logo
mobile-logo
HomeStandard Blog Whole Post (Page 101)
Historia, Z-SUPERNEWS

79 lat temu  w nocy z 6 na 7 lipca 1944 roku, oddziały Armii Krajowej okręgów wileńskiego i nowogródzkiego rozpoczęły operację Ostra Brama, która polegała na podjęciu walki o wyzwolenie Wilna spod niemieckiej okupacji. Kilkudniowe zmagania prowadzone wspólnie z Armią Czerwoną doprowadziły do oswobodzenia Wilna, w czym żołnierze Armii Krajowej mieli swój znaczący udział. 

Okręgi Wileński i Nowogródzki AK wystawiły do walki o Wilno ok. 10 tys. żołnierzy, wyłącznie piechoty i kawalerii. Całością operacji dowodził „Gen. Wilk”, ppłk Aleksander Krzyżanowski. Niemcy wprowadzili do walki, oprócz piechoty i artylerii w sile ok. 17 tys. żołnierzy, także broń pancerną i siły lotnicze.

Rozkaz o operacji „Ostra Brama” podpisał 26 czerwca ppłk Krzyżanowski. Dokument określał kierunki natarcia poszczególnych zgrupowań AK na niemieckie linie obronne. Polacy mieli zaatakować Wilno zanim dotrze tam Armia Czerwona.

13 lipca żołnierze AK o świcie wywiesili na Górze Zamkowej biało-czerwoną flagę, jednak po kilku godzinach żołnierze sowieccy zastąpili ją czerwonym sztandarem. Wraz z upływem dnia siły niemieckie kurczyły się. Najcięższe walki trwały w okolicach Góry Bouffałowej, w Ogrodzie Botanicznym i w rejonie więzienia na Łukiszkach. Gdy 13 lipca walka o Wilno dobiegła końca, Polacy w mieście (ponad połowa mieszkańców Wilna mówiła po polsku) przeżyli radosną chwilę wolności. Zdaniem historyków straty poszczególnych stron w operacji są trudne do oszacowania. Podaje się jednak, że Rosjanie, w ciągu kilku dni, stracili ok. 5 tys. osób, Niemcy – ok. 3-4 tys., a Polacy co najmniej 550 żołnierzy.

Bitwa o Wilno miała istotne znaczenie dla Polaków, Rosjan i Niemców. Polacy chcieli odzyskać jedno z najważniejszych miast dawnej Rzeczpospolitej; Rosjanie chcieli utrzymać zagarnięte miasto – w 1939 roku przekazali je Litwie, ale już rok później Litwa, wraz Łotwą i Estonią, weszła w skład ZSRR; dla Niemców Wileńszczyzna była ważnym ośrodkiem miejskim, leżącym w pobliżu Prus Wschodnich.

Historycy oceniają, że w starciach na Wileńszczyźnie Armia Krajowa dała dowód swojej obecności i determinacji, jednak z militarnego punktu widzenia operacja „Ostra Brama” okazała się działaniem nie w pełni udanym. Operacja „Ostra Brama” rozpadła się na kilka, nieskoordynowanych w czasie, odrębnych działań. Oddziały AK nie były militarnie tak silne jak regularne oddziały armii niemieckiej i sowieckiej – i dlatego starcie pomiędzy tymi dwiema rozstrzygnęło o ostatecznym rezultacie walki.

Dzień po wyzwoleniu miasta Sowieci zgodzili się na utworzenie z oddziałów AK Okręgów Wileńskiego i Nowogródzkiego samodzielnej jednostki. Miała ona, pod dowództwem polskim, wchodzić w skład 3. Frontu Białoruskiego. Armia Czerwona obiecała też Polakom zapewnić uzbrojenie, wyposażenie i wyżywienie. Wkrótce sztab 3. Frontu Białoruskiego zaprosił ppłk. Krzyżanowskiego na odprawę w Boguszach. Tam też strony miały uzgodnić szczegóły utworzenia z oddziałów AK nowej jednostki. Po przybyciu na miejsce „Wilk” został jednak aresztowany i uwięziony. Wkrótce podobnie postąpiono z innymi żołnierzami i oficerami AK – część z nich trafiła do więzień, a część na Syberię.

 Znadniemna.pl, na zdjęciu:  Wspólny patrol żołnierzy Armii Czerwonej i Armii Krajowej w Wilnie, w lipcu 1944 roku, źródło: Commons.wikimedia.org

0 Comments

79 lat temu  w nocy z 6 na 7 lipca 1944 roku, oddziały Armii Krajowej okręgów wileńskiego i nowogródzkiego rozpoczęły operację Ostra Brama, która polegała na podjęciu walki o wyzwolenie Wilna spod niemieckiej okupacji. Kilkudniowe zmagania prowadzone wspólnie z Armią Czerwoną doprowadziły do oswobodzenia Wilna,

Religia, Z-SUPERNEWS, Ziemia Mińska

O zniszczeniu przez członków Komunistycznej Partii Białorusi krzyża, upamiętniającego katolickiego duchownego, działacza białoruskiego odrodzenia narodowego z początku XX stulecia ks. Wincentego Godlewskiego, poinformowała znana popularyzatorka ruskiego mira z Grodna Olga Bondariewa.

