Poświęcenie tablicy Ignacego Domeyki w Połoneczce

Uroczyste poświęcenie tablicy pamiątkowej ku czci Ignacego Domeyki odbyło się 29 czerwca we wsi Połoneczka rejonu baranowickiego.

Ignacy Domeyko został ochrzczony 216 lat temu w zabytkowym drewnianym kościele pw. św. Jerzego. Uroczystość odbyła się podczas odpustu w dniu św. Apostołów Piotra i Pawła. Połoneczka to wieś z niezwykłą historią, położona wśród malowniczych pól i wzgórz ziemi nowogródzkiej. Tu przez 250. lat mieszkało siedem pokoleń rodu Radziwiłłów. W kościele znajdują się organy, zrobiony w Wilnie pod koniec XIX wieku, a także rzeźbiony drewniany ołtarz z siedmioma ikonami z przełomu XVIII-XIX wieków. Oprócz tego w ołtarzowej części znajduje się rodowy grobowiec Radziwiłłów.

Na uroczystość do Połoneczki przybyli wierni z okolicznych miejscowości: z Kroszyna, Baranowicz, Juszkiewicz, a także delegacja Związku Polaków na Białorusi w składzie: Alina Jaroszewicz, prezes obwodowego brzeskiego oddziału ZPB i dyrektor Polskiej Szkoły Społecznej im. Ignacego Domeyki w Brześciu, Eugeniusz Lickiewicz, prezes Oddziału ZPB w Prużanie oraz Dymitr Burec, prezes Oddziału ZPB w Juszkiewiczach. Uroczystość zaszczycił obecnością konsul generalny RP w Brześciu Piotr Kozakiewicz z małżonką Aleksandrą.

Po słowie powitalnym księdza proboszcza Leonarda Okołotowicza, Tadeusz Jasiewicz, fundator tablicy, zaprezentował życiorys naszego wybitnego Rodaka. Opowiedział m.in. o osobowości i duchowości Ignacego Domeyki. Msza św. Poprzedzająca poświęcenie tablicy była celebrowana przez ordynariusza pińskiej diecezji biskupa Antoniego Dziemiankę. Podczas poświęcenia tablicy, szef placówki konsularnej w Brześciu Piotr Kozakiewicz opowiedział o wielkim patriotyzmie Ignacego Domeyki, który całym sercem tkwił w rodzinnym kraju, gloryfikował swoją Ojczyznę na drugim końcu świata – w dalekim Chile, był „wcieleniem najszlachetniejszych i najzdrowszych sił i uczuć swego pokolenia”.

Pamięć o Ignacym Domeyce przetrwała we wszystkich krajach jego pobytu – zwłaszcza w Polsce, w Chile i na Litwie. Bardzo powoli Domeyko „wraca” na Białoruś. W Baranowiczach powstała nowa ulica Ignacego Domeyki. W 2002 roku w Brześciu, działająca tu Polska Szkoła Społeczna im. I. Domeyki zorganizowała Międzynarodową Konferencję Naukową w 200. rocznicę urodzin patrona z udziałem wybitnych domeykoznawców z Litwy, Chile, Francji i Polski na czele z profesorem J. Z. Rynem, przewodniczącym Korporacji Kulturalnej im. I. Domeyki.

Ignacy Domeyko –wybitny geolog, mineralog, geograf i etnolog, wieloletni rektor Chilijskiego uniwersytetu i członek wielu towarzystw naukowych, jeden z najbardziej znanych wychowanków Wileńskiego uniwersytetu i bohater narodowy Chile. Urodził się w Niedźwiadce, w rodzinie o głębokich tradycjach, w atmosferze patriotyzmu i religijności. Jego światopogląd kształtował się w rodzinie, potem w murach Uniwersytetu Wileńskiego, gdzie był najmłodszym studentem, oraz w szeregach Filomatów, których dewizą było: braterstwo, nauka i cnota. Tym wartościom był wierny do końca życia. Był przyjacielem Mickiewicza. Za działalność w szeregach Filaretów był więziony i wysłany na wieś pod nadzór policyjny. Po upadku powstania listopadowego, w którym wziął udział, musiał emigrować do Francji. Po ukończeniu Szkoły Górniczej w Paryżu w 1838 Domeyko wyjechał do Chile i spędził tam pół wieku. W latach 1838–46 był profesorem kolegium górniczego w La Serena, od 1846 — profesorem uniwersytetu w Santiago (1867–83 pełnił funkcję rektora). Jako rektor uniwersytetu w Santiago organizował i reformował naukę oraz szkolnictwo wyższe w Chile W 1848 otrzymał honorowe obywatelstwo Chile. Przez kilkadziesiąt lat prowadził badania geologiczne w Chile przemierzając cały kraj. W okresie 1844–45 podróżował do leżącej na południu Araukanii — krainy niepodległych jeszcze Araukanów. Po powrocie wydał monografię geograficzno-etnograficzną, pt. Araukania i jej mieszkańcy.). Założył muzeum etnograficzne w La Serena oraz krajową sieć stacji meteorologicznych. Do końca życia utrzymywał więź z Polską, od 1873 był członkiem Akademii Umiejętności. W 1884 odwiedził Polskę i rodzinne strony. W Kroszynie, na dziedzińcu majątku Zawadzkiego wraz z przyjacielem z lat młodości A.E.Odyńcem posadził dwie latorośli dębowe Zmarł 23 I 1889 w Santiago.

W 1996 roku w Chile powstała grupa postulatorów, która podjęła starania o uznanie Ignacego Domeyki za Sługę Bożego w uznaniu jego bez przykładowego i heroicznego życia chrześcijańskiego na emigracji, na obczyźnie. Domeyko jest być może najpiękniejszą postacią polskiego uchodźstwa, postacią renesansową. Należy dziś do panteonu autorytetów moralnych Litwy i Polski oraz Chile. Jest nadzieja, że wejdzie na stałe do panteonu bohaterów także i Białorusi. Nowa tablica w Połoneczce to jeszcze jeden krok w tym kierunku.

Znadniemna.pl za polesie.org