Obchody stulecia przybycia do grodu nad Niemnem jednego z najbardziej znanych męczenników XX stulecia i pierwszego po II wojnie światowej Polaka, wyniesionego na ołtarze, szykują w Grodnie ojcowie franciszkanie.
Uroczystości na cześć setnej rocznicy przybycia do Grodna św. Maksymiliana Kolbego potrwają od 13 do 16 października w kościele pw. Matki Bożej Anielskiej (Franciszkańskim), w którym święty pełnił posługę.
Ojciec Maksymilian Kolbe przybył do Grodna 20 października 1922 roku i do 1927 roku pełnił tutaj posługę duszpasterską, wydając równolegle dzieło swojego życia, jakim było założone przez niego czasopismo katolickie „Rycerz Niepokalanej”.
W grodzieńskim okresie sprawowania posługi kapłańskiej ojciec Maksymilian Kolbe zrobił z „Rycerza Niepokalanej” popularny periodyk, który czytano w całej Polsce. Nakład miesięczny wydawanego w Grodnie katolickiego czasopisma sięgał nawet 70 tysięcy egzemplarzy.
Oprócz działalności wydawniczej o. Maksymilian sprawował w Grodnie tradycyjną dla księdza posługę duszpasterską. Ochrzcił w grodzie nad Niemnem 58 osób, udzielił pięciu ślubów małżeńskich i 26 pogrzebów. Jednocześnie prowadził katechizację w szkole w Łosośnie koło Grodna – dzisiaj teren nowej parafii pw. Błogosławionej Marianny Biernackiej, której proboszcz ks. Jerzy Martinowicz wraz z wiernymi wznosi obecnie nową grodzieńską świątynie katolicką, o której pisaliśmy, prosząc o darowizny na ten szczytny cel.
Setna rocznica przybycia św. Maksymiliana Kolbego do Grodna to nie jedyna okrągła data, przypominająca nam o męczenniku, który z oddał swoje życie za bliźniego. Na 10 października przypada 40. rocznica kanonizacji Maksymiliana Kolbego, której w 1982 roku dokonał papież Jan Paweł II – również święty Kościoła Katolickiego .
Rajmund Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 r. w Zduńskiej Woli. W 1910 r. wstąpił do zakonu, gdzie przyjął imię Maksymilian. Studiował w Rzymie, gdzie w 1917 r. założył stowarzyszenie Rycerstwa Niepokalanej. Do Polski wrócił dwa lata później. W 1927 r. założył pod Warszawą klasztor-wydawnictwo Niepokalanów. Trzy lata później wyjechał do Japonii, skąd wrócił w 1936 r. Objął kierownictwo Niepokalanowa, który stał się największym klasztorem katolickim na świecie.
Ojciec Maksymilian Kolbe.1939 rok. Fot.: wikimedia.org
We wrześniu 1939 r. Niemcy po raz pierwszy aresztowali Kolbego i franciszkanów. Odzyskali wolność w grudniu. 17 lutego 1941 r. Maksymiliana aresztowano po raz drugi. Trafił na Pawiak, a potem 28 maja 1941 r. do Auschwitz. Pod koniec lipca 1941 r. z obozu uciekł więzień Zygmunt Pilawski. Za karę zastępca komendanta Karl Fritzsch wybrał dziesięciu więźniów i skazał ich na śmierć głodową. Wśród nich był Franciszek Gajowniczek. Franciszkanin wyraził chęć pójścia na śmierć za niego. Esesman zgodził się. O. Kolbe po dwóch tygodniach męki wciąż żył. 14 sierpnia 1941 r. został uśmiercony przez niemieckiego więźnia-kryminalistę Hansa Bocka, który wstrzyknął mu zabójczy fenol.
Kilka tygodni przed śmiercią Maksymilian powiedział do współwięźnia Józefa Stemlera: „Nienawiść nie jest siłą twórczą. Siłą twórczą jest miłość”.
Franciszkanin został beatyfikowany przez papieża Pawła VI w 1971 r., a kanonizowany przez Jana Pawła II jedenaście lat później.
Niemcy założyli obóz Auschwitz w 1940 r., aby więzić w nim Polaków. Auschwitz II-Birkenau powstał dwa lata później. Stał się miejscem zagłady Żydów. W kompleksie obozowym funkcjonowała sieć podobozów. W Auschwitz Niemcy zgładzili co najmniej 1,1 mln ludzi, głównie Żydów. Spośród ok. 140-150 tys. deportowanych do obozu Polaków zginęła niemal połowa.
Znadniemna.pl na podstawie Grodnensis.by oraz PAP, na zdjęciu u góry: Kościół pw. Matki Bożej Anielskiej (Franciszkański) w Grodnie, w którym w latach 1922-1927 sprawował posługę duszpasterską przyszły święty Kościoła Katolickiego o. Maksymilian Kolbe, fot.: grodnensis.by