Ruska działaczka obwiniła śp. księdza Godlewskiego, który zginął w obozie zagłady w Małym Trościeńcu z rąk niemieckich nazistów w wigilię Bożego Narodzenia 1942 roku,  o to, że miał kolaborować ze swoimi oprawcami. W swoim kanale na Telegramie Bondariewa podziękowała komunistom, którzy przyczynili się do zbezczeszczenia miejsca pamięci gratulując z imienia kilkunastu osobom, które popełniły akt świętokradztwa. Według Bondariewej w ten sposób przyczynili się oni do walki z „rehabilitacją nazizmu”.

Ksiądz Wincenty Godlewski  to urodzony w Suryczach koło Wołkowyska duchowny rzymskokatolicki narodowości białoruskiej, który jako jeden z pierwszych duchownych zaczął odprawiać nabożeństwa w języku białoruskim. Będąc białoruskim patriotą i działaczem odrodzeniowym  ks. Wincenty Godlewski pozostawił po sobie ślad jako białoruski wydawca, publicysta, dziennikarz i polityk narodowy, a także – historyk Kościoła.

Działalność księdza na rzecz białoruskiego odrodzenia nie podobała się władzom międzywojennej Polski. W latach 20. minionego stulecia duchowny był dwukrotnie aresztowany pod zarzutem prowadzenia  „agitacji rewolucyjnej” i skazany na dwa lata pozbawienia wolności. Podczas odbywania kary w  warszawskim więzieniu na Rakowieckiej ksiądz napisał jedyny w tamtych czasach podręcznik z historii wczesnego chrześcijaństwa w języku białoruskim. Po wyjściu z więzienia duchowny kontynuował działalność pisarsko-wydawniczą. Spod jego pióra wyszedł szereg publikacji o historii katolicyzmu. Ukazało się także tłumaczenie na język białoruski „Nowego Testamentu”.

Jeszcze przed wybuchem II wojny światowej ks. Wincenty Godlewski założył białoruską organizację polityczną o charakterze chadeckim i narodowym o nazwie Białoruski Front Narodowy.

W czasach wojny białoruski duchowny był proboszczem kościoła pw. Św. Szymona i Heleny w Mińsku, a także jedynym  w okupowanej białoruskiej stolicy księdzem katolickim. Swoje stanowisko i status duchowny wykorzystywał do organizowania antynazistowskiego i probiałoruskiego ruchu oporu. Założył też siatkę białoruskojęzycznego nauczania, która działała nie tylko w stolicy, ale też w oddalonych od niej regionach kraju.

Ta działalność katolickiego księdza została zauważona przez niemiecką władzę okupacyjną i w Wigilię Bożego Narodzenia, 24 grudnia 1942 roku, katolicki proboszcz został aresztowany przez Gestapo i poddany torturom.  Zginął katolicki duchowny, będący wybitnym przedstawicielem białoruskiego odrodzenia narodowego XX stulecia w  prowadzonym przez niemieckich nazistów w podmińskiej miejscowości Mały Trościeniec obozie zagłady.

W 2008 roku na terenie byłego nazistowskiego obozu staraniami białoruskiego krajoznawcy Aleksandra Biełego, znanego naszym czytelnikom z publikacji na portalu Znadniemna.pl, został ustanowiony krzyż, upamiętniający śp. ks. Wincentego Godlewskiego.

Podczas porządkowania terenu byłego obozu zagłady krzyż został wyjęty i przekazany do kościoła pw. Trójcy Świętej na Złotej Górce  w Mińsku. W 2019 roku upamiętnienie  katolickiego księdza zostało poświęcone przez biskupa pomocniczego archidiecezji mińsko-mohylewskiej Jerzego Kosobuckiego.

Po zniszczeniu przez białoruskich komunistów poświęconego przez biskupa Kosobuckiego krzyża, adeptka ruskiego mira z Grodna Olga Bondariewa  w zjadliwej formie wypomniała katolickiemu  hierarsze fakt upamiętnienia ofiary niemieckiego nazizmu i zasugerowała, że działał wówczas na rzecz „rehabilitacji nazizmu”.

