Byli żołnierze Armii Krajowej upamiętnili towarzyszkę broni

Krzyż, upamiętniający łączniczkę IV batalionu 77. Pułku Piechoty Armii Krajowej (dowódca – ppor. Czesław Zajączkowski ps. „Ragner”) Aleksandrę Woźniczko ps. „Ola”, poległą w 1943 roku z rąk sowieckich partyzantów, ustanowili na cmentarzu w Niecieczy, przy kwaterze „ragnerowców”, poległych w latach 1943-44, por. Alfons Rodziewicz i por. Franciszek Szamrej z Lidy – członkowie działającego przy ZPB Stowarzyszenia Żołnierzy Armii Krajowej na Białorusi.

Por. Alfons Rodziewicz i por. Franciszek Szamrej

Krzyż, który wykonał własnoręcznie por. Franciszek Szamrej, jest identyczny tym, które stoją w nekropolii „ragnerowców”. Porucznik Szamrej postanowił upamiętnić zamordowaną przez sowieckich partyzantów łączniczkę AK po naradzie z kolegą – porucznikiem Rodziewiczem. Wiedzieli, że, jak potwierdzają źródła badaczy historii Armii Krajowej, szczątki śp. Aleksandry Woźniczko „Oli” leżą na cmentarzu w Niecieczy wśród innych żołnierzy „Ragnera”. Stwierdzili jednak, że łączniczka „Ola” powinna mieć imienny pomnik.

Żelazny krzyż (po lewej), który wcześniej stał na grobie Aleksandry Woźniczko „Oli”

Wiadomo, że za życia ta dzielna dziewczyna i patriotka polska była z zawodu nauczycielką. Właśnie jej zawód podali Alfons Rodziewicz i Franciszek Szamrej na tabliczce, przymocowanej do krzyża, upamiętniającego dzielną łączniczkę „Ragnera”.

Por. Franciszek Szamrej i por. Alfons Rodziewicz z wnuczką Andżelą

– To zupełnie prywatna inicjatywa moich kolegów. Zresztą nie jest to ani pierwszy, ani ostatni pomnik, wykonany i postawiony siłami członków Stowarzyszenia Żołnierzy AK na Białorusi, którzy w większości mają już po około 90 lat. Są słabi i schorowani, ale upamiętnianie towarzyszy broni jest dla nich sensem życia, zwłaszcza u jego schyłku – mówi kpt. Weronika Sebastianowicz, prezes Stowarzyszenia Żołnierzy AK na Białorusi.

Znadniemna.pl, zdjęcia Stowarzyszenia Żołnierzy AK na Białorusi