją, która bardzo się podoba miejscowym wiernym.

Polina Juckiewicz z Mińska

Występ zespołu „Młode Babcie”, działającego przy Oddziale Związku Polaków na Białorusi w Mińsku, odbył się 25 stycznia w kaplicy parafii Matki Bożej Budsławskiej w Kamiennej Górce – dzielnicy białoruskiej stolicy. Koncert był poświęcony minionym Dniom Babci i Dziadka. [caption id="attachment_8167" align="alignnone" width="480"] Śpiewają "Młode babcie" i

Grupa entuzjastów, zrzeszonych w Sekcji Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy mińskiej Grupie Wojskowej Rekonstrukcji Historycznej „Towarzysze Broni” , uważa, że po upadku komunizmu, ZSRR i PRL zaczęła ulegać zapomnieniu rola, jaką odegrali w zwycięstwie nad Niemcami hitlerowskimi Polacy, walczący w szeregach sformowanego w latach 1943-1944 w ZSRR Wojska Polskiego, wyzwalającego obok Armii Czerwonej Polskę i Europę od niemieckiego nazizmu.

fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Otrzymaliśmy list od mieszkańca Witebska Andrzeja Kaczana, dowódcy wspomnianej sekcji, z prośbą o pomóc w poinformowaniu o podległej mu grupie rekonstruktorów jak największej liczby osób.

Nie oceniając prawdziwości postulatu, iż pamięć o „kościuszkowcach” (potoczne określenie żołnierzy 1. Dywizji im. Tadeusza Kościuszki i innych polskich jednostek, utworzonych w ZSRR w latach 1943-1944 do walki z Niemcami hitlerowskimi  – red.) ulega zapomnieniu, zamieszczamy streszczenie listu Andrzeja Kaczana, gdyż uważamy, że każda inicjatywa, mająca na celu utrwalenie pamięci o polskich żołnierzach jest cenna i warta nagłośnienia.

Andrzej Kaczan pisze, że idea powołania grupy rekonstruktorów „kościuszkowców” pojawiła się w 2010 roku w środowisku miłośników wojennej historii. Zauważyli oni, że w ich otoczeniu mało kto wie o wojsku, walczącym podczas II wojny światowej i składającym się z żołnierzy polskiej narodowości.

Rok po tym spostrzeżeniu przy GWRH „Towarzysze Broni” (Mińsk) z inicjatywy entuzjastów z Witebska założono Sekcję Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie.

fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Za oficjalną datę powstania sekcji jej uczestnicy uważają 12 października 2011roku, kiedy to sekcja po raz pierwszy wzięła udział w uroczystościach rocznicowych Bitwy pod Lenino.

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Jak zaznacza Andrzej Kaczan, działalnością podległej mu grupy rekonstruktorów, interesuje się coraz więcej ludzi, zwłaszcza młodych. Poznając historię „kościuszkowców” uświadamiają oni sobie jak bardzo jest ona powiązana z historią ich własnych rodzin.

Do sekcji chętnie wstępują zarówno chłopcy, jak i dziewczęta. Dla chłopaków jest to możliwość nie tylko odbycia czegoś w rodzaju przysposobienia wojskowego zgodnego z polskim regulaminem wojskowym, lecz także zapoznania się z rozkazami, wydawanymi w języku polskim i polskimi ceremoniałami wojskowymi oraz pieśniami, ale przede wszystkim – zgłębienia wiedzy historycznej.

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Biorące udział w inscenizacjach wojskowych sekcji dziewczyny odgrywają role fizylierek 1. Samodzielnego Batalionu Kobiecego im. Emilii Plater.

Według Andrzeja Kaczana udział w rekonstrukcji historycznej to nie tylko aktywny odpoczynek dla jego podkomendnych, lecz także możliwość zawiązania nowych znajomości – także w Polsce, gdzie uczestnicy Sekcji Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie wyjeżdżają na zaproszenie polskich grup rekonstrukcji historycznej.

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

W Sekcji Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni” działają nie tylko obywatele Białorusi, lecz także Rosji. Ci ostatni, jak pisze Andrzej Kaczan, często odwiedzają Sielce nad Oką, gdzie zaczęło się formowanie Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie i gdzie zachował się budynek sztabu dowództwa. W Sielcach rekonstruktorzy Rosjanie opiekują się grobami polskich żołnierzy, poległych podczas formowania polskich oddziałów.

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Poza rekonstrukcją wydarzeń historycznych miłośnicy historii Sił Zbrojnych na Wschodzie prowadzą pracę badawczą nad losami „kościuszkowców” , tłumaczą na język rosyjski publikacje ukazujące się w Polsce. Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni” gromadzi własną polską bibliotekę, dzięki której członkowie sekcji doskonalą znajomość języka polskiego i zgłębiają swoją wiedzę historyczną. Sekcja prowadzi też stronę w Internecie, dostępną pod adresem: kosciuszkowcy.info.

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Fot.: Sekcja Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy GWRH „Towarzysze Broni”

Znadniemna.pl na podstawie listu Andrzeja Kaczana, dowódcy Sekcji Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie GWRH „Towarzysze Broni”

Grupa entuzjastów, zrzeszonych w Sekcji Polskich Sił Zbrojnych na Wschodzie przy mińskiej Grupie Wojskowej Rekonstrukcji Historycznej „Towarzysze Broni” , uważa, że po upadku komunizmu, ZSRR i PRL zaczęła ulegać zapomnieniu rola, jaką odegrali w zwycięstwie nad Niemcami hitlerowskimi Polacy, walczący w szeregach sformowanego w latach

Już za cztery lata światowa społeczność kulturalna będzie obchodzić 200. rocznicę urodzin Stanisława Moniuszki, jednego z najwybitniejszych kompozytorów XIX stulecia, urodzonego w Ubielu pod Mińskiem – twórcy polskiej opery narodowej. Na Białorusi powstała inicjatywa społeczna, zabiegająca o jak najszersze upamiętnienie na Białorusi związanego z tym krajem kompozytora.