Znadniemna.pl na podstawie Telegram, Zerkalo.io, na zdjęciu: Krzyż upamiętniający ks. Wincentego Godlewskiego przed zniszczeniem przez białoruskich komunistów, fot.: Catholic.by

 

0 Comments

O zniszczeniu przez członków Komunistycznej Partii Białorusi krzyża, upamiętniającego katolickiego duchownego, działacza białoruskiego odrodzenia narodowego z początku XX stulecia ks. Wincentego Godlewskiego, poinformowała znana popularyzatorka ruskiego mira z Grodna Olga Bondariewa. Ruska działaczka obwiniła śp. księdza Godlewskiego, który zginął w obozie zagłady w Małym Trościeńcu z

Białoruś, Społeczeństwo, Z-SUPERNEWS

Białoruscy obrońcy praw człowieka coraz częściej dowiadują się o problemach, jakie spotykają podczas przekroczenia białoruskiej granicy posiadaczy Kart Polaka.  Pod groźbą aresztu są oni zmuszani do podpisywania pisemnej rezygnacji z dokumentu, adresowanej  do polskiego konsula, bezpośrednio w trakcie odprawy granicznej.

Według Centrum  Obrony Praw Człowieka „Wiasna” znane są już dziesiątki przypadków zmuszania posiadaczy Kart Polaka do zrzeczenia się dokumentu, na podstawie którego otrzymali oni polską wizę.

Pogranicznicy  identyfikują posiadaczy Kart Polaka po widniejącym  na wizie wpisie o celu jej wydania. W przypadku wydawania wizy na podstawie Karty Polaka  w rubryczce „cel wydania” widnieje numer „24”.

Obywatel Białorusi, posiadający w paszporcie taką wizę, zostaje przez funkcjonariusza Straży Granicznej kierowany na rozmowę z obecnym w punkcie granicznym przedstawicielem KGB. Ten z kolei zaczyna przekonywać białoruskiego Polaka, aby ten dobrowolnie zrezygnował z dokumentu, który na Białorusi jest postrzegany,  nie jako „potwierdzenie przynależności do Narodu Polskiego”, lecz przede wszystkim jako potwierdzenie braku lojalności jego posiadacza względem panującego w kraju reżimu politycznego. Funkcjonariusz KGB proponuje obywatelowi białoruskiemu o polskiej samoidentyfikacji narodowej, podpisać rezygnację z Karty Polaka w jego obecności, czyli w punkcie granicznym.

Jak  informują obrońcy praw człowieka z „Wiasny” na podstawie relacji obywateli, którzy doświadczyli opisanej procedury, w przypadku odmowy podpisania zrzeczenia się Karty Polaka, jej posiadaczowi daje się do zrozumienia, że za upartość może zapłacić trafieniem do aresztu.

 Znadniemna.pl za T.me/viasna96/20224, fot.: Gov.pl

0 Comments

Białoruscy obrońcy praw człowieka coraz częściej dowiadują się o problemach, jakie spotykają podczas przekroczenia białoruskiej granicy posiadaczy Kart Polaka.  Pod groźbą aresztu są oni zmuszani do podpisywania pisemnej rezygnacji z dokumentu, adresowanej  do polskiego konsula, bezpośrednio w trakcie odprawy granicznej. Według Centrum  Obrony Praw Człowieka „Wiasna”

Kultura, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

Romuald Mieczkowski, wybitny polski literat z Wilna, był 4 lipca gościem wieczoru z cyklu „Bursztyny Literatury”, które co miesiąc organizuje i prowadzi w Literacka Restaurant & Wine Bar na ulicy Mariackiej w Gdansku Tomasz Snarski, trójmiejski adwokat, poeta i nauczyciel akademicki o wileńskich korzeniach.

Bohater wieczoru Romuald Mieczkowski, wileński literat, poeta i wydawca

Organizator i prowadzący cyklu „Bursztyny Literatury” w Gdańsku Tomasz Snarski i gość z Wilna – literat Romuald Mieczkowski

Romuald Mieczkowski jest literatem i poetą, którego poezję podziwiał polski noblista Czesław Miłosz. O zażyłych stosunkach między noblistą, a poetą z Wilna świadczy odręcznie napisana przez Miłosza dedykacja, adresowana Romualdowi Mieczkowskiemu w 1992 roku.

Świadectwo przyjaźni poetów – noblisty oraz literata z Wilna – zdobi obecnie kameralną salkę w kawiarni na Mariackiej, w której odbywają się co miesiąc „Bursztyny Literatury”. Natomiast ściany wspomnianej salki zdobią fotografie uwieczniające Czesława Miłosza, wśród których na jednej, zrobionej przez Romualda Mieczkowskiego w Wilnie, widać aż trzech noblistów literackich XX stulecia – Wisławę Szymborską, Czesława Miłosza oraz gdańszczanina Guentera Grassa.

Dedykacja pozostawiona przez Czesława Miłosza Romualdowi Mieczkowskiemu, zdobiąca obecnie kawiarnię literacką na ul. Mariackiej w Gdańsku

Wybrzmiały podczas spotkania temat przyjaźni jego bohatera z Czesławem Miłoszem, a także zaaranżowana przez noblistę znajomość Romualda Mieczkowskiego z redaktorem paryskiej „Kultury” Jerzym Giedroyciem, stanowiły niesamowite autobiograficzne tło do wierszy, czytanych przez wileńskiego poetę.

