6 maja 1944 r. oddziały Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej stanęły w obronie lokalnej ludności cywilnej w pobliżu wiosek Graużyszki i Adamowszczyzna, brutalnie atakowanej przez litewski batalion kolaboracyjny. Starcie zakończyło się pełnym zwycięstwem Polaków.
Tego dnia litewski 10. batalion dowodzony przez mjr. Antanasa Andriunasa, wchodzący w skład litewskiego korpusu gen. Povilasa Plechavičiusa, zszedł z głównego traktu Oszmiana–Graużyszki i wkroczył do wsi Sieńkowszczyzna. Bez powodu rozpoczęto masakrowanie polskiej ludności cywilnej – mordowano mieszkańców, podpalano domostwa, niszczono dobytek.
Na odgłos tragedii pluton AK por. „Żagla” z 8. Brygady AK natychmiast ruszył na pomoc napadniętej wsi. Mimo mniejszej liczebności uderzenie Polaków było tak gwałtowne, że zaskoczeni Litwini zaczęli się cofać. Do walki szybko włączyły się kolejne siły AK – elementy 13. Brygady pod dowództwem Adama Walczka „Nietoperza”. Wspólne natarcie polskich oddziałów w pobliżu wiosek Graużyszki i Adamowszczyzna doprowadziło do rozgromienia litewskiej kompanii z 308. batalionu. Siły kolaboracyjne zostały całkowicie rozbite. Litwini stracili łącznie 36 żołnierzy, 12 ciężko i 26 lekko rannych oraz 224 trafiło do niewoli. Po zakończeniu walk przeprowadzono śledztwo wśród wziętych do niewoli. Ustalono tożsamość sprawców mordu na 8 polskich chłopach z Sieńkowszczyzny. W imię sprawiedliwości, osoby te zostały rozstrzelane przez wyrok sądu polowego.
Po stronie polskiej zginęło 3 żołnierzy, a 20 zostało rannych. Bitwa była zdecydowanym zwycięstwem sił Okręgu Wileńskiego AK.
Znadniemna.pl za Historiawojen.pl, na zdjęciu: Żołnierze 3. Wileńskiej Brygady Armii Krajowej, fot.: Historiawiojen.pl
