Zwany „Batorówką” dwupiętrowy zabytkowy budynek w samym centrum Grodna przy ul. Karola Marksa 1, zostanie wystawiony na aukcję przez władze miasta.
Jest to obiekt specjalistyczny, przeznaczony do celów edukacyjnych i/bądź wychowawczych. Jego całkowita powierzchnia wynosi około 1700 metrów kwadratowych.
Obecnie „Batorówka” jest własnością Grodzieńskiego Centrum Nieruchomości (firma organizująca sprzedaż nieruchomości komunalnych miasta – red.). Według obsługującej interesy grodzieńskich władz gazety „Wieczernij Grodno” na razie nie została wyznaczona ani data aukcji, ani cena wywoławcza wystawianego na sprzedaż budynku
Dom, w którym nie przeprowadzono sekcji zwłok Batorego
Dwupiętrowy, ceglany, otynkowany pałac na placu Rynkowym Grodna (dzisiejszy plac Sowiecki – red.) został wzniesiony około połowy XVII wieku – podaje przewodnik „Biografia ulic Grodna”. Budynek kilkakrotnie przebudowywano i pierwotnie był on wznoszony na planie w kształcie litery L.
Fasada główna pałacu zwrócona była w stronę Rynku, a dziedziniec miał otwarte galerie i duże, łukowate przejście przez środek podwórza. Najbardziej prawdopodobny element dekoracyjny budynku, który pozostał najmniej zmieniony podczas przekształceń, to dekoracja okienna: dwie półkolumny podtrzymujące szeroką płytę sufitową, charakterystyczną dla renesansu.
Bardzo długo uważano, że w tym właśnie budynku przeprowadzono pierwszą w Europie Wschodniej sekcję zwłok zmarłego w Grodnie króla Stefana Batorego. Nie jest to jednak prawdą. Legenda ta dała wszakże budynkowi nazwę – „Batorówka” (na tablicy ochronnej obiektu wciąż widnieje napis: „Dom króla Stefana Batorego”). Najprawdopodobniej budynek powstał jednak później, był wznoszony w kilku etapach, a jego najstarsza część zaginęła.
Co znajdowało się na terenie „Batorówki”?
W latach 1679−1680 na miejscu „Batorówki” stał kamienny pałac magnata Potockiego. Później zaś obiekt ów należał do wojewody wileńskiego Kazimierza Jana Sapiehy.
Na początku XVIII wieku siedzibę wojewody skonfiskowano na rzecz króla Augusta II, aby w latach 1717−1718 przebudować pałac na rezydencję królewską.
Dwa drewniane, dwukondygnacyjne przejścia łączyły go z drugim pałacem Sapiehów, w którym odbywały się posiedzenia Izby Ambasadorskiej oraz Senatu. Kolejne drewniane przejście prowadziło z placu rynkowego do kościoła jezuitów (dzisiejsza katedra).
W 1885 roku budynek został poważnie uszkodzony na skutek pożaru, który spowodował zawalenie się jego części. W wyniku przebudowy obiekt utracił wysoki barokowy dach i zlikwidowany został łukowaty wjazd dla powozów konnych.
Później, przez wiele lat mieścił się tutaj Hotel Centralny, następnie – prywatne gimnazjum dla kobiet, w którym uczyła się Zośka Wieras (białoruska pisarka – red.). Potem mieścił się Hotel Bristol, Kwatera Główna 26. Dywizji Piechoty, zakład jubilerski i introligatorski, cukiernia, sklepy i nawet bank handlowy.
Południowa część pałacu została uszkodzona w 1941 rok, po czym został on rozebrany. Po wojnie działała tu szkoła kolejowa oraz przedszkole. Przez wiele lat w piwnicach budynku mieściła się ekspozycja anatomiczna Grodzieńskiego Uniwersytetu Medycznego, zwana potocznie „Anatomiczką”.
Znadniemna.pl za Hrodna.life, fot.: Yandex