Według Romualda Mieczkowskiego ważną, jak nie decydującą, rolę w jego twórczości odgrywa fakt, że mieszka w miejscu przeplatania się różnych kultur, czyli na Wileńszczyźnie. Przykładem tego, jakie znaczenie dla różnych kultur narodowych ma, na przykład, rzeka Niemen, łącząca Białoruś, Litwę oraz rosyjską enklawę ze stolicą w Królewcu, jest wiersz autorstwa gościa „Bursztynów Literatury”, rozpoczynający się od białoruskiego poetyckiego uczłowieczenia Niemna, zwanego przez Białorusinów „Baćka Nioman”.

Najnowsze książki autorstwa Romualda Mieczkowskiego

Zachęcamy do zapoznania się ze wspomnianym dziełem literackim:

Baćka Nioman – Tėvas Nemunelis –

Niemnie ponad wszystkie domowe rzeki

płynące po polsku

po litewsku

po białorusku

i czasem po rusku

Różnie zwą ciebie z twoich brzegów

różne języki słyszałeś nieraz i naraz

a treść życia od wieków była jednakowa

tak samo jak i rola twoja –

Obfitością wód gasić pragnienie narodów

pośród wzajemnego niespełnienia.

Narody i kultury wywodzące się z Wielkiego Księstwa Litewskiego (WKL) stanowią podstawową inspirację dla twórczości Romualda Mieczkowskiego. Wyróżniający WKL tygiel narodowo-kulturowy jest także kluczem do polityki redakcyjnej wydawanego przez wileńskiego poetę od ponad trzydziestu lat kulturalno-publicystycznego kwartalnika „Znad Wilii”.

Spotkanie z Romualdem Mieczkowskim, które odbyło się w ramach cyklu „Bursztyny Literatury” zaszczycił obecnością między innymi: wicemarszałek Senatu RP Bogdan Borusewicz, reprezentant Konsulatu Honorowego Republiki Litewskiej w Gdańsku oraz przedstawiciele środowisk twórczych z Trójmiasta.

Gościem spotkania z wileńskim poetą był wicemarszałek Senatu RP Bogdan Borusewicz

Wspólne foto pamiątkowe uczestników spotkania z Romualdem Mieczkowskim(pośrodku w dolnym rzędzie ) w ramach cyklu „Bursztyny Literatury” w Gdańsku

Znadniemna.pl

0 Comments

Romuald Mieczkowski, wybitny polski literat z Wilna, był 4 lipca gościem wieczoru z cyklu „Bursztyny Literatury”, które co miesiąc organizuje i prowadzi w Literacka Restaurant & Wine Bar na ulicy Mariackiej w Gdansku Tomasz Snarski, trójmiejski adwokat, poeta i nauczyciel akademicki o wileńskich korzeniach. [caption id="attachment_61621"

Białoruś, Społeczeństwo, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

Mieszkającym w Polsce obywatelom Białorusi jest już łatwiej uzyskiwać polskie dokumenty podróży dla cudzoziemca. Zmiany w przepisach prawa wprowadziły dwa rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji, które weszły w życie 1 lipca 2023 roku.  Na mocy tych rozporządzeń obywatele białoruscy zostali m.in. zwolnieni z obowiązku uiszczenia opłaty za wydanie polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca.

Na podstawie rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z 28 czerwca 2023 r. w sprawie obywatelstw, w przypadku posiadania których nie pobiera się opłaty za wydanie polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca, obywatele białoruscy zostali zwolnieni z obowiązku uiszczenia opłaty za wydanie polskiego dokumentu podróży dla cudzoziemca (obecnie to 350 zł). Zwolnienie ma charakter bezterminowy i będzie obowiązywać tak długo, jak w mocy będzie pozostawać rozporządzenie.

W przypadku gdy obywatel Białorusi złożył już wniosek o wydanie dokumentu, dokonał stosownej opłaty i do 30 czerwca 2023 r. dokument nie został wydany (data wydania jest umieszczana w samym dokumencie), wówczas zostanie ona zwrócona przez wojewodę (na podstawie przepisu art. 236a ustawy o cudzoziemcach), któremu opłata została uiszczona. Jeżeli zaś dokument został wydany przed 1 lipca 2023 r., opłata nie będzie zwracana.

Więcej szczegółów, dotyczących procedury wydawania polskiego dokumentu podróży Białorusinom znajdziecie Państwo TUTAJ.