Jednym z inicjatorów powołania grupy entuzjastów Stanisława Moniuszki jest białoruski historyk, znawca twórczości wybitnego kompozytora Aleksander Bieły, z którym rozmawiała w Mińsku nasza korespondent Ludmiła Burlewicz.

aleksandr-biely_str

Aleksander Bieły, fot.: Budzma.org

Dlaczego Moniuszkę należy jak najszerzej upamiętnić mianowicie na Białorusi?

Stanisław Moniuszko jest nie tylko twórcą polskiej opery narodowej i jednym z głównych reprezentantów liryki wokalnej w muzyce XIX stulecia. Jego twórczość łączy w sobie cechy ludowej muzyki Białorusinów, Polaków i Litwinów. Każdy Polak wie, że Moniuszko był wybitnym kompozytorem, ale już nie każdy, że urodził się prawie 200 lat temu – 5 maja 1819 roku – w Ubielu na terenie współczesnej Białorusi. W latach dzieciństwa Moniuszki – 1830-1836 – jego rodzina mieszkała w Mińsku. W obecnej stolicy Białorusi pobierał on naukę muzyki. Do Mińska wracał przez całe życie. Najczęściej – w latach 40. XIX stulecia. Wówczas spędzał w Mińsku co roku od trzech do pięciu miesięcy.
Budynek, stojący w Mińsku przy ulicy Engelsa 3, nazywają „domem Moniuszki”, gdyż w nim właśnie mieszkali Moniuszkowie przez dwa pierwsze lata tuż po przeniesieniu się z Warszawy. Naprzeciwko „domu Moniuszki” stał kościół św. Tomasza (dominikanski), do którego młody Stanisław przychodził, żeby posłuchać organu. Ta świątynia przetrwała wojnę i bombardowania, ale niestety nie czasy radzieckie, kiedy została zburzona. Na szczęście w Mińsku zachowały się inne budynki, z którymi związany był miński okres życia wybitnego kompozytora. Jest nim między innymi współczesny gmach Domu Związków Zawodowych na placu Wolności. W tym budynku mieściło się męskie gimnazjum, do którego Moniuszko uczęszczał w latach 1831-1834. Moniuszko nie ukończył tej uczelni z powodów zdrowotnych, ale też dlatego, że postanowił poświęcić swoje życie muzyce. Naukę muzyki pobierał w szkółce prywatnej Dominika Stefanowicza, która się miesciła w Mińskim ratuszu. Można zatem powiedzieć, iż właśnie w mińskim okresie swojego życia podjął decyzję, która sprawiła, że ludzkość nabyła w jego osobie wybitnego twórcę.

Aleksander Bieły oprowadza wycieczkę po miejscach w białoruskiej stolicy, związanych z mińskim okresem życia Stanisława Moniuszki, fot.: Holiday

Aleksander Bieły oprowadza wycieczkę po miejscach w białoruskiej stolicy, związanych z mińskim okresem życia Stanisława Moniuszki, fot.: Holiday.by

Czy o dziedzictwo Moniuszki powinny rywalizować narody polski i białoruski, dowodząc, że należał do jednego z nich?

Nie chciałbym, żeby Moniuszko był postrzegany w takich kategoriach. Jest to postać zbyt globalną, aby ograniczać jej dorobek przynależnością do którejś z kultur narodowych. Inicjatywie społecznej, w której działam, zależy na uwypukleniu znaczenia tej postaci dla białoruskiej stolicy. Mińskowi, jako miastu, brakuje wybitnych ludzi z nim związanych w okresie sprzed ZSRR. Wraz z przyjaciółmi, między innymi Dionizym Sałaszem – jednym z najbardziej aktywnych członków komitetu, bardzo byśmy chcieli, żeby Mińsk, jako miasto, mógł się szczycić tak wybitnym mieszkańcem, jakim był Moniuszko. Dlatego mianowicie w Mińsku chcielibyśmy w sposób odpowiedni go upamiętnić.

Współczesnym mieszkańcom Mińska brakuje wiedzy o wybitnym kompozytorze, który mieszkał w ich mieście?

Cóż, sam urodziłem się w Mińsku i tutaj dorastałem, ale, ani jako dziecko, ani w latach studenckich i późniejszych nie spotykałem się z informacją, że Mińsk jest tak ściśle związany z imieniem Stanisława Moniuszki i jego twórczym dziedzictwem. Opowiem o przypadku z mojego własnego życia. We wczesnym dzieciństwie usłyszałem w Polskim Radio melodię, która bardzo wpadła mi w ucho. I tylko po wielu latach dowiedziałem się, że to „Prząśniczka” Stanisława Moniuszki. Uświadomiłem sobie, że jako człowiek, urodzony w Mińsku mogłem znać od dzieciństwa, że melodię, która mi się spodobała napisał, wybitny mieszkaniec mojego miasta, gdyby pamięć o nim i o jego twórczości była należycie tu pielęgnowana. Ta pamięć była, niestety, niszczona w czasach sowieckich, więc ludzie mojego pokolenia i młodsi ode mnie muszą na nowo odkrywać dla siebie rzeczy, o których normalnie mogliby wiedzieć co najmniej od lat nauki w szkole. Ten przypadek uświadomił mi, że Moniuszko nie jest abstrakcyjną postacią z encyklopedii, lecz człowiekiem, który kiedyś chodził tymi samymi ulicami, którymi chodzę obecnie ja sam.
Uświadomiłem sobie też, że niezwykle symboliczny jest fakt, iż w Mińsku, mimo niemal całkowitego zrujnowania miasta w czasach ostatniej wojny, zachowały się budynki, z którymi było związane życie tak wybitnego człowieka, jakim był Moniuszko. Jeśli chodzi o Mińsk, to trudno w historii miasta odnaleźć wybitniejszą postać z nim związaną – postać na skalę światową. Oczywiście nie chodzi o uznanie Moniuszki za twórcę wybitniejszego od Beethovena, czy Bacha, jednak na pewno był to kompozytor, należący do najwybitniejszych twórców w dziejach ludzkości. Świadczy o tym chociażby fakt, iż w 2013 roku płyta z nagraniem jego opery „Verbum Nobile” w wykonaniu Opery na Zamku ze Szczecina została uznana za najlepszą operową płytę roku na świecie i zdobyła nagrodę International Classical Music Awards. Prestiż tego wyróżnienia potwierdza skład jury nagrody, do którego wchodzą przedstawiciele czołowych mediów muzycznych z 13 krajów. Wybierają oni najlepsze publikacje fonograficzne wśród tych, które pojawiły się na rynku muzycznym w konkretnym roku. Moniuszko jest zatem znany, słuchany i doceniany na całym świecie, ale, niestety nie tam gdzie się urodził , gdzie się kształtował jego talent muzyczny i powstały jego pierwsze utwory.

