Teatr „Cz” stworzył kameralną adaptację spektaklu „Co robić z Tygrysem?”, którego premierą na dużej scenie białoruscy aktorzy zainaugurowali we wrześniu sezon teatralny 2015/2016.
Spektakl „Co robić z Tygrysem?” to adaptacja dwóch sztuk Sławomira Mrożka „Męczeństwa Piotra O’Heya” i „Letni dzień”, które dla Teatru „Cz” wyreżyserował polski reżyser Dariusz Jezierski.
O przyczynach zaadaptowania cieszącego się powodzeniem dużego przedstawienia teatralnego do potrzeb małego audytorium opowiada w rozmowie z naszą korespondentką współproducentka „Teatru „Cz” i kameralnej adaptacji spektaklu Katarzyna Saładucha.
Ludmiła Burlewicz rozmawia z Katarzyną Saładuchą
Spektakl „Co robić z Tygrysem?” cieszy się powodzeniem u białoruskiej publiczności. Jaka jest tego przyczyna?
– Ten spektakl różni się od innych, które ma w repertuarze nasz teatr – na przykład od mickiewiczowskich „Dziadów”, czy antywojennego musicalu „Matuchna Kuraż”. „Co robić z Tygrysem?” jest sztuką z gatunku teatru absurdu. Pod maską absurdu zaś widzowie często odkrywają dla siebie elementy otaczającej ich rzeczywistości, do której się przyzwyczaili. Te odkrycia bywają często wstrząsające, ale postrzegane przez pryzmat komedii stają się dla widza mniej bolesne. Stąd popularność spektaklu.
Skoro „Co robić z Tygrysem?” z powodzeniem jest wystawiany na dużej scenie, po co było zmieniać jego format na kameralny?
– W przypadku dramaturgii Mrożka jest to potrzeba naturalna, gdyż teatr absurdu jako taki – lepiej się czuje w przestrzeni kameralnej. Zmniejszenie dystansu do widza sprawia, że widz czuje się głębiej zanurzony w atmosferę spektaklu, staje się po części uczestnikiem rozgrywanej przez aktorów akcji. Bliskość widza i aktorów stwarza u widza przedziwne uczucie, tworzy napięcie, które nie opuszcza go w trakcie całego przedstawienia. Z punktu widzenia aktora granie w takim spektaklu jest trudniejsze, gdyż widz dostrzega każdy szczegół, każdy drobiazg w grze aktora. Stwierdziliśmy, że warto widzowi zaoferować taką możliwość. Na szczęście poziom gry naszych aktorów na to pozwala.
Jak widzowie zareagowali na kameralnego Mrożka?
– Reakcja na ten spektakl na dużej i małej scenie się różni. Premiera, która odbyła się 28 września w Domu Kultury Weteranów była sukcesem, gdyż pozwoliła na zaprezentowanie wyjątkowej scenografii przygotowanej przez niezwykle utalentowanego scenografa Michaiła Łaszuckiego. Duża scena klasyczna tworzy jednak poczucie dystansu i widzowi umykają pewne niuanse, które w dramaturgii Mrożka są niezwykle istotne. Po pierwszych kameralnych przedstawieniach spektaklu widzowie bardzo chwalili zmianę formatu.
Wyreżyserowany przez Dariusza Jezierskiego spektakl „Co robić z Tygrysem?” jest niezwykle udany pod względem adaptowania go do każdych warunków przestrzennych. W wersji kameralnej tworzymy coś w rodzaju atmosfery klubu teatralnego, który pozwala nawiązać bliską, nieformalną komunikację pomiędzy aktorami i widownią. Już w wkrótce – 20 i 21 stycznia, odbędą się najbliższe kameralne przedstawienia, po których tytułowe pytanie spektaklu „Co robić z Tygrysem?” („Tygrys” – absurd, który każdy z nas powinien oswoić w codziennym życiu – red.) stanie się tematem do dyskusji przy kawie i herbacie serwowanych widzom i wliczonych w cenę biletu na przedstawieniach kameralnych.
Czy Dariusz Jezierski akceptuje pomysł kameralnej adaptacji spektaklu?
Dla dużej sceny wyreżyserował on ten spektakl trochę przymusowo, gdyż taki był wymóg dużej sali i dużej sceny w Domu Weteranów, gdzie odbyła się premiera. Tak naprawdę jednak od samego początku Dariusz myślał o tym spektaklu, jako o widowisku kameralnym.
Sceny ze spektaklu „Co robić z Tygrysem”:
***
W najbliższym czasie spektakl „Co robić z Tygrysem” w kameralnej adaptacji można zobaczyć 20 stycznia w tzw. przestrzeni twórczej „CECH” w Mińsku (ul. Oktiabrskaja, 16 – 2 piętro). Przedstawienie rozpocznie się o godzinie 19.30. Koszty biletu zaczynają się od 100 tysięcy rubli białoruskich.
Zamówić bilety można telefonicznie: +375 29 6116776 bądź +375 29 1205555, albo kontaktując się z organizatorami spektakli za pośrednictwem serwisów społecznościowych: facebook.com/teatrch // vk.com/teatrch // twitter.com/teatrch.
Liczba miejsc ograniczona!
Rozmawiała w Mińsku Ludmiła Burlewicz