Znadniemna.pl za Prawo.pl

0 Comments

Mieszkającym w Polsce obywatelom Białorusi jest już łatwiej uzyskiwać polskie dokumenty podróży dla cudzoziemca. Zmiany w przepisach prawa wprowadziły dwa rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji, które weszły w życie 1 lipca 2023 roku.  Na mocy tych rozporządzeń obywatele białoruscy zostali m.in. zwolnieni z obowiązku

Białoruś, Religia, Z-SUPERNEWS

Rzeźba Zbawcy cierpiącego na krzyżu ma około 250 lat, została wykonana z drewna i cudownie przetrwała wojny, burze, pożogi oraz inne kataklizmy ostatnich stuleci w przydrożnej kapliczce we wsi Niesutycze, w rejonie nowogródzkim na Białorusi.

Białoruskiportal katolicki Katolik.life informuje, że białoruscy specjaliści w dziedzinie restauracji dzieł sztuki zakończyli już renowację oraz konserwację przypadkowo znalezionej w Niesutyczach rzeźby. Figura Zbawcy przez stulecia zdobiła wnętrze przydrożnej kapliczki katolickiej, do której przychodzili pomodlić się wierni zarówno katoliccy, jak i prawosławni. Właśnie ci drudzy darzyli figurę Chrystusa szczególną czcią, ubierając ją w ozdobne szaty i dokonując tym samym prymitywnej konserwacji drewnianej rzeźby, która, jak ustalili specjaliści, została wykonana pod koniec XVIII stulecia.

Wygląd kaplicy w Niesutyczach i zdobiącej ją rzeźby Zbawcy przed renowacją, fot.: Katolik.life

Przetrwanie rzeźby mieszkańcy Niesutycz nazywają cudem. Pamiętają bowiem, jak w czasach sowieckich komunistyczna władza planowała zburzyć przydrożną kapliczkę. Te plany przekreślił jednak wybuch II wojny światowej, którą kapliczka i rzeźba też szczęśliwie przetrwały.

Jak ustalili białoruscy specjaliści ds. renowacji i konserwacji drewna znaleziony w Niesutyczach posąg Jezusa Chrystusa, cierpiącego na krzyżu, mógł być wykonany z pnia gruszy około 250 lat temu przez nieznanego mistrza z Włoch, bądź Prus. Zdaniem specjalistów Chrystus ukrzyżowany z Niesutycz jest rzadkim okazem sztuki rzeźbiarskiej, właściwej dla Europy końca XVIII stulecia.

250-letnia rzeźba ukrzyżowanego Zbawcy po renowacji, fot.: Katolik.life

Po odbytej renowacji figura Chrystusa mogłaby zasilić zbiory niejednego muzeum. Z woli mieszkańców i nadzorującego prace restauratorskie proboszcza parafii katolickiej pw. Św. Michała Archanioła w Nowogródku Jerzego Żygarina, cudownie zachowana i odrestaurowana figura Zbawcy powinna wrócić do przydrożnej kapliczki w Niesutyczach. Nastąpi to po tym, jak zakończy się renowacja samej kapliczki.

Znadniemna.pl na podstawie Katolik.life, fot.: Katolik.life

0 Comments

Rzeźba Zbawcy cierpiącego na krzyżu ma około 250 lat, została wykonana z drewna i cudownie przetrwała wojny, burze, pożogi oraz inne kataklizmy ostatnich stuleci w przydrożnej kapliczce we wsi Niesutycze, w rejonie nowogródzkim na Białorusi. Białoruskiportal katolicki Katolik.life informuje, że białoruscy specjaliści w dziedzinie restauracji dzieł

Oświata, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

W Warszawie  rozpoczyna się I Światowy Kongres Edukacji i Nauki Polskiej za Granicą. Wydarzenie odbywa się pod honorowym patronatem Małżonki Prezydenta RP Agaty Kornhauser-Dudy i potrwa od 5 do 9 lipca 2023 roku.

Głównym organizatorem Kongresu jest Instytut Rozwoju Języka Polskiego im. św. Maksymiliana Marii Kolbego. Współorganizatorami wydarzenia są: Kancelaria Prezesa Rady Ministrów, Ministerstwo Edukacji i Nauki, Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ośrodek Rozwoju Polskiej Edukacji za Granicą (ORPEG) oraz Narodowa Agencja Wymiany Akademickiej (NAWA).

Program Kongresu składa się z części merytoryczno-szkoleniowej i kulturalno-edukacyjnej. Przewidziano w nim m. in. panele dyskusyjne, wykłady popularnonaukowe, warsztaty dydaktyczne i szkolenia metodyczne. Odbędą się również spotkania z naukowcami, dydaktykami i ekspertami działającymi na rzecz rozwoju nauki polskiej za granicą i popularyzacji edukacji polskiej i polonijnej w świecie.