Kamienica w Mińsku, w której mieszkał Stanisław Moniuszko

Kamienica w Mińsku, w której mieszkał Stanisław Moniuszko

Tablica pamiątkowa na kamienicy, w której mieszkał Styanisław Moniuszko

Tablica pamiątkowa na kamienicy, w której mieszkał Stanisław Moniuszko

Wróćmy jednak do kwestii narodowości. Czy Białorusini nie mają pokusy, aby ogłosić tak wybitną postać Białorusinem, jak niektórzy robią to chociażby w przypadku Adama Mickiewicza?

Według mnie narodowość Moniuszki jest kwestią drugorzędną. Ktoś, kto twierdziłby, że był Białorusinem na pewno popełniłby duże nadużycie. Myślę, że Moniuszko czuł się Polakiem, ale też synem ziemi, na której się urodził, – Litwinem, w znaczeniu historycznym, czyli w pewnym sensie -Białorusinem. Potwierdza to fakt wspierania przez niego istniejącego w połowie XIX stulecia projektu wydawania gazety w języku białoruskim. Stanisław Moniuszko, już jako uznany i ceniony twórca, bardzo interesował się tym projektem i pozytywnie o nim pisał. Poza tym, wiadomo, że Moniuszko dużo czasu poświęcał swojemu zainteresowaniu folklorem białoruskim oraz współpracował z literatami białoruskimi. Do libretta Wincentego Dunina Marcinkiewicza napisał przecież muzykę opery komediowej „Sielanka”. Należy powiedzieć, iż Moniuszko, jako człowiek był bardzo otwarty na wszystkie kultury i narody, nie dzielił je na gorsze i lepsze, i z wdzięcznością wykorzystywał w swojej twórczości różne wpływy kulturowe. Był nie tylko tolerancyjny wobec obcych, lecz wyróżniał się rzadko spotykanym w jego czasach humanizmem. Z sympatią pisał na przykład o Żydach i nawet pomagał uzdolnionej muzycznie żydowskiej dziewczynce. Tak jak dla Moniuszki nie istniało granic, jeśli chodzi o muzykę i kulturę, tak z perspektywy jego wkładu w kulturę światową nie ma znaczenia jakiej był narodowości.
Ludzie w Polsce, na Białorusi, Litwie, a nawet w Rosji, gdzie twórczość Moniuszki jest znana i lubiana, mogą być dumni z faktu, że ktoś taki, jak Stanisław Moniuszko, czerpał inspiracje z ich kultur narodowych.

Entuzjaści upamiętnienia Stanisława Moniuszki ustawieni tak, że można odczytać nazwisko kompozytora po rosyjsku - "МОНЮШКО", fot.: Dionizy Sałąsz

Entuzjaści upamiętnienia Stanisława Moniuszki ustawieni tak, że można odczytać nazwisko kompozytora po rosyjsku – „МОНЮШКО!”, fot.: Dionizy Sałasz

Czy inicjatywa społeczna na rzecz upamiętnienia Moniuszki, w której pan działa, może już pochwalić się jakimiś sukcesami?

W ubiegłym roku przeprowadziliśmy akcję zbierania podpisów na rzecz postawienia w Mińsku pomnika Stanisława Moniuszki. Udało się zebrać ponad 4 tysięcy podpisów, które złożyliśmy w Mińskim Komitecie Wykonawczym. Władze stolicy odebrały pozytywnie naszą inicjatywę i zdecydowały, że pomnik powstanie. Ma być wzniesiony naprzeciwko hotelu „Europa”. Jest to przebudowany na potrzeby hotelu, były Dom Polaka – kamienica, należąca niegdyś do zamożnej rodziny polskiej. W tym budynku w latach 1831-1834 mieszkała rodzina Moniuszków. Zadaniem naszej inicjatywy jest dopilnowanie, aby sprawa postawienia pomnika nie została przez władze stolicy potraktowana jako nie priorytetowa i żeby do maja 2019 roku w Mińsku pomnik Moniuszki się pojawił.

Zgoda władz Mińska na postawienie pomnika Stanisława Moniuszki, fot.: Dionizy Sałasz

Zgoda władz Mińska na postawienie pomnika Stanisława Moniuszki, fot.: Dionizy Sałasz

Poza pomnikiem chcielibyśmy, żeby muzyka Moniuszki była bardziej obecna w teatrach muzycznych Mińska, żeby częściej brzmiała w murach kościołów. Przecież Moniuszko napisał dużo muzyki liturgicznej.

