Kościół pw. św. Szymona i Heleny w Mińsku, zwany „Czerwonym kościołem”, to nie tylko punkt orientacyjny na mapie miasta, ale jedna z największych parafii katolickich w stolicy Białorusi. Jesienią 2017 roku rozpoczął się jej remont kapitalny – pierwszy od chwili oddania świątyni wiernym.
Proboszcz mińskiej parafii ksiądz Władysław Zawalniuk w komentarzu dla portalu Catholic.by powiedział, że prace restauracyjne będą przebiegały w kilku etapach: pierwszy – to odbudowa świątyni z zewnątrz, następnie – restauracja wnętrz kościoła, a trzeci etap, to budowa Centrum Edukacyjno – Formacyjnego.
Jeśli wszystkie pomysły uda się zrealizować, to centrum miałoby swoją siedzibę w przybudówce do kościoła, która została przewidziana w dokumentach projektowych inwestora jako plebania.
Jak powiedział ksiądz proboszcz, w Centrum Edukacyjno – Formacyjnym przy „Czerwonym kościele” znalazłoby się miejsce dla szkółek niedzielnych, ognisk dla dzieci, chórów dziecięcych.
„Z dziećmi pracujemy przez siedem lat, począwszy od przygotowania do pierwszej Komunii przez katechizację w szkole. Do niedzielnej szkoły przy kościele uczęszcza ponad 800 dzieci, więc centrum edukacyjne, które powstanie, nie będzie na pewno świecić pustkami”- zauważył ksiądz Władysław.
Jak dodał proboszcz największej mińskiej parafii katolickiej, przez 107 lat, czyli od momentu budowy świątyni nigdy nie został w niej przeprowadzony remont kapitalny.
Obecnie prowadzone są prace przy wymianie pokrycia dachowego, metalowy dach świątyni zostanie zmieniony na ceramiczny. W planach jest też wymiana witraży.
„Rekonstrukcja – to sprawa odbywająca się zazwyczaj niezbyt szybko. Najpierw trzeba wszystko zbadać, a dopiero potem można przystąpić do pracy. Dlatego równolegle prowadzimy badania obiektu oraz bieżącą pracę. Zaczęliśmy od kaplicy. Powiedziałbym, że jest to tylko pierwszy krok, wszystkie najważniejsze jeszcze przed nami”.
Dla wiernych i turystów Czerwony kościół w Mińsku jest otwarty od godziny 6:00 do 21:00. W niedzielę odprawia się w nim 11 Mszy świętych.
Kościół został oddany wiernym w 1910 roku. Fundatorem był Edward Woyniłłowicz, który nadał wezwanie świątyni na pamiątkę swoich zmarłych przedwcześnie dzieci Helenki i Szymona. Mury kościoła zbudowano z cegły sprowadzonej spod Częstochowy, marmury wewnątrz przyjechały spod Kielc, a dachy pokryto dachówką z Włocławka.
W 1923 świątynia została zbezczeszczona przez bolszewików, dziewięć lat później ostatecznie ją zamknięto, przekazując budynek Państwowemu Teatrowi Polskiemu Białoruskiej SRR. Przed II wojną światową zamieniono go na kino.
Podczas okupacji niemieckiej (1941–1944) kościół był otwarty dla wiernych, a po zajęciu Mińska przez wojska radzieckie znów służył jako kino („Sawieckaja Biełarus”), dokonano jego wewnętrznej przebudowy.
W roku 1988 w Mińsku Polacy z Mińska rozpoczęli walkę o zwrot świątyni. Członkowie tamtejszego Stowarzyszenia „Polonia” organizowali liczne protesty i głodówki. 15 kwietnia 1990 roku „Czerwony Kościół” w Mińsku, jako pierwszy został zwrócony Polakom i katolikom Mińska. W czasach ZSRR to był wielki sukces.
Znadniemna.pl za Kresy24.pl/catholic.by
Józef Rogacki / 26 marca, 2018
Dodać należy,że w 2007 Fundator świątyni który zmarł i został pochowany w Bydgoszczy został przeniesiony i ponownie pochowany w Mińsku w pobliżu swojego „Czerwonego kościoła”. Byłem obecny na mszy ekshumacyjnej, był też występ polskiej młodzieży z Mińska.
/