Wartością I Światowego Kongresu Edukacji i Nauki Polskiej za Granicą ma być budowanie polskiej wspólnoty oświatowej w świecie, integracja środowisk polonijnych i polskich za granicą, wymiana doświadczeń nauczycieli i naukowców pracujących poza granicami Polski, a także wypracowanie merytorycznych propozycji rozwiązań systemowych, które zostaną przedłożone Ministrowi Edukacji i Nauki.

Do uczestnictwa w Kongresie zaproszone zostały  osoby działające na rzecz edukacji i nauki polskiej za granicą: nauczyciele, liderzy i przedstawiciele organizacji polonijnych, rodzice uczniów oświatowych placówek polonijnych, wolontariusze, przedstawiciele uczelni poza granicami Polski, w strukturach których prowadzone są zajęcia z języka polskiego lub w języku polskim, stypendyści  i lektorzy.

Szczegółowy program wydarzenia i więcej informacji o nim znajdziecie Państwo TUTAJ.

Znadniemna.pl za Irjp.gov.pl, ilustracja: Facebook.com/InstytutKolbego

0 Comments

W Warszawie  rozpoczyna się I Światowy Kongres Edukacji i Nauki Polskiej za Granicą. Wydarzenie odbywa się pod honorowym patronatem Małżonki Prezydenta RP Agaty Kornhauser-Dudy i potrwa od 5 do 9 lipca 2023 roku. Głównym organizatorem Kongresu jest Instytut Rozwoju Języka Polskiego im. św. Maksymiliana Marii Kolbego.

Białoruś, Społeczeństwo, Z-SUPERNEWS

W kanadyjskim Vancouver zakończyła się 30. doroczna sesja Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE, która zaowocowała deklaracją i kilkoma rezolucjami, w tym jedną dotyczącą Białorusi. Uczestnicy potępili niszczenie polskich miejsc pamięci na Białorusi.

Deklaracja zwraca uwagę na „imperialistyczną i kolonialistyczną naturę” Rosji i stwierdza, że dąży ona do „miękkiej aneksji” Białorusi.

Uchwalona podczas obrad deklaracja potępia inwazję Rosji na Ukrainę i „haniebną rolę Białorusi jako współsprawcy” oraz zauważa, że Białoruś „coraz bardziej zbliża się do statusu aktywnej strony wojny”.

Dokument potępia uprowadzenia ukraińskich dzieci i domaga się postawienia przed sądem rosyjskich urzędników zaangażowanych w ten proceder, a także „tych przedstawicieli białoruskiego reżimu, którzy również są zaangażowani w te praktyki”.

OBWE  potępia władze białoruskie za wspieranie i zezwalanie na budowę bazy wojskowej na Białorusi dla Wagner PMC i wzywa kraje OBWE do uznania Wagner PMC i powiązanych z nią grup za organizację terrorystyczną.

OBWE domaga się od Białorusi natychmiastowego zaprzestania wspierania rosyjskiej agresji wojskowej, zaprzestania represji wewnątrz kraju, uwolnienia wszystkich więźniów politycznych, niestosowania tortur i innych form złego traktowania oraz zniesienia kary śmierci.

Oddzielna rezolucja została przyjęta  przez sesję Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE w sprawie niszczenia oraz bezczeszczenia polskich grobów na Białorusi. Wyrażone w niej zostało potępienie niszczenia polskich miejsc pamięci, które znajdują się na terenie Białorusi. Rezolucja podkreśla także potrzebę ochrony polskich grobów na Białorusi przed dalszymi aktami wandalizmu i stwierdza, że celowe niszczenie obiektów kulturowych może stanowić przejaw nienawiści rasowej, religijnej lub kulturowej wobec parlamentarzyści z krajów OBWE domagają się natychmiastowego zaprzestania profanacji grobów, przywrócenia wszystkich zniszczonych miejsc oraz przeprowadzenia dochodzenia w sprawie aktów wandalizmu.

Rezolucja w sprawie wsparcia dla demokratycznej Białorusi wyraża zaniepokojenie pogarszającą się sytuacją w zakresie praw człowieka na Białorusi, potępia „bezprecedensową skalę i rosnącą liczbę aresztowań i zatrzymań w odpowiedzi na pokojowe protesty” oraz zauważa brak niezależnego sądownictwa na Białorusi.

Znadniemna.pl za Kresy24.pl/Reform.by, na zdjęciu: konsul generalny RP w Grodnie Andrzej Raczkowski przy gruzach pomnika na zbiorowej mogile żołnierzy Armii Krajowej w Stryjówce

0 Comments

W kanadyjskim Vancouver zakończyła się 30. doroczna sesja Zgromadzenia Parlamentarnego OBWE, która zaowocowała deklaracją i kilkoma rezolucjami, w tym jedną dotyczącą Białorusi. Uczestnicy potępili niszczenie polskich miejsc pamięci na Białorusi. Deklaracja zwraca uwagę na „imperialistyczną i kolonialistyczną naturę” Rosji i stwierdza, że dąży ona do „miękkiej

Społeczeństwo, Z-SUPERNEWS, Ziemia Grodzieńska

W poniedziałek, 10 lipca, w Sądzie Obwodowym w Grodnie rozpocznie się proces karny nad Pawłem Mażejką, znanym grodzieńskim dziennikarzem i działaczem społecznym, który został aresztowany 30 sierpnia 2022 roku po powrocie z Polski do Grodna.