Projekt pomnika Stanisława Moniuszki (po prawej) i Wincentego Dunina-Marcinkiewicza, fot.: facebook.com

Projekt pomnika Stanisława Moniuszki (po prawej) i Wincentego Dunina-Marcinkiewicza, fot.: facebook.com

Tak naprawdę planujemy cały szereg przedsięwzięć, aby upamiętnić naszego wybitnego ziomka ale działamy zaledwie od początku ubiegłego roku, kiedy zebraliśmy się z inicjatywy działacza organizacji ICOMOS Timofieja Akudowicza. Do aktywnych członków komitetu należą ludzie różnych zawodów, między innymi organistka Swietłana Niemagaj, solista białoruskiej opery Wiktor Skorobogatow, wspomniany już przeze mnie mój przyjaciel, przedsiębiorca Dionizy Sałasz i inni.

Kilka lat temu podejmowaliśmy starania, żeby jedną z ulic Mińska nazwać imieniem Stanisława Moniuszki. Niestety – bezskutecznie.

W 2019 roku będziemy obchodzili 200. rocznicę urodzin Stanisława Moniuszki i do tego jubileuszu chcemy zrobić bardzo dużo. Wkrótce z inicjatywy społecznej wyłonimy komitet organizacyjny obchodów jubileuszu. W ramach tych obchodów chcielibyśmy, żeby w jednym z muzeów – może to być Dom Wańkowiczów, bądź Muzeum Muzycznej Kultury Teatralnej – powstała dobra ekspozycja, poświęcona twórczości wielkiego kompozytora.

Ilu ludzi jest zaangażowanych w pracy inicjatywy społecznej?

Na ogół jest nas kilkudziesięciu aktywnych orędowników w sprawie upamiętnienia Stanisława Moniuszki. Ale liczba chętnych do wspierania naszych inicjatyw rośnie. Na przykład w Rosji znalazł się mecenat, który zgłosił zainteresowanie sfinansowaniem odbudowy rodzinnego majątku Moniuszków we wsi Ubiel. W 2013 roku na Białorusi odbyła się pierwsza we współczesnej historii kraju premiera opery „Verbum Nobile”. Udało się ten projekt zrealizować dzięki wsparciu przedsiębiorcy Aleksandra Czachowskiego. Oczywiście do zrealizowania większej liczby projektów potrzebujemy większego wsparcia. Być może zainteresują się naszymi inicjatywami instytucje kulturalne i organizacje społeczne w Polsce? Liczymy także na wsparcie ze strony władz Mińska oraz Ministerstwa Kultury Republiki Białoruś. Upamiętnienie Stanisława Moniuszki zwłaszcza z okazji tak donośnej rocznicy, jaką będziemy obchodzić za cztery lata – to sprawdzian dla społeczeństwa, czy jesteśmy ludźmi kulturalnymi, czy jesteśmy wdzięcznymi potomkami tak wybitnej postaci, czy zdołamy zachować pamięć o wielkim kompozytorze i przekazać ją następnym pokoleniom.

Rozmawiała w Mińsku Ludmiła Burlewicz

Już za cztery lata światowa społeczność kulturalna będzie obchodzić 200. rocznicę urodzin Stanisława Moniuszki, jednego z najwybitniejszych kompozytorów XIX stulecia, urodzonego w Ubielu pod Mińskiem - twórcy polskiej opery narodowej. Na Białorusi powstała inicjatywa społeczna, zabiegająca o jak najszersze upamiętnienie na Białorusi związanego z tym

Biesiadę tematyczną, poświęconą trwającemu okresowi Karnawału, zorganizował 26 stycznia Oddział Związku Polaków na Białorusi w Mińsku.

Karnawal_Minsk_Olga_Guczek_01

Na spotkanie, mające charakter biesiady edukacyjno-artystycznej, przybyli Polacy w różnym wieku. Starsi, aby podzielić się wspomnieniami o tym, jak okres Karnawału, trwający od Święta Trzech Króli do Środy Popielcowej, przeżywali oni sami i ich rodzice. Młodzi ludzie, zwłaszcza ci, uczący się języka polskiego i poznający polską kulturę oraz tradycje, spragnieni byli wiedzy o tradycjach i zwyczajach karnawałowych.

Karnawal_Minsk_Marczukiewicz

W zaspokojeniu ciekawości zainteresowanych polską tradycją karnawałową Polaków Mińska pomogły nie tylko opowiadania doświadczonych rodaków, lecz także program artystyczny, na który złożył się występ licznych, działających przy Oddziale ZPB w Mińsku, zespołów muzycznych.

Karnawal_Minsk_muzycy

Karnawal_Minsk_gra_na_lyzkach

Karnawal_Minsk_Olga_Guczek

Trio instrumentalne „Loreleja” wspólnie z muzykującą rodziną Baranowskich i solistką Olgą Guczek zaprezentowało zgromadzonym najpopularniejsze polskie walce i polonezy, a także inne utwory, tradycyjnie towarzyszące polskim zabawom karnawałowym. Odkryciem artystycznym podczas koncertu stał się debiut zespołu, grającego na łyżkach, w skład którego weszli artyści, śpiewający na co dzień w chórze „Polonez”.

Karnawal_Minsk_Eugeniusz_Czerniawski

O stworzenie na sali radosnej i gościnnej atmosfery zadbali grający na harmonii Eugeniusz Czerniawski i Aleksander Szugajew.

Karnawal_Minsk_Aleksander_Szugajew

Nie zabrakło podczas biesiady karnawałowej także warsztatów tanecznych, poprowadzonych przez tancerzy zespołu „Rada”. Pod ich kierownictwem każdy chętny mógł spróbować siebie w tańczeniu krakowiaka.

Karnawal_Minsk_publicznosc

Karnawal_Minsk_tance

Panująca na sali radosna atmosfera, nieschodzące z twarzy uśmiechy oraz niekończące się żarty i przyśpiewki w wykonaniu biesiadników świadczyły o tym, że zabawa karnawałowa się udała!

