Portal Katolik.life informuje o planach odbudowy w Białyniczach starożytnej świątyni , z której „pochodzi” cudowny obraz Matki Bożej Białynickiej – Królowej Białorusi.
W centrum rejonowym Białynicze w obwodzie mohylewskim, powstanie Sanktuarium Matki Bożej Białynickiej. Projekt nawiązuje do kościoła, który jeszcze w XVI stuleciu słynął z posiadania cudownej ikony Bożej Rodzicielki.
Kościół Karmelitów p.w. Matki Bożej Szkaplerznej w Białyniczach, wraz z klasztorem, sanktuarium Matki Bożej Białynickiej. Obraz Napoleona Ordy, 1873 r. fot.: Wikimedia Commons
CerkiewPod budowę katolickiego sanktuarium Matki Bożej Białynickiej przeznaczono działkę o powierzchni 0,72 hektara – u zbiegu ulic Leninskiej i Miczurinskiej, w miejscu zniszczonego starożytnego cmentarza katolickiego.
Powstanie w Białyniczach katolickiej świątyni pw. Matki Bożej Białynickiej ma być zadośćuczynieniem za niesprawiedliwość dziejową.
Projekt odbudowy katolickiego Sanktuarium Matki Bożej Białynickiej w Białyniczach, fot.: Katolik.life
W centrum miasta znajduje się już bowiem cerkiew prawosławna pw. Cudownej Ikony Matki Bożej Białynickiej, a miejscowi katolicy z parafii pw. Najświętszej Maryi Panny Białynickiej nie mają świątyni, której patronowałaby patronka ich wspólnoty religijnej.
Świątynię katolicką, do której tradycji nawiązują katolicy Białynicz, władze rosyjskie odebrały wiernym w 1876 roku i przekazały budynki kościoła oraz działającego przy nim klasztoru Karmelitow wiernym prawosławnym. W latach 60. XX stulecia władze sowieckie wysadziły w powietrze zarówno były kościół, jak i klasztor.
Kościół pokarmelicki w Białyniczach jako cerkiew prawosławna, rysunek z ok. 1910 r. Fot.: Wikimedia Commons
Zrujnowany kościół w Białyniczach, jako muzeum ateizmu, zdjęcie z 1941 r. Fot.; Wikimedia Commons
Ze zniszczonej świątyni „pochodzi” ikona Matki Bożej Białynickiej – Królowej Białorusi, czczona zarówno przez katolików, jak i prawosławnych.
O historii cudownego obrazu Matki Bożej Białynickiej, zwanej też Litewską Madonną, już pisaliśmy.
Przypomnijmy, że według jednego z podań, w 1240 roku miał on zostać ewakuowany z Kijowa zagrożonego przez wojska tatarskie Batu-chana na teren dzisiejszej Białorusi nad rzekę Druć. Tam blask ikony miał tak rozświetlać noce, że stały się one całkowicie „białe”, stąd ruskie określenie „Białynicz”. Według innej wersji, wieziony przez prawosławnych mnichów obraz miał trafić do Monasteru Kuteińskiego pod Orszą.
Nie jest jasne, w jaki sposób ikona trafiła w ręce katolickie. Według różnych wersji obraz miał się cudownie objawić w klasztorze Karmelitów w Białyniczach. Według innej, w 1635 roku Karmelitom przekazał ikonę kanclerz wielki litewski Lew Sapieha, fundator i opiekun wspomnianego monasteru, jak i klasztoru.
Tymczasem prawosławni historycy i duchowieństwo Cerkwi twierdzą, że Karmelici obraz po prostu ukradli z bramy monasteru w Orszy.
Po wybuchu wojny polsko-rosyjskiej w 1654 roku, wobec okrucieństwa i rabunków, jakich dopuszczali się Moskale na okupowanych ziemiach, cudowny obraz został ewakuowany z zagrożonych rosyjską okupacją Białynicz i wywieziony na zachód do Lachowicz.
Uważa się, iż wstawiennictwo Matki Boskiej Białynickiej odegrało kluczową rolę w skutecznej obronie przez Polaków twierdzy w Lachowiczach obleganej przez wojska rosyjskie dowodzone przez Iwana Chowańskiego, legendarnego rosyjskiego dowódcy wojskowego z XVII stulecia.
Oprac. Waleria Brażuk/Znadniemna.pl, na zdjęciu: Tak ma wyglądać katolickie Sanktuarium Matki Bożej Białynickiej w Białyniczach, fot.: Katolik.by