Chociaż data procesu została wyznaczona, to wciąż nie wiadomo dokładnie, na czym polega zbrodnia, rzekomo popełniona przez dziennikarza, uznawanego przez obrońców praw człowieka za jednego z około półtora tysiąca więźniów politycznych reżimu Aleksandra Łukaszenki.

Z komunikatu sądowego wynika, że Pawłowi Mażejce zarzucane jest „sprzyjanie działalności ekstremistycznej”.

Na czym miałoby to „sprzyjanie” polegać nie ujawniają ani obrońcy oskarżonego, będący związani tajemnicą śledztwa, ani zastraszani przez śledczych krewni dziennikarza.

Przebywająca w Polsce żona Pawła Mażejki Iryna Czarniauka opublikowała na Facebooku fragment ostatniego listu od męża, w którym ten prognozuje, że „długo się nie spotkają” i prosi żonę, aby znalazła właściwe do sytuacji słowa, które wytłumaczą ich synkowi i córce przyczynę, dla której nie mogą widywać się z tatą.

W czasie śledztwa Pawłowi Mażejce pogorszył się stan zdrowia. Był on karany pobytem w karcerze i doznał częściowej utraty ostrości wzroku, co zmusiło dziennikarza do noszenia okularów.

Ponadto więzień polityczny stracił obrońcę – znanego grodzieńskiego adwokata z 26-letnim stażem Aleksandra Biriłowa, którego władze pozbawiły prawa do wykonywania zawodu zarzucając nieposiadanie „wystarczających kwalifikacji”.

Paweł Mażejka jest znany z tego, że był dziennikarzem pierwszej w Grodnie niezależnej białoruskojęzycznej gazety „Pahonia”. Jako jeden z pierwszych przedstawicieli zawodu w historii Białorusi w roku 2002 był skazany za zniesławienie białoruskiego dyktatora Aleksandra Łukaszenki i już wówczas został uznany przez międzynarodową społeczność obrońców praw człowieka oraz dziennikarzy za więźnia politycznego.

Paweł Mażejka jest także związany z Telewizją Biełsat od momentu powstania stacji. W ostatnich latach dużo czasu poświęcał organizacji imprez kulturalnych w rodzinnym Grodnie. W tym celu założył i prowadził niezależny ośrodek kultury zwany Centrum Życia Miejskiego.

Kto będzie sądzić dziennikarza

W najbliższy poniedziałek Paweł Mażejka stanie przed obliczem sędziego Maksima Fiłatowa, znanego z procesów politycznych nad białoruskimi opozycjonistami, m.in. nad opozycjonistą z leżącej koło Lidy Brzozówki Witoldem Aszurkiem, którego w trakcie wykonywania wyroku zasądzonego przez Fiłatowa, ochroniarze zakatowali na śmierć w kolonii karnej.

Za wyrok na Aszurku sędzia Fiłatow trafił na listę sankcyjną Unii Europejskiej. Spowodowało to skok w karierze. Fiłatow ze szczebla sędziego rejonowego awansował na sędziego w Sądzie Obwodowym Grodna.

Na poprzednim miejscu pracy, jako sędzia rejonowy w Lidzie, Maksim Fiłatow, zasłynął m.in. z tego, że stał się ofiarą zemsty anonimowych „wielbicieli”, którzy na siłowni, odwiedzanej przez sędziego, włożyli mu do plecaka fekalia.

Już w randze sędziego obwodowego sędzia Fiłatow prowadził proces znanego białoruskiego opozycjonisty i więźnia politycznego Mikołaja Autuchowicza. Sądził też mistrza Białorusi w kickboxingu Pawła Oboznego za podjętą przez sportowca próbę dołączenia się do Pułku im. Kalinowskiego, walczącego na Ukrainie przeciwko rosyjskiemu najeźdźcy.

Znadniemna.pl na podstawie Hrodna.life

0 Comments

W poniedziałek, 10 lipca, w Sądzie Obwodowym w Grodnie rozpocznie się proces karny nad Pawłem Mażejką, znanym grodzieńskim dziennikarzem i działaczem społecznym, który został aresztowany 30 sierpnia 2022 roku po powrocie z Polski do Grodna. Chociaż data procesu została wyznaczona, to wciąż nie wiadomo dokładnie, na

Historia, Wiadomości z Polski, Z-SUPERNEWS

W grudniu 1941 roku generał Władysław Sikorski, będący premierem Rządu RP na uchodźstwie, wizytował obóz z polskimi jeńcami na terenie Rosji Sowieckiej. Tam, w grudniu 1941 roku, spotkał się między innymi z obrońcami Grodna , broniącymi miasta przed Sowietami we wrześniu 1939 roku i miał wówczas wypowiedzieć następujące słowa: „Jesteście nowymi Orlętami. Postaram się, żeby Wasze miasto otrzymało Virtuti Militari i tytuł Zawsze Wiernego”.