Karnawal_Minsk_tance_01

Żegnając się z gospodynią przyjęcia prezes Oddziału ZPB w Mińsku Heleną Marczukiewicz, goście zabawy prosili o częstsze organizowanie podobnych spotkań.

Anna Ankina z Mińska, zdjęcia Wiktor Fiłatow, Aleksy Zylewicz

Biesiadę tematyczną, poświęconą trwającemu okresowi Karnawału, zorganizował 26 stycznia Oddział Związku Polaków na Białorusi w Mińsku. Na spotkanie, mające charakter biesiady edukacyjno-artystycznej, przybyli Polacy w różnym wieku. Starsi, aby podzielić się wspomnieniami o tym, jak okres Karnawału, trwający od Święta Trzech Króli do Środy Popielcowej, przeżywali

Polacy z Indury, Kopciówki, Odelska i Starej Dębowej w sobotę, 24 stycznia, zebrali się w Indurze na spotkaniu przy opłatku, zorganizowanym przez miejscowy oddział Związku Polaków na Białorusi.

Spotkanie_oplatkowe_Indura

Przemawia konsul generalny RP w Grodnie Andrzej Chodkiewicz

Na opłatek do Indury zawitali także goście – konsul generalny RP w Grodnie Andrzej Chodkiewicz, prezes ZPB Mieczysław Jaśkiewicz z małżonką Wiktorią, prezes Stowarzyszenia Żołnierzy AK na Białorusi Weronika Sebastianowicz, a także delegacja współpracującego ze Związkiem Polaków na Białorusi wrocławskiego Stowarzyszenia „Odra-Niemen” na czele z sekretarzem zarządu Eugeniuszem Gosiewskim.

Spotkanie_oplatkowe_Indura_03

Spotkanie się zaczęło od występu kolędującej indurskiej młodzieży. Przebierańcy recytowali wiersze, śpiewali kolędy i pastorałki o Narodzeniu Pana, życząc zgromadzonym szczęścia, zdrowia i wszelkiej pomyślności w Nowym Roku.

Spotkanie_oplatkowe_Indura_02

Po występie kolędników miejscowi i przybyli Polacy zaczęli dzielić się opłatkiem, składając życzenia świąteczne.

Spotkanie_oplatkowe_Indura_01

Śpiewa Paweł Piekarczyk

Potem wszyscy zostali zaproszeni do spożycia wspólnego posiłku, który poprzedził koncert gościa i gwiazdy wieczoru – barda z Warszawy Pawła Piekarczyka. Piosenkarz zaprezentował indurczanom repertuar patriotyczny i był wielokrotnie wzywany na bis, a refren wykonanej przez niego piosenki Jana Pietrzaka „Żeby Polska była Polską” wszyscy obecni śpiewali razem.

Zakończyło się spotkanie wspólnym śpiewaniem kolęd.

Karolina Ignatowicz z Indury

Polacy z Indury, Kopciówki, Odelska i Starej Dębowej w sobotę, 24 stycznia, zebrali się w Indurze na spotkaniu przy opłatku, zorganizowanym przez miejscowy oddział Związku Polaków na Białorusi. [caption id="attachment_8071" align="alignnone" width="480"] Przemawia konsul generalny RP w Grodnie Andrzej Chodkiewicz[/caption] Na opłatek do Indury zawitali także goście

Białoruscy katolicy oburzeni oświadczeniem pełnomocnika ds. religii i narodowości Leanida Hulaki, który 22 stycznia stwierdził publicznie, iż księża z Polski wtrącają się do polityki, zbierają podpisy pod listem otwartym do władz.

Hulaka_Kondrusiewicz_str

Arcybiskup Tadeusz Kondrusiewicz i Leanid Hulaka

Wierni Kościoła katolickiego na Białorusi rozpoczęli zbiórkę podpisów pod listem otwartym do władz kraju. Napisali w nim, że krytyka bez przywołania konkretnych faktów ze strony wysoko postawionego urzędnika państwowego, obraża wierzących, ich duszpasterzy oraz ich uczucia religijne.

Jak napisali w liście, podobnymi wypowiedziami, Leanid Hulaka wnosi niezgodę w stosunkach między państwem a Kościołem katolickim i pogłębia różnicę między konfesjami na Białorusi – informuje portal krynitsa.info.

Przypomnijmy, 22 stycznia pełnomocnik ds. religii i narodowości Leanid Hulaka powiedział, że „niektórzy księża z Polski próbują angażować się w politykę. Nie podoba się im nasz kraj, nasze prawo, nasze władze. W takich przypadkach, nie zgadzamy się na przedłużenie im pobytu w naszym kraju (…) Księża powinni zajmować się tylko tymi sprawami, dla których zostali zaproszeni do kraju, dzięki którym tu przyjechali i podpisywali umowy ze związkami wyznaniowymi”.

„A tak nawiasem mówiąc, w seminarium w Grodnie uczy się tylko 27 kleryków, w Pińsku -19, przy czym w 2014 roku wstąpiło tam odpowiednio 2 i 3 osoby. Odnoszę wrażenie, że kierownictwo Kościoła katolickiego nie jest zainteresowane szkoleniem swoich kadr”- powiedział kilka dni temu Hulaka.

Znadniemna.pl za Kresy24.pl/krynitsa.info

Białoruscy katolicy oburzeni oświadczeniem pełnomocnika ds. religii i narodowości Leanida Hulaki, który 22 stycznia stwierdził publicznie, iż księża z Polski wtrącają się do polityki, zbierają podpisy pod listem otwartym do władz. [caption id="attachment_7942" align="alignnone" width="480"] Arcybiskup Tadeusz Kondrusiewicz i Leanid Hulaka[/caption] Wierni Kościoła katolickiego na Białorusi rozpoczęli

Dziecięcy zespół wokalny „Jutrzenka” z Iwia zdobył Grand Prix dorocznego już XII Dekanalnego Festiwalu Kolęd i Pastorałek „GLORIA IN EXCELSIS DEO”. Festiwal, którego duszą i niezmiennym organizatorem jest miejscowy proboszcz ksiądz dziekan Jan Gawecki, zgromadził w niedzielę, 25 stycznia, około 180 artystów w wieku od 5 do 18 lat.

