Andrzej Poczobut z więzienia: „Każdy krok – to krok w kierunku Grodna, naszego królewskiego miasta”

Uwięziony prawie 4 miesiące temu przez reżim działacz Związku Polaków na Białorusi Andrzej Poczobut, po tygodniach milczenia znów zaczął przysyłać listy do rodziny i przyjaciół.

Pisze w nich, jak się czuje, o swoim nastroju i o tym co robi w ciągu dnia. Trzech anonimowych czytelników Svabody podzieliło się swoimi listami od więźnia Łukaszenki.

Przypomnijmy, że Andrzej zakaził się w więzieniu w Żodzino koronawirusem, bardzo osłabł i źle znosił chorobę. Pod naciskiem mediów został przeniesiony ze zwykłej celi do izby chorych, a gdy doszedł do siebie został skierowany na trzytygodniową kwarantannę, do 8 lipca. W tym czasie nie miał z nim kontaktu ani prawnik, ani rodzina. Musieli zadowolić się lakoniczną informacją o stanie jego zdrowia. Będąc na kwarantannie nie mógł wysyłać ani odbierać listów.

Oto fragmenty listów:

„Nie tracę optymizmu i pogody ducha”

Andrzej przyznaje, że ciężko znosił chorobę, ale na razie nie odczuł skutków ubocznych zakażenia i ma nadzieję, że tak pozostanie;

„Moje serce nadal, dzięki Bogu, pracuje normalnie. Mam nadzieję, że moje zdrowie jest silniejsze niż myślałem”- napisał.

Mimo trudności Poczobut utrzymuje dobry nastrój.

Pobyt w więzieniu w porze letniej nazywa piekłem;

Jednemu z kolegów dziennikarz opowiedział w liście anegdotę o Rokossowskim i Stalinie:

Po kwarantannie więzień powrócił do „tradycyjnego harmonogramu” i codziennych przygotowań do procesu.

„Moja sprawa toczy się powoli, ale nie przejmuję się.  W więzieniu jesteś tylko pasażerem, który podróżuje, a raczej którego wiozą, a twój wpływ na kierunek, w którym się poruszasz, jest bardzo ograniczony”- konstatuje dziennikarz.

Przyznaje, że do takich okoliczności trudno się przyzwyczaić.

„Ale kiedy już się do tego przyzwyczaisz, wiesz, że czasami musisz być bardzo twardym, a czasami po prostu nie zwracasz uwagi i żyjesz w przekonaniu, że czas mija i nikt nie może tego zatrzymać. Wszystko minie, to (więzienie) też – pisze z właściwym sobie dystansem do rzeczywistości Andrzej Poczobut.

Data rozpoczęcia procesu nie została jeszcze wyznaczona.

„Jak dotąd czas leci bardzo szybko. Nie zdążysz się obejrzeć – a już jest wieczór” – pisze.

„Każdy krok – to krok w kierunku Grodna”

Poczobut napisał, że żyje głównie wspomnieniami swojego rodzinnego Grodna, „naszego pięknego Niemna”.

„Bardzo go kocham. Jest tak rozmaity: od wąskiego ruczaju do morskich wręcz szerokości… Uwielbiam też letni las, kiedy tymianek, kiedy inne kwiaty… W ogóle brakuje natury” – cytuje Svaboda słowa Andrzeja.

Pisze, że stara się jak najwięcej ćwiczyć w celi i dużo spacerować.

„Wymyśliłem to tak: każdy krok to krok w kierunku Grodna. To bardzo motywujące”.

W ostatniej celi, w której siedział, miał 4 kroki w jedną stronę, ale chodził kilka godzin dziennie.

„Każdy krok – i jesteś bliżej domu. To motywuje! Wiem, że wywieźli mnie daleko, a zabiorą jeszcze dalej, ale jak się nie poddasz i będziesz kroczyć dalej, prędzej czy później dotrzesz do domu, naszego królewskiego miasta”.

Przypominamy, w najbliższą niedzielę przypada 4 miesięcznica uwięzienia Andrzeja Poczobuta. W Warszawie, Białymstoku i Sopocie odbędą się o godzinie 14.00 pikiety, którego uczestnicy będą się domagać uwolnienia Andrzeja i prezes ZPB Andżeliki Borys.

Znadniemna.pl za Kresy24.pl, fot.: facebook.com