Tak się jednak nie stało. Władysław Sikorski nie dotrzymał słowa być może dlatego, że niespodziewanie i tragicznie zginął w katastrofie lotniczej, kiedy wracał z Gibraltaru do Londynu w połowie 1943 roku.

Dzisiaj, 4 lipca 1943 roku, przypada 80. rocznica katastrofy, w której samolot z premierem Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie generałem Władysławem Sikorskim na pokładzie runął do morza. Mimo tego, że po upadku maszyna jeszcze przez kilka minut trzymała się na powierzchni wody, to wkrótce zatonęła wraz z całą załogą i pasażerami. Z katastrofy uratował się jedynie pilot czeskiej narodowości Eduard Prchal. Przeżył dzięki temu, że został wyrzucony z kabiny samolotu w momencie uderzenia maszyny o powierzchnię wody.

Odnalezione ciało generała Sikorskiego zostało przetransportowane na pokładzie niszczyciela ORP „Orkan” do Wielkiej Brytanii. Po uroczystościach pogrzebowych w Londynie Władysław Sikorski został pochowany na cmentarzu lotników polskich w Newark koło Nottingham. Dopiero w 1993 roku jego szczątki przewieziono do niepodległej już Polski i złożono w krypcie katedry na Wawelu.

Tragiczna śmierć generała Sikorskiego stała się szokiem dla emigracyjnego rządu polskiego oraz dla wszystkich Polaków, marzących o odzyskaniu przez Polskę państwowości i niepodległości po zakończeniu wojny.

Po śmierci Premiera i Naczelnego Wodza w polskim rządzie na emigracji zabrakło osoby, z którą liczyliby się Anglicy i Amerykanie.

Sojusz z ZSRR okazał się dla Aliantów znacznie ważniejszy niż relacje z Polakami. Wcześniej Władysława Sikorskiego sojusznicy postrzegali jako pragmatyka, który dysponuje dużym autorytetem wśród Polaków w kraju i na emigracji. Anglicy doceniali między innymi fakt, że po ataku Niemiec na ZSRR potrafił on dogadać się z ambasadorem ZSRR – Iwanem Majskim i uratować wielu Polaków z sowieckich więzień i obozów pracy ( chodzi o układ Sikorski-Majski, 30 lipca 1941 roku – red.). Większość polskich polityków emigracyjnych była od początku przeciwna jakimkolwiek negocjacjom z ZSRR, dopóki Stalin nie zgodziłby się na powrót do granic sprzed września 1939 r. To czyniło z nich niewygodnych partnerów, z którymi Alianci zwyczajnie unikali wszelkich rozmów na temat przyszłości Polski.

Po katastrofie nie udało się odnaleźć ciał wszystkich ofiar (m.in. córki generała – Zofii Leśniewskiej). Nie udało się również ustalić dokładnej listy pasażerów (nie było żadnej kopii na lądzie), ani jednoznacznej przyczyny wypadku. Opierając się na zeznaniach jedynej osoby, która przeżyła – Eduarda Prchala – uznano, że zawinił zablokowany ster wysokości.

Z powodu niewyjaśnionych do końca okoliczności katastrofy, powstały później podejrzenia, że katastrofa samolotu z polskim premierem na pokładzie nie była wypadkiem, lecz zamachem, inspirowanym przez ZSRR, Anglików, bądź nawet Polaków, niechętnych Sikorskiemu.

W 2008 roku przeprowadzono ekshumację ciała gen. Sikorskiego. Oględziny ustaliły, że premier polskiego rządu nie został zastrzelony lub otruty, lecz zginął w wyniku obrażeń typowych dla katastrofy lotniczej. Pozostałych wątpliwości (przyczyn katastrofy) nie udało się rozwiać do dziś.

 Znadniemna.pl na podstawie Muzhp.pl, na zdjęciu: Naczelny Wódz i Premier Rządu RP na Uchodźstwie – generał Władysław Sikorski, fot.: Wikipedia.org

0 Comments

W grudniu 1941 roku generał Władysław Sikorski, będący premierem Rządu RP na uchodźstwie, wizytował obóz z polskimi jeńcami na terenie Rosji Sowieckiej. Tam, w grudniu 1941 roku, spotkał się między innymi z obrońcami Grodna , broniącymi miasta przed Sowietami we wrześniu 1939 roku i miał

Widget Image
Connect with:
© Znadniemna.pl
Przejdź do treści