Festiwal_Iwie_msza_sw

Redaktor portalu catholic.by ks. Jerzy Martinowicz i ksiądz dziekan Jan Gawecki podczas Mszy świetej przed Festiwalem

Koncert konkursowy trwał ponad cztery godziny, ale sala Iwiejskiego Domu Kultury była wypełniona po brzegi do samego końca Festiwalu. Artyści rywalizowali w trzech przedziałach wiekowych, jako „soliści”, „duety, trio i kwartety”, a także w kategorii najbardziej prestiżowej – „zespoły”. Właśnie w tej ostatniej został przyznany ufundowany przez Związek Polaków na Białorusi Grand Prix – wyjazd na kolonie letnie do Polski.

Festiwal_Iwie_publicznosc

Wypełniona po brzegi sala Iwiejskiego Domu Kultury

Wśród innych fundatorów nagród Festiwalu byli: Iwiejski Rejonowy Komitet Wykonawczy, Konsulat Generalny RP w Grodnie, miejscowi przedsiębiorcy, a nawet fundatorzy, wolący zachować incognito.

Festiwal_Iwie_przedstawiciel_wladz

Przemawia przewodniczący Iwiejskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego Aleksander Bułak

Wśród gości honorowych święta piosenki wychwalającej Boga byli: ksiądz biskup pomocniczy Archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej Jerzy Kasabucki, konsul generalny RP w Grodnie Andrzej Chodkiewicz, szef rejonu iwiejskiego Aleksander Bułak ze swoim zastępcą Aleksandrem Romaniukiem, redaktor portalu Catholic.by ks. Jerzy Martinowicz oraz delegacja Związku Polaków na Białorusi na czele z kierowniczką Działu Kultury ZPB Weroniką Szarejko. To właśnie członkinie delegacji ZPB Weronika Szarejko i Grażyna Abramienko weszły w skład jury Festiwalu, którego przewodniczącą została siostra salezjanka Irena Barcewicz.

Festiwal_Iwie_Gawecki_biskup

Ksiądz biskup pomocniczy Archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej Jerzy Kasabucki i ksiądz dziekan Jan Gawecki

Jury miało niełatwy orzech do zgryzienia, oceniając występy uczestników festiwalu.

Festiwal_Iwie_jury

Jury Festiwalu

Jednym z najbardziej wzruszających był występ 7-letniej parafianki z parafii Najświętszej Maryi Panny w Trabach Anastazji Gurankowej, dziewczynki niewidomej od urodzenia, która niezwykle pięknie zaśpiewała białoruską piosenkę „Nocka cicha zorzysta ”, akompaniując samej sobie na elektronicznym fortepianie.

Festiwal_Iwie_slepa_dziewczynka

Gra i śpiewa Anastazja Gurankowa

Nie mniej przejmujący był występ najmłodszego uczestnika Festiwalu z trabskiej parafii – 5-letniego Marukasa Aszmantusa, który wykonał po polsku kolędę „Gdy śliczna Panna”.

Festiwal_Iwie_Marukas_Aszmantus

Najmłodszy uczestnik Festiwalu – Marukas Aszmantus

Każdy zespół, kwartet, trio, duet, czy solista dawał z siebie wszystko na scenie Iwiejskiego Domu Kultury, śpiewając, jak zauważyli goście Festiwalu, przede wszystkim sercem.

Festiwal_Iwie_Subotnickie_Sniezynki_01

Zespół „Subotnickie Śnieżynki”

– Każdy, kto pojawił się dzisiaj na scenie, jest zwycięzcą – mówił organizator wydarzenia kulturalno-religijnego ksiądz dziekan Jan Gawecki, dodając, że regulamin przewiduje, niestety, przyznanie miejsc wykonawcom w każdej z kategorii konkursowych.

Festiwal_Iwie_Anastazja_Andrzej_Lopata

Anastazja i Andrzej Łopata

Jury wytypowało zwycięzców w następujących kategoriach:

„Soliści”:

Festiwal_Iwie_Antonina_Jakowiec

Śpiewa Antonina Jakowiec

Wiek do 8 lat: Antonina Jakowiec z Iwia, za wykonanie „Festiwalowej Kolędy”

Festiwal_Iwie_Polina_Pirog

Śpiewa Antonina Pirog

Wiek 9-13 lat: Polina Pirog z Juraciszek za piosenkę „Znak Pokoju”.

Festiwal_Iwie_Oksana_szambecka

Śpiewa Oksana Szambecka

Wiek 14-18 lat: Oksana Szambecka z Iwia za piosenkę „Nie było miejsca”.

„Duety, Trio, kwartety”:

Festiwal_Iwie_kwartet

Kwartet z Juraciszek

Kwartet z Juraciszek w składzie: Maria Baranowa, Tatiana Kanarska, Anastazja Ciereszko, Juliana Kuczuk.

Festiwal_Iwie_Angelina_Elzbieta_Juchniewicz

Duet z Lipniszek

Duet z Lipniszek w składzie: Angelina i Elżbieta Juchniewicz

„Zespoły i chóry” (nagrody – za I miejsce – ufundowana przez władze Iwia wycieczka do Mińska ze zwiedzeniem archikatedry i Muzeum Wielkiej Wojny Ojczyźnianej; Grand Prix – ufundowane przez ZPB kolonie letnie w Polsce):

Festiwal_Iwie_Lazdunskie_Promienczyki

Zespół „Łazduńskie promieńczyki”

Pierwsze miejsce: zespół „Łazduńskie promieńczyki” z parafii Łazduny

Festiwal_Iwie_Jutrzenka

Zespól „Jutrzenka”

Grand Prix: zespól „Jutrzenka” z Iwia.

