W grodzieńskiej katedrze konsul generalny RP w Grodnie Jarosław Książek i przedstawiciel władz obwodu grodzieńskiego Aleksander Wiersocki odsłonili w piątek, 15 grudnia, tablicę poświęconą Tadeuszowi Kościuszce w 200. rocznicę śmierci przywódcy powstania z 1794 roku. Poświęcenia tablicy dokonał ks. biskup Aleksander Kaszkiewicz.
„Upamiętniamy w ten sposób 200. rocznicę śmierci generała, która minęła 15 października” – powiedział konsul generalny w Grodnie Jarosław Książek, który był inicjatorem upamiętnienia Kościuszki.
Tablicę z napisem „Tadeuszowi Kościuszce – wdzięczni potomkowie” w języku polskim, białoruskim i angielskim wmurowano naprzeciwko wiszącej w kościele katedralnym św. Franciszka Ksawerego innej tablicy pamiątkowej w języku polskim, zawieszonej w 100. rocznicę śmierci Tadeusza Kościuszki.
„Te dwie tablice wiszące naprzeciwko siebie symbolizują pewną ciągłość pomimo wszystkich turbulencji historycznych. Pierwszą tablicę powiesili w 1917 roku grodzieńscy Polacy. Był to trudny czas, miasto znajdowało się wówczas pod niemiecką okupacją. Minęło kolejne sto lat, wiele się zmieniło, ale naczelnik pozostał” – dodał Książek.
W odsłonięciu tablicy, które poprzedziła Msza św., wzięli udział przedstawiciel władz obwodowych Aleksander Wiersocki i biskup grodzieński Aleksander Kaszkiewicz, który dokonał poświęcenia tablicy. W kościele obecni byli m.in. działacze Związku Polaków na Białorusi na czele z prezes ZPB Andżeliką Borys i mieszkający w Grodnie Polacy.
W przemówieniu podczas uroczystości konsul Książek podkreślał, że Kościuszko to postać, którą dzisiaj uznaje za swojego bohatera wiele narodów – polski, białoruski, litewski, amerykański, francuski, szwajcarski. „W każdym z tych narodów zostawił cząstkę siebie” – mówił dyplomata.
„Chciałbym, żeby te idee, którymi żył Kościuszko, były kontynuowane w naszej ojczyźnie” – mówił z kolei przedstawiciel grodzieńskich władz obwodowych Aleksander Wiersocki.
Autorem projektu tablicy był profesor Jarosław Perszko z Białegostoku.
Tadeusz Kościuszko urodził się w Mereczowszczyźnie, w dzisiejszym obwodzie brzeskim. Dzisiaj znajduje się tam poświęcone mu muzeum.
Jest symbolem polskich dążeń niepodległościowych; w 1794 roku stanął na czele powstania przeciwko Rosji i Prusom. Wcześniej walczył także w wojnie o niepodległość USA.
W 1796 roku został zmuszony do emigracji przez władze carskie. Koniec życia spędził na emigracji w szwajcarskiej Solurze.
Znadniemna.pl
http://bezbrzeznemysli.blogspot.com/ / 17 grudnia, 2017
O takich Bohaterach zawsze warto pamiętać, i oby ta pamięć trwała w młodym pokoleniu. To oni będą pomostem łączącym to co było z tym co będzie.
/
Wert / 18 grudnia, 2017
Ten Tadeusz – to okrutny polski kolonizator.
/