Festiwal_Iwie_Jezusowe_Nutki

Zespół „jezusowe Nutki”

Festiwal_Iwie_zespol_Oremus

Festiwal_Iwie_zespol

W czasie, kiedy jury głowiło się nad wytypowaniem zwycięzców i laureatów Festiwalu, na scenę wychodzili artyści, występujący poza konkursem ze Smorgoni, Oszmian i Lidy. Talentem muzycznym popisał się też organizator i „dusza festiwalu”, jak nazywają go miejscowi mieszkańcy, ksiądz dziekan Jan Gawecki. Wykonał on pod gitarę pieśń pt. „Tysiące promieni”, zbierając bodaj największy tego wieczoru aplauz publiczności.

Festiwal_Iwie_Gawecki

Śpiewa ksiądz dziekan Jan Gawecki

Z właściwą sobie skromnością ksiądz Jan niedużo mówił o swoim osobistym wysiłku na rzecz organizacji tak doniosłego wydarzenia, jakim jest doroczny Dekanalny Festiwal Kolęd i Pastorałek „GLORIA IN EXCELSIS DEO” w Iwiu. Starał się podkreślić wkład innych. – Pan Bóg wysyła do mnie ludzi, którzy chcą ofiarować poczęstunek bądź pamiątkę dla każdego uczestnika Festiwalu – mówił iwiejski proboszcz, zaznaczając, iż żaden z uczestników nie odejdzie z Festiwalu bez nagrody, gdyż na tym Festiwalu nie ma przegranych.

Festiwal_Iwie_biskup

Ksiądz biskup pomocniczy Archidiecezji Mińsko-Mohylewskiej Jerzy Kasabucki zachęca do wspólnego wykonania kolędy

O niezwykle wysokim poziomie i znaczeniu Festiwalu dla chwały Bożej i wychowania religijnego dzieci i młodzieży mówił w swoim wystąpieniu ksiądz biskup Jerzy Kasabucki. Hierarcha nawet zachęcił widownię do wspólnego wykonania kolędy „Wśród nocnej ciszy”.

Festiwal_Iwie_biskup_Marukas_Aszmantus

Festiwal_Iwie_nagroda

Festiwal_Iwie_nagroda_01

Festiwal_Iwie_nagroda_04

Trzeba zaznaczyć, że Dekanalny Festiwal Kolęd i Pastorałek „GLORIA IN EXCELSIS DEO” w Iwiu ma wymiar nie tylko artystyczno-religijny, lecz także łączący ludzi niezależnie od narodowości.

Festiwal_Iwie_nagroda_02

Festiwal_Iwie_nagroda_03

W konkursie i poza konkursem publiczność miała okazję wysłuchać utworów ku chwale Boga w czterech językach: polskim, białoruskim, rosyjskim i litewskim.

Festiwal_Iwie_final

Cieszy nas, że język polski brzmiał ze sceny Iwiejskiego Domu Kultury najczęściej, za co dziękował uczestnikom i organizatorom Festiwalu także konsul generalny RP w Grodnie Andrzej Chodkiewicz.

Znadniemna.pl

Dziecięcy zespół wokalny „Jutrzenka” z Iwia zdobył Grand Prix dorocznego już XII Dekanalnego Festiwalu Kolęd i Pastorałek „GLORIA IN EXCELSIS DEO”. Festiwal, którego duszą i niezmiennym organizatorem jest miejscowy proboszcz ksiądz dziekan Jan Gawecki, zgromadził w niedzielę, 25 stycznia, około 180 artystów w wieku od

Związek Polaków na Białorusi i Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach organizują Konkurs „MISTRZ ORTOGRAFII 2015”, który odbędzie się w dniach 28 – 29 marca 2015r w siedzibie Związku Polaków na Białorusi w Grodnie.

Mistrz_ortografii_logo

Cele konkursu:
• rozwijanie zainteresowań językiem ojczystym
• uwrażliwienie na zasady poprawnej pisowni
• posługiwanie się poprawną polszczyzną
• wyrobienie nawyku samokontroli ortograficznej
• uczenie „zdrowej rywalizacji» i ponoszenia ewentualnej porażki

Konkurs jest organizowany w dwóch kategoriach wiekowych: 6-8kl, 9-11kl.

Zwycięzca konkursu w kategorii 9-11kl, zostanie przyjęty bez egzaminów na Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach.

Zdobywcy I miejsca, II miejsca i III miejsca w obu kategoriach otrzymają nagrodę w postaci tygodniowej wycieczki do Rzymu.

Na zgłoszenie uczniów do Konkursu czekamy do 15 marca 2015 roku.

Informacji szczegółowych udziela – Andżelika Borys, organizator Konkursu

Kontakt:

e-mail: [email protected]

Tel.: (152) 77-32-50

Znadniemna.pl

Związek Polaków na Białorusi i Uniwersytet Przyrodniczo-Humanistyczny w Siedlcach organizują Konkurs „MISTRZ ORTOGRAFII 2015”, który odbędzie się w dniach 28 – 29 marca 2015r w siedzibie Związku Polaków na Białorusi w Grodnie. Cele konkursu: • rozwijanie zainteresowań językiem ojczystym • uwrażliwienie na zasady poprawnej pisowni • posługiwanie się poprawną

Około stu działaczy Oddziału Związku Polaków na Białorusi w Wołkowysku wraz z gośćmi z Grodna, Wrocławia i Częstochowy gościła 24 stycznia na balu karnawałowym prezes wołkowyskiego oddziału ZPB Maria Tiszkowska.

Karnawal_Wolkowysk_017

Wstęp na wystrojoną odświętnie z okazji karnawałowego przyjęcia salę jednej z wołkowyskich restauracji był dozwolony tylko w strojach karnawałowych. Tym, kto z różnych przyczyn nie mógł zachować incognito, organizatorzy imprezy tuż przy wejściu wręczali zabawne nakrycia głowy w kształcie niedużych kołpaków bądź koron. Namiastki przebrania karnawałowego wprowadzali gości w atmosferę zabawy i nie sprzyjali wygłoszeniu nudnych przemówień.

Karnawal_Wolkowysk_016

Gospodyni przyjęcia Maria Tiszkowska ciepło przywitała konsula RP w Grodnie Wojciecha Skrobisza oraz delegacje: centrali Związku Polaków na Białorusi na czele z przewodniczącą Rady Naczelnej ZPB Andżeliką Borys, parafii Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej na czele z księdzem proboszczem Ryszardem Umańskim oraz Stowarzyszenia „Odra-Niemen” z Wrocławia na czele z prezes Iloną Gosiewską.

Karnawal_Wolkowysk_015

Maria Tiszkowska, prezes oddziału ZPB w Wołkowysku

Goście z Polski życzyli sobie i obecnym beztroskiej zabawy i szampańskiego nastroju, dziękując za to, że przybywając na Białoruś z różnych, czasem odległych od Wołkowyska miejsc, mają okazję spędzić ten wieczór z rodakami.

Karnawal_Wolkowysk_012

Przemawia ksiądz Ryszard Umański

Ksiądz Ryszard Umański zachęcił Polaków z Wołkowyska do odwiedzania Jasnej Góry, a członek delegacji z Częstochowy, prezes Stowarzyszenia „Towarzystwo Patriotyczne Kresy” Włodzimierz Skalik zapewnił, że każdy, kto ma zamiar odwiedzić Częstochowę, może zwracać się do niego po pomoc w organizacji noclegu i pobytu.

Karnawal_Wolkowysk_014

Dziękując za zaproszenie na bal, do realizacji wspólnych projektów z Oddziałem ZPB w Wołkowysku zachęcała obecnych prezes Stowarzyszenia „Odra-Niemen” Ilona Gosiewska.

Karnawal_Wolkowysk_010

Przemawia Ilona Gosiewska, prezes Stowarzyszenia „Odra-Niemen”

Życzenia wszelkiej pomyślności w Nowym 2015 Roku w imieniu konsula generalnego RP w Grodnie Andrzeja Chodkiewicza przekazał Polakom Wołkowyska konsul Wojciech Skrobisz.

Karnawal_Wolkowysk_013

Przemawia konsul Wojciech Skrobisz

Po przemówieniach gości pod dźwięki polskiej muzyki ruszyła zabawa, podczas której nie zabrakło tańców i występów miejscowych talentów. Ogromne wrażenie, zwłaszcza na gościach z Polski, sprawił występ działacza ZPB z podwołkowyskich Wierejek Piotra Grzymajło. Młody człowiek, akompaniując sobie na gitarze, zaśpiewał białoruską piosenkę „Baćka Nioman” (o miłości do kraju ojczystego i rzeki Niemen), przebój zespołu Lady Pank „Stacja Warszawa” oraz hit wszechczasów autorstwa Czesława Niemena „Dziwny jest ten świat”. Po ostatnich dźwiękach piosenki Niemena sala wybuchła aplauzem, którego pozazdrościłby Piotrowi Grzymajło niejeden zawodowy artysta.

Karnawal_Wolkowysk_05

Śpiewa Piotr Grzymajło

Karnawal_Wolkowysk_06

Karnawal_Wolkowysk_08

Karnawal_Wolkowysk_09

Jerzy Czupreta i Maria Tiszkowska

Karnawal_Wolkowysk_01

– To niesamowite, jakie macie talenty – podzielił się z nami wrażeniem od występu młodego Polaka z Wierejek prezes częstochowskiego Stowarzyszenia „Towarzystwo Patriotyczne Kresy” Włodzimierz Skalik.

Karnawal_Wolkowysk_011

Przemawia Włodzimierz Skalik

Karnawal_Wolkowysk

Karnawal_Wolkowysk_03

Przyznał, że uczucie, przepełniające go po wysłuchaniu „Dziwny jest ten świat” w wykonaniu Piotra Grzymajło, jest głębsze niż ktoś mógłby wyobrazić, gdyż przed przybyciem na bal karnawałowy do Wołkowyska delegacja z Częstochowy odwiedziła małą ojczyznę Czesława Niemena – Stare Wasiliszki, w których zwiedziła dom rodzinny wybitnego polskiego muzyka i zapoznała się z ekspozycją mieszczącego się tam Muzeum Czesława Niemena – jedynego na świecie, jak zapewniał kustosz, muzeum muzyka rockowego.

Delegacja_Czestochowy_Niemen_01

Czesław Niemen

Delegacja_Czestochowy_Niemen_05

Delegacja z Częstochowy w Domu-muzeum w Wasiliszkach

Delegacja_Czestochowy_Niemen_04

Delegacja_Czestochowy_Niemen_03

Delegacja_Czestochowy_Niemen_02

Ksiądz Ryszard Umański

 

Znadniemna.pl

Około stu działaczy Oddziału Związku Polaków na Białorusi w Wołkowysku wraz z gośćmi z Grodna, Wrocławia i Częstochowy gościła 24 stycznia na balu karnawałowym prezes wołkowyskiego oddziału ZPB Maria Tiszkowska. Wstęp na wystrojoną odświętnie z okazji karnawałowego przyjęcia salę jednej z wołkowyskich restauracji był dozwolony tylko

Skip to content